Diety za podróże służbowe świadczących usługi transportowe

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Oznacza to, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz podróżami osób współpracujących, w wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla pracowników.

Powołany przepis nie zawiera wyłączeń o charakterze podmiotowym. Tym samym nie ulega wątpliwości, że zakres podmiotowy tego przepisu obejmuje również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie usług transportu samochodowego. Nie zmienia to jednak faktu, że przepis ten pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, do wysokości określonego limitu, jedynie wartości diet z tytułu podróży służbowych.

Nie mogę jednocześnie zgodzić się z twierdzeniem Pana Posła, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego, wykonująca zadania poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, stanowiące istotę tej działalności, odbywa podróż służbową w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Właśnie z uwagi na fakt, że czynności te stanowią istotę świadczonych usług, nie wiążą się one z odbywaniem podróży służbowej.

Wypada w tym miejscu zauważyć, że w opinii Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej w przypadku pracowników należy odróżnić miejsce pracy od miejsca wykonywania poszczególnych czynności wchodzących w skład danego rodzaju pracy. Miejsce wykonywania obowiązków pracowniczych może pokrywać się z miejscem pracy, jak również może być usytuowane poza nim. Sytuacja taka dotyczy tych pracowników, którzy wykonują pracę związaną z przemieszczaniem się w przestrzeni, jak np. kierowcy.

Oznacza to, że charakter i rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika determinuje niejednokrotnie, iż stałym miejscem pracy pracownika może być np. więcej niż jedna miejscowość lub określona trasa. Świadczenie pracy w miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub w stałym miejscu pracy pracownika nie jest podróżą służbową w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, a tym samym nie rodzi obowiązku płacenia przez pracodawcę diet.

Zaprezentowane stanowisko z uwagi na charakter czynności będących przedmiotem zapytania znajduje zastosowanie również w odniesieniu do osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu samochodowego.

W konsekwencji podatnikowi świadczącemu usługi transportu samochodowego nie przysługuje z tytułu świadczenia tych usług prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych (wyróżnienia pochodzą od redakcji).