DI/100000/451/276/2011 - Możliwość wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kosztów świadczenia dofinansowanego pracownikom z tytułu uczestnictwa w Programie Sportowo-Rekreacyjnym.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 4 maja 2011 r. przez przedsiębiorcę (...) w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kosztów świadczenia dofinansowanego pracownikom z tytułu uczestnictwa w Programie Sportowo-Rekreacyjnym.

W dniu 4 maja 2011 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Wnioskodawca w treści złożonego wniosku wskazał, iż spółka od maja 2011 r. ma zamiar partycypować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników z tytułu uczestnictwa w Programie Sportowo-Rekreacyjnym.

W ramach umowy zawartej z firmą (...), każdy pracownik spółki otrzyma imienną kartę umożliwiającą korzystanie z obiektów sportowych i rekreacyjnych, biorących udział w programie. Spółka będzie co miesiąc otrzymywała fakturę za usługi realizowane w ramach Pakietu Korzyści Pracowniczych.

Koszty ponoszone za te usługi będą współfinansowane przez spółkę w wysokości 50%, zaś pozostałe 50% przez pracowników.

Część finansowana przez pracowników za ich zgodą potrącana będzie z ich wynagrodzenia. Dofinansowanie ze strony spółki jako świadczenie na rzecz pracowników będzie doliczana do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako element składowy wynagrodzenia. Świadczenie to finansowane będzie ze środków obrotowych.

Spółka nie posiada Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W ocenie wnioskodawcy świadczenia dofinansowane ze strony spółki w ramach Programu Sportowo-Rekreacyjnego, w którym uczestniczą pracownicy podlegają w myśl § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jak argumentuje wnioskodawca, z brzmienia cytowanego przepisu wynika, iż aby korzyść materialna została zwolniona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, powinna wynikać z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz powinna przybrać formę niepieniężną.

Spółka zawarła w regulaminie wynagradzania zapisy umożliwiające pracownikom korzystanie z programu Sportowo-Rekreacyjnego - Multisport, który współfinansowany jest w 50% przez spółkę.

Świadczenie współfinansowane ze strony spółki w ramach tego programu będzie uwzględniane jako dodatkowych przychód ze stosunku pracy i włączone do podstawy opodatkowania dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to wyłączone będzie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, z uwagi na fakt iż pracownicy spółki ponosić będą za nie częściową odpłatność.

Mając na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretację w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób będących m in. pracownikami (art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy) stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podarku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

* przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 późn. zm.),

* wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej cytowanego rozporządzenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne, niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Jeżeli korzyści te uzyskiwane są przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się w przepisach płacowych, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu.

Mają na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004. r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...) Wydział Ubezpieczeń Społecznych. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.