DI/200000/43/38/2024 - Ustalenie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z wypłacanym wspólnikowi spółki wynagrodzeniem w oparciu o art. 176 k.s.h., za wykonywanie na rzecz spółki czynności polegających na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 221 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: Zakład) uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym dnia 9 stycznia 2024 r. przez (...) (dalej: Przedsiębiorca) w przedmiocie braku tytułu podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i braku obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z wypłacanym wspólnikowi spółki wynagrodzeniem w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych, za wykonywanie na rzecz Spółki czynności polegających na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki.

Wnioskiem złożonym w dniu 9 stycznia 2024 r. Przedsiębiorca wystąpił do Zakładu o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Opis zdarzenia przyszłego (Przedsiębiorcy):

Przedsiębiorca wskazał, że prowadzi działalność w zakresie sporządzania projektów technicznych związanych z nieruchomościami przy wykorzystaniu specjalistycznego oprogramowania informatycznego (PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne). Odbiorcą usług Przedsiębiorcy są głównie klienci zagraniczni. Wspólnikami Przedsiębiorcy są osoby fizyczne polskie i zagraniczne. Wspólnicy posiadają kontakty niezbędne do pozyskiwania klientów na rynkach zagranicznych, wiedzę techniczną oraz znajomość języka obcego, które są niezbędne do prowadzenia działalności przez Przedsiębiorcę. Trzech z pięciu wspólników jest członkami zarządu Przedsiębiorcy. Przedsiębiorca zatrudnia pracowników, którzy pod nadzorem zarządu sporządzają projekty techniczne, zgodnie z wymaganiami klientów.

W związku z prowadzoną działalnością Przedsiębiorcy wspólnicy zamierzają wprowadzić do umowy spółki zapisy dotyczące obciążenia udziałów należących do wspólników będących obywatelami polskimi i zamieszkujących na terenie Polski obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych (dalej PŚN) na rzecz Przedsiębiorcy. Świadczenia te zostaną wymienione w umowie spółki, zmienionej na mocy uchwały zgromadzenia wspólników, i będą powiązane z działalnością Przedsiębiorcy.

Wspólnicy rozważają podział między sobą świadczeń niepieniężnych wykonywanych na rzecz Spółki, przy czym każdy z nich zajmowałby się odrębnymi czynnościami. Miałyby one polegać na:

Wynagrodzenie Wspólnika za świadczenia będzie wypłacane przez Spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykaże zysku. Terminy i warunki zapłaty za wykonanie świadczeń określone zostaną poza umową spółki w odrębnym porozumieniu.

Zgodnie z założeniami, powyższe PŚN będą realizowane przez wspólnika osobiście, w miejscu i czasie ustalonym przez wspólnika i jednocześnie odpowiednim ze względu na interes Przedsiębiorcy. Wykonywane świadczenia nie będą wykonywane pod kierownictwem Przedsiębiorcy. Wspólnik wykonując świadczenia nie będzie służbowo od nikogo zależny. Na wykonywanie przez wspólnika czynności opisanych powyżej nie będą zawierane dodatkowe umowy, świadczenia odbywać się będą wyłącznie w oparciu o przepis art. 176 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. 2022.1467 z późn. zm.), dalej k.s.h. Świadczenia nie będą realizowane w związku z pełnieniem u Przedsiębiorcy funkcji członka zarządu.

Złożony wniosek dotyczy wspólnika, który będzie wykonywał świadczenie polegające na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki. Wykonanie tego świadczenia polega m.in. na faktycznym (naocznym) zweryfikowaniu stanu technicznego pojazdów należących do Spółki, a ponadto weryfikacji i uaktualnieniu polisy ubezpieczeniowej oraz zleceniu wykonania należnego przeglądu technicznego, okresowego czy badania technicznego, w zależności od wieku pojazdu, jego przebiegu czy danych warunków gwarancji względnie umowy leasingowej. Czynność ta obejmuje również podjęcie działań niezbędnych do usunięcia ewentualnych szkód w pojazdach.

