DI/100000/43/752/2014 - Wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne kwot diet przewidzianych dla krajowych i zagranicznych podróży służbowych i kosztów noclegu.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1442 ze zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku (...) z dnia 11 czerwca 2014 r., doręczonym dnia 17 czerwca 2014 r. w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracowników odbywających podróże służbowe kwot diet przewidzianych dla krajowych i zagranicznych podróży służbowych i kosztów noclegu.

Dnia 17 czerwca 2014 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek (...) z dnia 11 czerwca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 czerwca 2014 r. doręczonym dnia 27 czerwca 2014 r. oraz pismem z dnia 14 lipca 2014 r. doręczonym dnia 17 lipca 2014 r.

Wnioskodawca wskazał, iż zatrudnia na umowę o pracę na stanowisku montera rusztowań 50 pracowników. Umowy o pracę zostały zawarte na czas określony, a miejsce wykonywani pracy zostało określone jako województwo.

Pracownicy zatrudnieni przez spółkę świadczą usługi na terytorium całego kraju, a także poza jego granicami - na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Wykonywane prace (zlecenia pozyskane przez spółkę) są krótkotrwale a czas na ich realizację wynosi od 2 do 3 dni roboczych (nie mniej jednak, niż 8 godzin). Na ten czas pracownicy otrzymują polecenie wyjazdu służbowego do miejsca wykonywania konkretnego zlecenia. Sytuacja taka trwa przez dłuższy okres czasu, albowiem pracownicy zajmują się kolejnymi zleceniami przyjętymi przez spółkę do wykonania jedno po drugim w całkowicie różnych miejscach kraju i za granicą, W tym czasie pracownicy każdorazowo zmieniają miejsce zamieszkania w związku z czym spółka ponosi koszty związane z noclegami, a także kosztami należnych im diet przewidzianych dla krajowych i zagranicznych podróży służbowych.

Opisane powyżej świadczenia, które zostały wypłacone pracownikom przez pracodawcę z tytułu diet i kosztów noclegów nie stanowią przychodu z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku mieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, iż tożsame stanowisko zostało wyrażone w protokołach kontrolnych sporządzonych przez urząd skarbowy i powiatową inspekcję pracy.

Przedsiębiorca kieruje pytanie czy po jego stronie jako pracodawcy, ciąży obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu świadczeń stanowiących diety w związku z wykonywanymi przez pracowników podróżami służbowymi, które to nie zostały zakwalifikowane przez urząd skarbowy oraz państwową inspekcję pracy jako przychód z tytułu zatrudnienia w ramach umowy o pracę.

We własnym stanowisku w sprawie wnioskodawca pierwotnie wskazał, iż kwoty diet i innych należności z tytułu podróży służbowych pracownika nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganych przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, a co za tym idzie podlegają zwolnieniu ze składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca dwukrotnie uzupełniał wniosek. W piśmie z dnia 23 czerwca 2014 r. doręczonym dnia 27 czerwca 2014 r. wskazał, iż w związku z przeprowadzonymi przez urząd skarbowy i powiatową inspekcję pracy kontrolami, które stwierdziły, że świadczenia wypłacone pracownikom z tytułu diet i kosztów noclegu są zwolnione od podatku, wnioskodawca wnosi o ustalenie, czy jest on zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od tych świadczeń.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 14 lipca 2014 r. doręczonym dnia 17 lipca 2014 r. przedsiębiorca ostatecznie potwierdził, iż jego zdaniem świadczenia wypłacane pracownikom z tytułu diet i kosztów noclegu stanowią przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, który zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolniony od podatku. Pytanie wnioskodawcy sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii czy od przychodu, który został wcześniej zwolniony od podatku należy odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Pytanie dotyczy świadczeń, które mają zostać wypłacone w przyszłości.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretację w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej, lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, zaś w ust. 2, że wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Natomiast w myśl art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób będących m.in. pracownikami (art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy) stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem: przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Powołany przepis wyłącza z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika. Świadczenia te nie podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłącznie do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej.

Aktem prawnym regulującym wysokość oraz warunki ustalania należności z tytułu podróży służbowej pracownika jest obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy spółka ponosi koszty związane z noclegami, a także należnymi pracownikom dietami przewidzianymi dla krajowych i zagranicznych podróży służbowych, nie będą one podlegały wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników na ww. zasadach (z uwzględnieniem limitów wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej).

Powyższe ma zastosowanie również w odniesieniu do składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie bowiem z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.