DO/415-17/06 - Odsetki od kredytu na budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem jego części na działalność gospodarczą jako koszt uzyskania przychodów.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 października 2006 r. Pierwszy Urząd Skarbowy w Tarnowie DO/415-17/06 Odsetki od kredytu na budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem jego części na działalność gospodarczą jako koszt uzyskania przychodów.

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 sierpnia 2006 r. (data wpływu do Urzędu 23 sierpnia 2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu pobranego na budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem jego części na działalność gospodarczą jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego we wniosku z dnia 22 sierpnia 2006 r. stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu części budynku mieszkalnego o charakterze handlowo-usługowym opodatkowaną na zasadach ogólnych.

W 2004 r. podatnik pobrał kredyt na budowę ww. budynku mieszkalnego z przeznaczeniem jego części pod działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, dzierżawy. Obecnie dom jest wykończony zarówno w części mieszkalnej jak i handlowo-usługowej. Część handlowo-usługowa zajmuje powierzchnię 130,1 m kw, a część mieszkalna - 96,4 m kw. Podatnik wynajmuje 96 m kw powierzchni handlowo-usługowej. Systematycznie dokonuje spłaty kredytu wraz z odsetkami.

W ww. stanie faktycznym podatnik zwraca się z zapytaniem, czy odsetki od kredytu dotyczące powierzchni budynku przeznaczonej na wynajem można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem wnoszącego wniosek, odsetki od kredytu dotyczące powierzchni budynku przeznaczonej na wynajem (obliczone proporcjonalnie) stanowią koszt uzyskania przychodu.

Odnosząc się do przedstawionego przez podatnika stanowiska, tutejszy organ stwierdza, co następuje:

Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą kwalifikując poszczególne wydatki do kosztów uzyskania przychodów mają obowiązek uwzględniać w tym zakresie uregulowania wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Ww. przepis stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty przez ustawodawcę zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Tak więc podatnik może uznać poniesione wydatki za koszty uzyskania przychodów, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

-

wydatek został rzeczywiście (definitywnie) poniesiony przez podatnika i jest prawidłowo udokumentowany,

-

poniesiony wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,

-

wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów,

-

nie jest wymieniony w art. 23 ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a wyżej cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów). Natomiast, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów mogą zostać zaliczone tylko zapłacone odsetki pod warunkiem, że pożyczka (kredyt) została spożytkowana na potrzeby działalności gospodarczej.

Z kolei, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

A zatem w przypadku spożytkowania pożyczki (kredytu) na wytworzenie środka trwałego, odsetki zapłacone przed jego przekazaniem do użytkowania, podwyższają wartość środka trwałego, ustalaną dla celów amortyzacji, natomiast płacone po tym okresie są bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W przypadku środków trwałych stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy. W świetle definicji środków trwałych zawartej w art. 22a ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego zapisu wynika, że środki trwałe kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania podlegają odpisom amortyzacyjnym, których - stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy - dokonuje się od ich wartości początkowej. Za wartość początkową środków trwałych w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy, koszt wytworzenia.

W myśl art. 22g ust. 4 wyżej cytowanej ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z treści złożonego zapytania wynika, iż udzielony kredyt został spożytkowany na finansowanie budowy budynku mieszkalnego z przeznaczeniem jego części pod działalność gospodarczą.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż zapłacone odsetki od przedmiotowego kredytu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów - proporcjonalnie do poniesionych wydatków na budowę części budynku przeznaczonej na działalność gospodarczą, przy czym odsetki spłacone w okresie realizacji inwestycji mogą być odniesione do kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast odsetki naliczone po przyjęciu do używania środka trwałego są zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich zapłaty.

Zatem, stanowisko Podatnika dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu pobranego na budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem jego części na działalność gospodarczą tut. organ uznaje za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

POUCZENIE:

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Tarnowie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl