DI/100000/451/528/2011 - Ustalenie właściwego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1147 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku:

- uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 3 sierpnia 2011 r. przez Pana (...) prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą (...) w części dotyczącej ustalenia właściwego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego,

- uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wskazanym wniosku w zakresie w jakim w uzasadnieniu swego stanowiska wskazano jako podstawę prawną art. 14a ust. 2 Rozporządzenia 1408/71 w sprawie zastosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek. i do członków ich rodzin przemieszczających się we. Wspólnocie oraz stwierdza, iż do ubezpieczonych stosuje się przepisy państwa, w którym ubezpieczony ma "centrum interesów życiowych".

- odmawia wydania interpretacji w części dotyczącej wskazania w jakiej wysokości należy. opłacać składki na ubezpieczenia społeczne w przypadku ustalenia właściwego

ustawodawstwa.

W dniu 3 sierpnia 2011 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy Pana (...) prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą (...) w (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Wnioskodawca w treści złożonego wniosku wskazał, iż prowadzi działalność, gospodarczą w Polsce będąc jednocześnie zatrudnionym w Wielkiej Brytanii w angielskiej spółce LTD.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wnioskodawca powziął wątpliwość, jakiemu ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego podlega, a w konsekwencji, w którym z wymienionych powyżej krajów powinien odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne.

We wniosku o wydanie interpretacji wnioskodawca zaprezentował stanowisko wskazujące na to, iż ustawodawstwo Wielkiej Brytanii będzie dla niego właściwe w zakresie zabezpieczenia społecznego. Zdaniem wnioskodawcy zastosowanie w tym przypadku znajduje art. 14a ust. 2 Rozporządzenia 1408/71 w sprawie dostosowania systemów zabezpieczenia społecznego od pracowników i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. W ocenie wnioskodawcy z cytowanego przepisu wynika, iż do ubezpieczonego stosuje się przepisy państwa, w którym ubezpieczony ma centrum interesów życiowych". Z powyższego wynika, jak argumentuje wnioskodawca, iż z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Polski nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Mają: na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w. tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez Pana (...) prowadzącego działalność gospodarczą pod ^{firmą (...)} we wniosku o wydanie interpretacji w części, dotyczącej ustalenia właściwego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego uznać należy za prawidłowe.

Kwestie związane z ustaleniem i stosowaniem właściwego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego w stosunku do osób migrujących regulowały rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. o stosowaniu systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników, osób pracujących na własny rachunek, oraz członków ich rodzin przemieszczających się w granicach Wspólnoty (Dz. U. UE L Nr 149 poz. 2 z 5 lipca 1971 r. z późn. zm.), oraz rozporządzenie wykonawcze nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. - ustalające sposób stosowania rozporządzenia 1408/71. Aktualnie (od maja 2010 r.) kwestie te reguluje zasadniczo w stosunku do Państw Członkowskich Unii Europejskiej rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L Nr 166 poz. 1 z dnia 30 kwietnia 2004 r.) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonania rozporządzenia nr 883/2004.

W świetle art. 13 ust. 3 Rozporządzenia nr 883/2004 osoba, która normalnie wykonuje, pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich podlega ustawodawstwu Państwa Członkowskiego, w którym wykonuje swą pracę najemną.

Zgodnie zaś z art. 1 lit. a) przywołanego Rozporządzenia określenie praca najemna oznacza wszelką pracę lub sytuację równoważną traktowaną jako taką, do celów stosowania ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego Państwa Członkowskiego, w którym taka praca lub sytuacja równoważna ma miejsce. W ten sam sposób definiowana jest na gruncie Rozporządzenia Nr 883/2004 praca na własny rachunek.

W świetle powyższego osoba prowadząca własną działalność gospodarczą na terytorium Polski świadcząca równolegle pracę najemną w Wielkiej Brytanii podlega w zakresie zabezpieczenia społecznego ustawodawstwu Wielkiej Brytanii. W sytuacji zbiegu tych dwóch tytułów ubezpieczeń społecznych pierwszeństwo i decydujące znaczenie w jego rozstrzygnięciu prawo europejskie przypisuje bowiem pracy najemnej.

Za nieprawidłowe uznać natomiast należało uzasadnienie wnioskodawcy w części, w której podstawę prawną swego stanowiska upatrywał w art. 14a ust. 2 Rozporządzenia Nr 1408/71. Jak już wskazano powyżej przedmiotowy akt prawny utracił moc obowiązującą w odniesieniu do Państw Członkowskich Unii Europejskiej w tym Polski oraz Wielkiej Brytanii.

Zwrócić przy tym należy także uwagę, iż okoliczność ulokowania centrum interesów życiowych przez wnioskodawcę w Wielkiej Brytami pozostaje bez znaczenia prawnego dla ustalenia właściwego ustawodawstwa dla osoby świadczącej pracę najemną oraz prowadzącą działalność na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich. Okoliczność ta jest istotna na gruncie przywołanego Rozporządzenia przy rozpatrywaniu zbiegu kilku działalności prowadzonych na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich.

Natomiast w części dotyczącej wskazania w jakiej wysokości wnioskodawca Pan (...) prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w Gdyni powinien w przypadku, ustalenia właściwego ustawodawstwa opłacać składki na ubezpieczenia społeczne, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w Gdańsku odmawia wydania interpretacji z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma ustawodawstwo brytyjskie i właściwą w tym przedmiocie jest instytucja zabezpieczenia społecznego w Wielkiej Brytanii.

Dodatkowo, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Oznacza to, iż wiążące interpretacje w formie decyzji mogą zostać wydane tylko w odniesieniu do wskazanych w cytowanym przepisie spraw. W przypadku, gdy wniosek o wydanie pisemnej interpretacji zostanie złożony w sprawie nie odnoszącej się do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę w jego indywidualnej sprawie daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, właściwy do rozpoznania wniosku Oddział Zakładu obowiązany jest odmówić wydania takiej interpretacji.

W konsekwencji, stwierdzić należy iż w tym zakresie brak jest podstaw do wydania interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w Gdańsku. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.