Przedsiębiorca ma następujące wątpliwości: Czy w przedstawionym stanie faktycznym dotyczącym zdarzenia przyszłego wykonywanie przez wspólnika Przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpłatnie świadczenia niepieniężnego polegającego na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki będzie objęte obowiązkiem dokonania zgłoszenia tych osób do ubezpieczeń społecznych oraz odprowadzania przez Przedsiębiorcę z tytułu otrzymywanego przez nich wynagrodzenia składek na ubezpieczenia społeczne?

Stanowisko Przedsiębiorcy:

Zdaniem Przedsiębiorcy, zgodnie z katalogiem zawartym w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2023.1230 z późn. zm.), dalej u.s.u.s., obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegają osoby fizyczne wskazane w pkt 1-23, z zastrzeżeniem art. 8 i 9. Katalog ten nie uwzględnia wynagrodzenia wspólników za świadczenie na rzecz spółki PŚN na podstawie artykułu art. 176 § 1 k.s.h. Katalog zawarty w art. 6 ust. 1 ww. ustawy stanowi wyliczenie tytułów aktywujących obowiązek ubezpieczeniowy i w tym kontekście wnioskodawca stoi na stanowisku, że wyliczenie ma charakter katalogu zamkniętego. W rezultacie dla rozstrzygnięcia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne istotne jest, czy dana osoba posiada jeden z tytułów do ubezpieczenia określonych wskazanym przepisem. W konsekwencji przepisy u.s.u.s. wiąźą bezpośrednio zaistnienie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z posiadaniem tytułu rodzącego taki obowiązek.

W myśl art. 176 § 1 i § 2 k.s.h. jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do PŚN, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie. Jak wynika z treści przywołanego przepisu, w umowie spółki należy oznaczyć co najmniej rodzaj i zakres świadczeń. Umowa zatem winna przewidywać, na czym PŚN wspólnika będzie polegać. "Zakres" to wskazanie przede wszystkim rozmiarów i okresu, w jakim świadczenie ma być spełniane (skoro świadczenie ma być "powtarzające się", a więc periodyczne). Ponadto, aby zakwalifikować świadczenia realizowane przez wspólnika na rzecz spółki z o.o. jako to opisane w art. 176 § 1 k.s.h., świadczenia musi charakteryzować powtarzalność oraz ich niepieniężny charakter. "Powtarzającym się" jest świadczenie, które jest periodyczne, ale nie jest ani świadczeniem jednorazowym ani mającym charakter ciągły lub stały. Przepis art. 176 § 1 k.s.h. statuuje wymóg określenia takiego świadczenia w umowie spółki, nie zawiera jednakże, w przeciwieństwie do normy wynikającej z art. 159 k.s.h., obowiązku "dokładnego określenia", ani rygoru bezskuteczności wobec spółki w razie naruszenia obowiązku dokładnego określenia rodzaju i zakresu obowiązku świadczenia. Zobowiązanie do PŚN jest wyjątkiem od zasady ograniczenia obowiązków wspólników do wniesienia wkładów (art. 3 k.s.h.). Jako wyjątek od zasady przepis art. 176 k.s.h. powinien być interpretowany zawężająco. Obowiązek świadczenia musi mieć związek zarówno z możliwościami faktycznymi jak i prawnymi zobowiązanego wspólnika oraz musi być związany z przedmiotem działalności spółki.

Wspólnicy będą uzyskiwać przychody (wynagrodzenie) z tytułu wykonywanych na rzecz Przedsiębiorcy PŚN. Żaden ze wspólników nie zawarł z Przedsiębiorcą ani umowy zlecenia (art. 734 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, Dz. U. 2023.1610 z późn. zm., dalej k.c.), ani umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.). Źródłem zobowiązania wspólnika do świadczenia usług na rzecz Przedsiębiorcy nie jest zatem stosunek cywilnoprawny, a jedynie korporacyjny stosunek uczestnictwa wynikający z umowy spółki. Do stosunku uczestnictwa w spółce nie stosuje się przepisów k.c., lecz wyłącznie reżim art. 176 k.s.h., nawet jeżeli obowiązek powtarzalnych świadczeń niepieniężnych wykazuje podobieństwo do umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Nie budzi jakichkolwiek wątpliwości to, że obowiązek powtarzających się świadczeń może dotyczyć świadczenia usług (M. Dumkiewicz Kodeks spółek handlowych. Komentarz, Warszawa 2020, art. 176). Jak wskazuje autor: "Regulacja art. 176 k.s.h. odnosi się do ich szczególnej odmiany, jaką są powtarzające się świadczenia niepieniężne na rzecz spółki. Jako przykład podawane są między innymi dostawy określonych surowców lub produktów niezbędnych do prowadzenia przez spółkę działalności (zob.m.in. A. Kidyba, Kodeks, 1.1, 2019, s. 807). Mogą to być również różnego rodzaju usługi, wykonywane w sposób powtarzalny."

