DIOŚ-074-1457/06/ES - Instalacja do produkcji cukru.

W odpowiedzi na pismo z dnia 25 stycznia 2006r. zn. SR.Le-2.6600-3/06, uprzejmie informuję, zgodnie z ustawową definicją (art. 3 pkt 6 ustawy - z dnia 27 kwietnia 2001r. - Prawo Ochrony Środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627 z późn. zmianami)) instalację stanowi m.in. stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, których eksploatacja może spowodować emisję.

Oznacza to, że instalacja do produkcji cukru - cukrownia, obejmuje wszystkie urządzenia zlokalizowane na terenie danego zakładu, pomiędzy którymi ma miejsce powiązanie technologiczne - czyli wszystkie urządzenia od punktu dostarczania surowców do miejsca odbioru produktów, zgodnie ze schematem technologicznym obejmującym wszystkie operacje i procesy potrzebne do produkcji cukru.

Znajdujące się w ciągu technologicznym cukrowni urządzenia, w tym piec do spalania siarki i piec do wypalania kamienia wapiennego, nie stanowią odrębnych instalacji w rozumieniu wyżej powołanej ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Jednocześnie na podstawie § 3.1 pkt 88 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określania rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzania raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 z późn. zm.) cukrownie kwalifikowane są jako przedsięwzięcia, dla którego sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko może być wymagane.

W związku z powyższym, jeżeli na terenie zakładu znajduje się tylko instalacja do produkcji cukru - cukrownia lub oprócz cukrowni znajdują się inne instalacje kwalifikowane jako przedsięwzięcia, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko może być wymagane, wówczas zgodnie z art. 378 ust. 1 w/w. ustawy Prawo Ochrony Środowiska organem właściwym do wydania pozwoleń na wprowadzanie do środowiska substancji lub energii, w tym pozwolenia zintegrowanego jest starosta.