DI/100000/451/730/2011 - Możliwość wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne świadczenia w postaci dowozu do pracy pracowników budowlanych samochodem pracodawcy.

Na podstawie art. 10 ust.1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) spółki z. ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) złożonym w dniu 20 października 2011 r., a dotyczącym wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne świadczenia w postaci dowozu do pracy pracowników budowlanych samochodem pracodawcy.

Dnia 20 października 2011 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 13 października 2011 r. złożony przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony w dniu 14 listopada 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi budowlane. W celu zapewnienia dojazdu do pracy na godz. 7.00 pracownikom zamieszkałym ok. 100 km od siedziby firmy, spółka zapewnia tym pracownikom dojazd samochodem stanowiącym środek trwały pracodawcy. Powstały po stronie tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia stanowi podstawę naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wątpliwości wnioskodawcy budzi kwestia, czy przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia dowozu do pracy będzie wyłączony Z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że § 2 ust. 2 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy, wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wyłącza z podstawy wymiaru składek na powyższe ubezpieczenia przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym traktuje wniosek i w związku z tym nie zachodzi po stronie wnioskodawcy obowiązek opłacania składek na przedmiotowe ubezpieczenia od przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci dowozu pracowników samochodem pracodawcy. W uzupełnieniu stanu faktycznego wniosku przedsiębiorca wskazał, iż przysługujące niektórym pracownikom uprawnienie do korzystania z bezpłatnego dowozu do pracy wynika z obowiązującego w przedsiębiorstwie regulaminu wynagradzania.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Artykuł 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 późn. zm.).

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne, ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie stanowią natomiast przychody wymienione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), gdzie w § 2 ust. 1 pkt 26 zawarte jest wyłączenie korzyści materialnych wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji."

Z powyższego przepisu wynika iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które łącznie spełniają następujące warunki:

* wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

* przybierają postać niepieniężną,

* mają charakter materialny, a więc nie stanowią ekwiwalentu w formie pieniężnej.

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny, być naliczane od przychodu jaki pracownik uzyskuje korzystając z bezpłatnych przejazdów środkami transportu należącymi do pracodawcy, lub transportu zorganizowanego przez pracodawcę, ale przyznanych pracownikom na podstawie, układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu. Odnosząc to stanu faktycznego wskazanego przez wnioskodawcę, to należy stwierdzić, iż przychód uzyskiwany przez pracowników przedsiębiorcy w postaci nieodpłatnego świadczenia rzeczowego W postaci dowozu pracowników do pracy nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, gdyż uprawnienie to wynika z obowiązujących u przedsiębiorcy regulaminu wynagradzania.

Mając zaś na uwadze treść art. 81 ust. 1 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.), który wprowadza zasadę, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, to przychód uzyskiwany przez pracowników w postaci nieodpłatnego świadczenia rzeczowego w postaci bezpłatnego dowozu pracowników nie stanowi również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Sądu Okręgowego - VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu.

Odwołanie wnosi się na piśmie, za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.