Podobnie W. Pyzioł (J. Frąckowiak, A. Kidyba, W. Popiołek, A. Witosz, W. Pyzioł, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, Warszawa 2008, art. 176), który wskazuje, że "Jeżeli strony umowy spółki zamierzają obciążyć wspólnika (wspólników) obowiązkiem - związanego z jego "udziałem" w spółce - spełniania na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, to powinny określić rodzaj tych świadczeń (np. dostarczanie surowca, wykonywanie usług transportowych pojazdem należącym do wspólnika) oraz ich zakres (przez oznaczenie ilości, wagi itp.)."

Możliwość wpisania usług w zakres PŚN potwierdza także orzecznictwo, w którym słusznie wskazuje się, że jest to uzasadnione potencjalnymi konsekwencjami podatkowymi braku uregulowania sytuacji świadczenia przez wspólników usług na rzecz spółki za wynagrodzeniem. Jak przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 lipca 2016 r. (II FSK 1889/14, Mon. Pod. 2016, nr 10, s. 37-39), jeżeli wspólnik spółki z o.o. w ramach zobowiązania wynikającego z umowy spółki i zgodnie z art. 159 i art. 176 § 1 k.s.h. świadczy na jej rzecz dodatkowe usługi (PŚN) bez wynagrodzenia, to spółka ta otrzyma nieodpłatnie świadczenia podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z kolei Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2023 r. nr 0115-KDIT1.4011.289.2023.2.MR stwierdził, że: "według art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. W piśmiennictwie akcentuje się, że: Odpowiednie stosowanie przepisów o zleceniu możliwe jest wyłącznie w sytuacji łącznego wystąpienia dwóch przesłanek: mieć będziemy do czynienia z umową o świadczenie usług i umowa ta nie jest regulowana innymi przepisami (por. Kodeks cywilny. Komentarz 2023, wyd. 3)." Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 22 listopada 2023 r. (sygn. akt I SA/Gd 775/23, LEX nr 3644816), oddalając skargę na powyższą interpretację.

Bezsprzecznym pozostaje więc to, że obowiązek PŚN może dotyczyć usług i tylko ze względu na fakt, że dotyczy usług, nie skutkuje to zmianą kwalifikacji prawnej danego stosunku prawnego. W przypadku gdy świadczenie usług wynika z obowiązku realizacji PŚN, a źródłem tego obowiązku jest wyłącznie umowa spółki, dany stosunek prawny nie stanowi ani umowy zlecenia, ani umowy o świadczenie usług, ani też umowy o podobnym charakterze, co mogłoby stanowić tytuł do ubezpieczenia społecznego. Brak jest jakichkolwiek bowiem podstaw ku temu aby stosunek z art. 176 k.s.h. utożsamiać ze stosunkiem zlecenia lub świadczenia usług tylko z tego względu, iż dotyczy on usług - całokształt okoliczności związanych ze wspomnianym obowiązkiem, właściwe przepisy, prawa i obowiązki stron stosunku wskazują na to, że mowa jest o stosunku prawnym, który w żadnym przypadku nie może być utożsamiany i traktowany tak samo jak umowa o świadczenie usług lub umowa zlecenia.

