Dostęp telekomunikacyjny do radiokomunikacyjnych sieci ruchomych dla dostawców usług telekomunikacyjnych w sieciach stacjonarnych.

W związku z napływającymi do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej informacjami z rynku, o istnieniu z jednej strony rynkowego zapotrzebowania, a z drugiej strony zdolności technicznych istniejących sieci do rozwijania współpracy operatorów stacjonarnych sieci telekomunikacyjnych z operatorami ruchomych sieci telekomunikacyjnych, polegających w szczególności na świadczeniu usług bezprzewodowej lokalnej pętli dostępowej przez operatora sieci ruchomej operatorowi sieci stacjonarnej, Prezes UKE przedstawia następujące stanowisko.

Operatorzy komórkowi wykorzystują częstotliwości radiowe dla świadczenia usług w swoich sieciach telefonii ruchomej na podstawie rezerwacji częstotliwości, które stanowią prawną kontynuację przydziałów częstotliwości udzielonych w koncesjach wydawanych pod rządami ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności, w związku z faktem, iż na mocy kolejnych ustaw stały się one rezerwacjami częstotliwości w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne.

Zgodnie z treścią Koncesji operatorzy nie mogą wykorzystywać przydzielonych częstotliwości do innych celów niż do świadczenia usług zgodnie z zapisami Koncesji oraz z normami ETSI. Działalność telekomunikacyjna musi być ponadto wykonywana w zgodzie z przepisami obowiązującego prawa, a w omawianym przypadku, w szczególności zgodnie z Krajową Tablicą Przeznaczeń Częstotliwości.

Ponadto, podkreślić należy, iż na podstawie art. 142 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z zezwoleniem na zakładanie i używanie publicznej sieci telefonicznej stały się zezwoleniami telekomunikacyjnymi.

Zezwolenia te, na mocy art. 224 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne, wygasły z dniem dokonania wpisu do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

W związku ze zmianą przepisów, działalność telekomunikacyjną wykonuje się na podstawie wpisu do rejestru, a nie zezwolenia. Z chwilą wpisania operatorów komórkowych do przedmiotowego rejestru wygasły posiadane przez tych operatorów wskazane zezwolenia telekomunikacyjne. Jednak w związku z przekształceniem się przydziałów częstotliwości w rezerwacje pozostały nadal w mocy warunki wykorzystywania częstotliwości określone w przydziale, stały się one bowiem warunkami wykorzystywania częstotliwości w rozumieniu przepisów obecnie obowiązujących.

Wśród warunków zawartych w udzielonych koncesjach dla wszystkich operatorów telefonii komórkowej (Polską Telefonię Cyfrową Sp. z o.o., POLKOMTEL S.A., PTK Centertel Sp. z o.o.), znajdowało się stwierdzenie iż: "operator ma prawo wykorzystywać na obszarze Polski kanały radiowe określone w Koncesji do nadawania sygnałów przez stację bazową BTS w kierunku ruchomych stacji abonenckich MS oraz do nadawania sygnałów przez ruchomą stację abonencką MS w kierunku stacji bazowej BTS.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 2005 r. w sprawie Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości (Dz. U. Nr 134, poz. 1127) zakresy częstotliwości w pasmach 900 MHz i 1800 MHz, które zostały zarezerwowane dla operatorów telefonii komórkowej, zostały przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania przez urządzenia pracujące w służbie ruchomej.

Analizując powyższe Prezes UKE stoi na stanowisku, że opisana forma dostępu telekomunikacyjnego, jaką jest oferowanie innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostępu do swojej sieci telekomunikacyjnej, według standardu ETSI/GSM, w celu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez operatora korzystającego z tego dostępu swoim abonentom jest zgodny z posiadanymi przez Polską Telefonię Cyfrową Sp. z o.o., POLKOMTEL S.A., PTK Centertel Sp. z o.o. rezerwacjami częstotliwości oraz obowiązującymi przepisami prawa.

Tego rodzaju forma dostępu do sieci jest zbliżona do usługi znanej w sieciach stacjonarnych - usługi hurtowego dostępu do sieci (WLR).

Operator stacjonarny uzyskujący dostęp do sieci operatora ruchomego nabywa od tego ostatniego zestaw ruchomych łączy abonenckich i usługę ich utrzymania, począwszy od punktu styku swojej sieci z siecią operatora komórkowego aż do gniazda w ścianie abonenta końcowego. Wraz z nabyciem łączy abonenckich operator stacjonarny nabywa karty SIM, które następnie montuje u swoich abonentów w ramach instalacji urządzeń u tego ostatniego.

