DP/0/023/321-621/97/KS - Rozporządzające czynności prawne państwowych osób prawnych rzeczowymi składnikami majątku trwałego w świetle wykładni art. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 106, poz. 493).

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 lutego 1997 r. Ministerstwo Skarbu Państwa DP/0/023/321-621/97/KS Rozporządzające czynności prawne państwowych osób prawnych rzeczowymi składnikami majątku trwałego w świetle wykładni art. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 106, poz. 493).

Natomiast w piśmie z dnia 14 lutego 1997 r. DP/0/023/321-621/97/KS ten sam Departament Prawny reprezentuje poniższy pogląd:

Analiza treści przepisów art. 1 ust. 3, art. 2 pkt 7 i 8, art. 5 ust. 1 pkt 3 oraz art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia J996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 106, poz. 493 z 1996 r.) wykazuje, iż celem ustawodawcy było pozostawienie w gestii Ministra Skarbu Państwa prawa do wyrażania zgody/sprzeciwu na dokonanie jedynie tych czynności prawnych, w zakresie rozporządzania rzeczowymi składnikami majątku trwałego przez państwowe osoby prawne, co do których innemu właściwemu organowi nie przyznano, w przepisach odrębnych, w sposób wyraźny, stosownych kompetencji. Oznacza to, iż istnienie i obowiązywanie odrębnych przepisów regulujących kwestie rozporządzania rzeczowymi składnikami majątku trwałego przez państwowe osoby prawne oraz/lub wskazujących organ nadzorujący dokonywanie dyspozycji tym majątkiem, wyłącza stosowanie art. 5 ust. 3 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o urzędzie Ministra Skarbu Państwa.

Z powyższego wynika, iż przepisami odrębnymi w stosunku do cytowanych wyżej przepisów ustawy o urzędzie Ministra Skarbu Państwa, w odniesieniu do rozporządzania należącymi do masy upadłości rzeczowymi składnikami majątku trwałego państwowej osoby prawnej, wobec której upadłość została ogłoszona, są, bez wątpienia, przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 roku - Prawo upadłościowe (t.j. Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 z późn. zm.). Prawo upadłościowe określa w sposób kompleksowy podmioty gospodarcze, wobec których upadłość może zostać ogłoszona oraz podstawy jej ogłoszenia. Przepisy prawa upadłościowego wskazują również skutki ogłoszenia upadłości zarówno co do osoby upadłego, jak i jego majątku. Jednym ze skutków ogłoszenia upadłości w stosunku do majątku upadłego jest pozbawienie upadłego prawa zarządu, rozporządzania i korzystania z majątku stanowiącego masę upadłości, przy jednoczesnym pozostawieniu upadłemu prawa jego własności. Należy zauważyć, iż prawo upadłościowe określa także organy uczestniczące w postępowaniu upadłościowym, a jednemu z nich, syndykowi, powierza zarząd majątku upadłego i przeprowadzenie jego likwidacji, określając jednocześnie jej sposób oraz tryb.

Z powyższego wynika, iż zamiar dokonania czynności prawnej, której przedmiot przekracza równowartość kwoty 50.000 ECU, polegającej na rozporządzeniu przez syndyka, w toku postępowania upadłościowego, rzeczowym składnikiem majątku trwałego należącym do masy upadłości państwowej osoby prawnej, w stosunku do której upadłość została ogłoszona, nie podlega zgłoszeniu Ministrowi Skarbu Państwa, a co za tym idzie, nie wymaga zgody tego Ministra.

Należy zaznaczyć, iż powyższy pogląd odnosi się również do dokonania przez syndyka, w toku postępowania upadłościowego, czynności prawnej, której przedmiot przekracza równowartość kwoty 50.000 ECU, polegającej na rozporządzeniu przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 k.c., należącym do masy upadłości państwowej osoby prawnej, wobec której upadłość została ogłoszona.

Powyższe odnosi się również do tych czynności podejmowanych przez Organ Założycielski w ramach postępowania upadłościowego, do których jest on uprawniony.

Opublikowano: Rejent 1997/3/140