W przedmiotowej sprawie realizowanie PŚN na podstawie art. 176 k.s.h. sensu stricto nie będzie przypominało ani stosunku pracy ani też stosunków zobowiązaniowych wynikających z umów cywilnoprawnych. Wykonywane przez wspólnika czynności nie będą realizowane w określonych godzinach, pod kierunkiem przełożonego bądź Przedsiębiorcy po otrzymaniu konkretnych wytycznych jak daną czynność wykonać. Wspólnik posiada bowiem niezależność w ich wykonywaniu: decyduje zarówno o czasie jak i miejscu ich wykonywania, a na względzie ma przede wszystkim interesy spółki. Na koniec należy zaznaczyć, że świadczenia wykonywane są na rzecz Przedsiębiorcy w jego jak najlepszym interesie i nie mają charakteru ściśle zarobkowego dla wspólnika. Przyznanie mu wynagrodzenia wynika z zachowania ekwiwalentności świadczeń celem uniknięcia powstania po stronie Przedsiębiorcy przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń (tak np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. II FSK 1 889/14).

Przedsiębiorca przyjmuje również, że ustawodawca działa świadomie i rozsądnie oraz tworzy prawo w sposób kompleksowy, tj. tworząc przepisy w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych uwzględnia przy tym istniejące już przepisy prawa gospodarczego lub je odpowiednio koryguje, i na odwrót. Prawo gospodarcze pozwala na zawarcie umowy pomiędzy wspólnikiem a spółką z o.o., która nie jest regulowana przepisami k.c., lecz k.s.h., na co wyraźnie wskazuje art. 750 k.c. Art. 6 ust. 1 u.s.u.s. nie wymienia tej umowy w katalogu stosunków prawnych podlegających ubezpieczeniom społecznym. Zdaniem Przedsiębiorcy oznacza to, że świadomym celem ustawodawcy było zwolnienie umów zawieranych na podstawie art. 176 k.s.h. z obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym. Zatem, zawarcie takiego porozumienia nie może zostać uznane za posłużenie się tą regulacją do stworzenia mechanizmu wynagradzania wspólnika w sposób niezgodny z ratio legis tej instytucji prawnej. W sytuacji Przedsiębiorcy cel realizacji przepisów wpisuje się w ratio legis regulacji art. 176 k.s.h., a jednocześnie nie wykazuje jakichkolwiek celu usługowego wykonywania czynności dla celów zarobkowych jako niezależny usługodawca.

Biorąc pod uwagę, że wspólnik realizować będzie na rzecz Przedsiębiorcy świadczenie polegające na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki za wynagrodzeniem, na zasadach zgodnych z przepisami k.s.h., a także ratio legis art. 176 k.s.h., a podstawą obowiązku PŚN jest jedynie umowa spółki, to stosunek taki nie jest tytułem do ubezpieczenia społecznego dla wspólnika. W związku z tym wynagrodzenie otrzymywane przez wspólnika z tytułu wykonywania na rzecz Przedsiębiorcy PŚN wymienionego w niniejszym wniosku, przyznawane na podstawie postanowień umowy spółki, w świetle art. 6 u.s.u.s nie będzie stanowiło podstawy do odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne.

Analiza zdarzenia przyszłego w świetle stanu prawnego:

Zagadnienia dotyczące podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz zasady opłacania składek na ww. ubezpieczenia regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Katalog osób podlegających obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym określono w art. 6 wskazanej ustawy. Ponadto stosownie do art. 11 i 12 tej ustawy ubezpieczeniom chorobowemu i wypadkowemu mogą podlegać wyłącznie niektóre z grup wskazanych w art. 6 ustawy. W rezultacie dla rozstrzygnięcia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne istotne jest czy dana osoba posiada jeden z tytułów do ubezpieczenia określonych powyższym przepisem.

Zgodnie z art. 176 § 1 i § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18), jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj, jak i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie. Zobowiązanie do powtarzających się świadczeń niepieniężnych jest wyjątkiem od zasady ograniczenia obowiązków wspólników do wniesienia wkładów wynikającego z art. 3 Kodeksu spółek handlowych. Zatem, jako wyjątek od zasady, przepis art. 176 Kodeksu spółek handlowych, powinien być interpretowany ściśle. Jednocześnie, obowiązek świadczenia ma związek zarówno z możliwościami faktycznymi, jak i prawnymi zobowiązanego wspólnika oraz związany jest z przedmiotem działalności spółki.