Z punktu widzenia abonenta usługi telefonii stacjonarnej pozostaje on dalej klientem swojego operatora stacjonarnego. Przydzielony zostaje mu również numer stacjonarny, z przydziału numeracji znajdującego się w dyspozycji operatora stacjonarnego.

Poszczególne karty SIM będą w zależności od adresu, pod którym zostały zamontowane (strefy numeracyjnej) przypisane do odpowiedniej centrali i będą obsługiwane przez określoną centralę obszarową operatora sieci komórkowej. Rozmowy telefoniczne rozpoczynane przez tych abonentów będą zawsze kierowane przez sieć ruchomą do punktu styku sieci, w którym operator stacjonarny uzyskał dostęp do sieci operatora komórkowego. W tym miejscu nastąpi translacja numeru i rozmowa będzie dalej odpowiednio przekazywana i rozpoznawana jak rozmowa z numeru stacjonarnego. Ponadto, z punktu widzenia świadczonych usług w relacji między abonentem a operatorem stacjonarnym, w taki sposób świadczy swoją usługę abonentowi, że nie traci ona cech usługi stacjonarnej.

Przy przyjęciu powyższych założeń tego rodzaju dostęp telekomunikacyjny oferowany przez operatora sieci komórkowej operatorowi sieci stacjonarnej w ocenie Prezesa UKE będzie dostępem do sieci pracującej w służbie radiokomunikacyjnej ruchomej przewidzianej w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości i rezerwacjach posiadanych przez operatorów sieci ruchomych.

Nieruchome punkty świadczenia usług, nie będą decydowały o zmianie charakteru sieci na stacjonarny, w szczególności dlatego, że nie będą one stanowić integralnej części sieci operatora komórkowego. Z punktu widzenia operatora stacjonarnego, jako strony usługi dostępu do sieci, ich charakter będzie ruchomy, bowiem będzie on mógł dowolnie zmieniać rzeczywiste położenie urządzeń odbiorczych (gniazdek) i umieszczonych w nich kart SIM.

Stosownie do art. 2 pkt 38) ustawy Prawo telekomunikacyjne, stacjonarną publiczną siecią telefoniczną jest sieć, w której zakończenia sieci mają stałą lokalizację.

Zgodnie zaś z pkt 52) art. 2 ustawy, zakończeniem sieci jest fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej; w przypadku sieci stosujących komutację lub przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub nazwy abonenta.

Lokalizacja zakończeń sieci ruchomej nie jest stała, co oznacza, że może być zmienna. Zmienność lokalizacji zakończeń sieci oznacza, że użytkownicy korzystający z urządzeń końcowych przyłączonych do zakończeń sieci ruchomej mogą się przemieszczać na całym obszarze obsługiwanym przez taką sieć. Sieć ruchoma musi zatem posiadać zdolność przekazywania obsługi zakończenia sieci pomiędzy stacjami bazowymi, odpowiednio do zmieniającej się lokalizacji użytkownika. Umożliwia to uzyskiwanie połączeń pomiędzy zakończeniami sieci o dowolnych lokalizacjach objętych zasięgiem danej sieci, bez konieczności znajomości tych lokalizacji przez użytkowników inicjujących połączenie. Nie ma jednak przeszkód, aby w sieciach ruchomych były instalowane zakończenia sieci o stałej lokalizacji. Zmienność lokalizacji zakończenia sieci jest bowiem uprawnieniem, potencjalną możliwością sieci, która nie musi być wykorzystywana (S. Piątek, - Prawo telekomunikacyjne, Komentarz. Wyd. C.H. Beck, W-wa 2005, str. 97).

Równocześnie Prezes UKE wskazuje, że upowszechnienie się tak świadczonej usługi może przynieść korzyści abonentom korzystającym z usług telefonii stacjonarnej, świadczonych z wykorzystaniem technologii NMT, pozwala bowiem na poprawę jakości świadczonych tym abonentom usług, poprzez świadczenie ich w technologii GSM 1800 i GSM 900, a równocześnie uwolnienie pasma wykorzystującego technologię NMT i efektywniejsze jego wykorzystanie w przyszłości.