DI/100000/43/628/2014 - Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) z siedzibą w (...) z dnia 15 maja 2014 r., doręczonym dnia 20 maja 2014 r. w przedmiocie uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy wartości abonamentu medycznego, wartości ubezpieczenia grupowego na życie, jak również bonów świątecznych i kart przedpłaconych finansowanych pracownikom pobierającym zasiłek chorobowy.

Dnia 20 maja 2014 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek (...) z siedzibą w (...) z dnia 15 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2014 r. doręczonym dnia 9 czerwca 2014 r. oraz pismem z dnia 23 czerwca 2014 r. doręczonym dnia 30 czerwca 2014 r.

Wnioskodawca wskazał, iż obejmuje swoich pracowników opieką medyczną i grupowym ubezpieczeniem na życie.

Świadczenia te nie są obligatoryjne, a pracownikowi nie przysługuje względem pracodawcy roszczenie o ich wypłatę. Objęcie pracowników opieką medyczną i grupowym ubezpieczeniem na życie nie zostało ujęte w regulaminie wynagradzania pracowników wnioskodawcy.

Pracownicy są obejmowani ww. świadczeniami dobrowolnie i nie ponoszą żadnej odpłatności z tego tytułu.

Wartość abonamentu medycznego i wartość ubezpieczenia na życie jest doliczona do przychodu pracownika i podlega opodatkowaniu oraz stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.

Wnioskodawca finansuje również swoim pracownikom bony świąteczne i wydaje karty przedpłacone ze środków obrotowych. Wartość tych bonów i środków zgromadzonych na kartach przedpłaconych stanowi przychód pracownika i podlega opodatkowaniu oraz stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.

Pakiet usług medycznych i grupowego ubezpieczenia na życie, za które pracodawca opłaca abonamenty, jak również bony świąteczne i karty przedpłacone finansowane ze środków obrotowych przysługują również pracownikom pobierającym zasiłek chorobowy.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 3 czerwca 2014 r. doręczonym dnia 9 czerwca 2014 r., a następnie pismem z dnia 23 czerwca 2014 r. doręczonym dnia 30 czerwca 2014 r. wnioskodawca wskazał, iż wartość wszystkich świadczeń, o których, stanowi wniosek, dla pracownika pobierającego zasiłek chorobowy, tj. wartość abonamentu medycznego, ubezpieczenia na życie, bonów świątecznych i kart przedpłaconych, stanowi przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), tj. przychód osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Przedsiębiorca zaznaczył, iż w przepisach o wynagradzaniu pracowników wnioskodawcy brak jest zapisów przewidujących prawo pracowników do korzystania ze świadczeń wymienionych we wniosku, tj. do opieki medycznej, grupowego ubezpieczenia na życie, bonów świątecznych i kart przedpłaconych, w okresie pobierania zasiłku chorobowego,

Jednocześnie, wnioskodawca informuje, iż karty przedpłacone wydawane pracownikom umożliwiają dokonywanie płatności za towary i usługi oraz wypłatę gotówki w bankomatach.

W opinii wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem przepisów prawa, należy wliczać wartość abonamentu medycznego i wartość ubezpieczenia grupowego na życie, jak również bony świąteczne i karty przedpłacone finansowane ze środków obrotowych dla osób pobierających zasiłek chorobowy do podstawy naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretację w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej, lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, zaś w ust. 2, że wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Natomiast w myśl art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób będących m.in. pracownikami (art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy) stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego opiekuńczego świadczenia rehabilitacyjnego, w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.

Przepis z § 2 ust. 1 pkt 24 ww. rozporządzenia ma zastosowanie do wszystkich składników przychodu, do których zachowują prawo pracownicy w okresie pobierania wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków.

Wnioskodawca wskazuje, iż wypłaca pracownikom poszczególne świadczenia stanowiące dla nich przychód z tytułu zatrudniania w ramach stosunku pracy w okresie pobierania zasiłku chorobowego, jednak prawo do nich nie zostało zagwarantowane żadnymi przepisami obowiązującymi u wnioskodawcy.

Wobec powyższego nie istnieją podstawy do uznania, iż wymienione świadczenia powinny zostać wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Wnioskodawca nie przedstawił również żadnych innych okoliczności, które mogłyby wskazywać, iż wymienione świadczenia winny być wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Powyższe ma zastosowanie również w odniesieniu do składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz na Fundusz Pracy.

Zgodnie bowiem z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zgodnie natomiast z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.) analogicznie ustala się składki na Fundusz Pracy.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż w trybie wydawania decyzji z wniosku o wydanie pisemnej interpretacji Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie posiada uprawnień do prowadzenia postępowania dowodowego czy wyjaśniającego, nie bada więc zgodności opisanych w stanie faktycznym okoliczności z rzeczywistością, nie weryfikuje ich i nie ocenia również prawidłowości praktyk działania przyjętych u wnioskodawcy. Ponadto, zgodnie ze wskazaniami judykatury, wydając interpretację organ nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia i sposobu zastosowania tych przepisów w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym przedstawionym przez pytającego we wniosku. Pełną wiedzę o stanie faktycznym organ czerpie wyłącznie z wniosku uprawnionego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i £tanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.