Przedsiębiorca wskazał, że wspólnik będzie zobowiązany do wykonywania świadczenia, (którego dotyczy złożony wniosek) polegającego na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki. Wykonanie tego świadczenia polega m.in. na faktycznym (naocznym) zweryfikowaniu stanu technicznego pojazdów należących do Spółki, a ponadto weryfikacji i uaktualnieniu polisy ubezpieczeniowej oraz zleceniu wykonania należnego przeglądu technicznego, okresowego czy badania technicznego, w zależności od wieku pojazdu, jego przebiegu czy danych warunków gwarancji względnie umowy leasingowej. Czynność ta obejmuje również podjęcie działań niezbędnych do usunięcia ewentualnych szkód w pojazdach.

Stosownie art. 176 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych strony umowy spółki powinny oznaczyć co najmniej rodzaj i zakres świadczeń. Pierwszym elementem tego stosunku jest rodzaj, czyli przedmiot świadczenia, natomiast drugim elementem zobowiązania wspólnika jest zakres, przez co należy rozumieć rozmiar i okres ich świadczenia (częstotliwość). Zgodnie z brzmieniem cytowanego art. 176, świadczenie to powinno mieć charakter powtarzalny, a zatem periodyczny. Tego kryterium nie spełniają zobowiązania jednorazowe, ciągłe ani stałe.

Przedsiębiorca wskazał, że wspólnicy rozważają podział między sobą świadczeń, które będą przez nich wykonywane na rzecz Spółki. Zauważyć należy, że wymieniona liczba świadczeń oznacza dla wspólnika wykonywanie więcej niż wskazany w złożonym wniosku rodzaj świadczenia polegający na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki. W konsekwencji, zawarcie takiego porozumienia może zostać uznane za działalnie niezgodne z art. 176 k.s.h., bowiem rozmiar wykonywanych przez wspólników świadczeń wskazuje na usługowe wykonywanie czynności na rzecz Przedsiębiorcy.

Zatem, opisane świadczenie nie będzie spełniało przesłanek do uznania go za świadczenie, o którym mowa w art. 176 Kodeksu spółek handlowych. Wymienione przez Przedsiębiorcę czynności i ich zakres, do którego będą zobowiązani wspólnicy wskazują, iż obowiązki wspólników mają charakter zadań usługowych, zgodnym z przedmiotem działalności Spółki. Wskazane w złożonym wniosku czynności wspólników stanowią obowiązki charakterystyczne dla umowy o świadczenie usług, a więc umowy opisanej w art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.). Tym samym uznać należy, że Przedsiębiorca zmierza do posłużenia się regulacją zawartą w art. 176 Kodeksu spółek handlowych do stworzenia mechanizmu wynagradzania wspólników w sposób niezgodny z ratio legis tej instytucji prawnej. Mając na uwadze charakter i zakres wykonywanych czynności, wspólnicy de facto świadczą na rzecz Spółki usługi charakterystyczne dla relacji cywilnoprawnych polegające na zobowiązaniu do wykonania określonych usług.

W konsekwencji, stosunek opisany przez Przedsiębiorcę w złożonym wniosku wypełnia przesłanki tytułu do objęcia ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z tym przepisem obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Tym samym wypłacane wynagrodzenie będzie stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe stosownie do art. 13 ust. 1, 3 i 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Stanowisko Zakładu:

Uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym dnia 9 stycznia 2024 r. opis zdarzenia przyszłego, własne stanowisko Przedsiębiorcy oraz obowiązujące przepisy prawa, Zakład uznał za nieprawidłowe w przedmiocie braku tytułu podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i braku obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z wypłacanym wspólnikowi spółki wynagrodzeniem w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych, za wykonywanie na rzecz Spółki czynności polegających na wykonywaniu corocznego badania stanu technicznego pojazdów spółki.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Przedsiębiorcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład wyłącznie w sprawie Przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla Przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Zakładu, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.