DI/100000/451/1080/2013 - Preferencyjna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 23 lipca 2013 r., złożonym w dniu 1 sierpnia 2013 r. (uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. doręczonym w dniu 3 września 2013 r.) przez Pana (...) prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w (...) dotyczącym dopuszczalności deklarowania i opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od podstawy wymiaru stanowiącej zadeklarowaną kwotę, nie niższą niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Dnia 1 sierpnia 2013 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek Pana (...) prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r., doręczonym w dniu 3 września 2013 r.

Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 1 stycznia 2013 r. prowadzi działalność gospodarczą. Do końca 2012 r. przedsiębiorca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, która to umowa nie wskazywała szczegółowo obowiązków pracowniczych ograniczając się tylko do lapidarnego określenia "zatrudnienie na stanowisku prawnika". Zakres obowiązków stricte prawniczych w okresie trwania umowy ograniczał się do czynności pomocniczych wobec działań i czynności podejmowanych przez radców prawnych, przygotowywania projektów opinii, pism procesowych czy umów. Brak uprawnień zawodowych uniemożliwiał występowanie przed sądami w imieniu i na rzecz klientów pracodawcy. Dopiero rozpoczęcie wykonywania zawodu radcy prawnego od 1 stycznia 2013 r., po rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 31 grudnia 2012 r., a następnie zawarcie nowej umowy zlecenia z datą 1 stycznia 2013 r. umożliwiło wykonywanie powierzonych czynności samodzielnie w imieniu własnym na rzecz klientów dawnego pracodawcy.

W piśmie z dnia 28 sierpnia 2013 r., doręczonym w dniu 3 września 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, wnioskodawca oświadczył, iż w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych poprzedzających rozpoczęcie działalności gospodarczej nie prowadził innej pozarolniczej działalności w rozumieniu przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz wskazał, iż w ramach zatrudnienia u byłego pracodawcy nie wykonywał czynności tożsamych z tymi, które wchodzą w zakres aktualnie wykonywanej działalności. Przedsiębiorca podkreślił także, iż w czasie obowiązywania umowy o pracę nie był aplikantem radcowskim, a obowiązki pracownicze wykonywał jako absolwent Wydziału Prawa i Administracji, co oznaczało brak możliwości zastępowania radcy prawnego, będącego jego pracodawcą przed sądem.

Wątpliwości przedsiębiorcy budzi dopuszczalność deklarowania oraz odprowadzania przez niego, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, składek na ubezpieczenia społeczne przy zastosowaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowiącej zadeklarowaną kwotę, nie niższą niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

W treści własnego stanowiska w sprawie przedsiębiorca wskazuje, w oparciu o art. 18a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, iż uprawniony jest, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, do deklarowania i odprowadzania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy wymiaru składek stanowiącej zadeklarowaną przez niego kwotę, nie niższą jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Na potwierdzenie swojego stanowiska przedsiębiorca przywołuje uchwałę Sądu Najwyższego podjętą w sprawie o sygn. akt II UZP 2/13 w dniu 10 kwietnia 2013 r.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, w zakresie dopuszczalności deklarowania i opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (w okresie pierwszych 24 miesięcy jej prowadzenia) od podstawy wymiaru stanowiącej zadeklarowaną kwotę, nie niższą niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia uznać należy za prawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej, lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, zaś w ust. 2, że wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Zgodnie natomiast z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga, iż procedując nad wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu (np. w toku czynności kontrolnych) ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez wnioskodawcę, obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Zgodnie z art. 18a ust. 1 cytowanej ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących działalność gospodarczą w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Powyższe, nie ma zastosowania do osób, które:

Prawa do deklarowania jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia nie nabędzie więc w świetle cytowanego wyżej przepisu m.in. osoba podejmująca prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i wykonująca na rzecz swego byłego pracodawcy czynności tożsame z tymi, które wchodziły w zakres jej obowiązków pracowniczych u tego pracodawcy.

W związku ze stwierdzeniem przedsiębiorcy, iż w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych poprzedzających dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej wnioskodawca nie prowadził jakiejkolwiek pozarolniczej działalności; jak również oświadczeniem iż między czynnościami podejmowanymi w ramach uprzednio zawartej umowy o pracę, a tymi które aktualnie podejmowane są przez wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej brak jest jakiejkolwiek tożsamości, stanowisko zaprezentowane przez przedsiębiorcę w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji uznać należało za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej mniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.