DI/100000/43/607/2015 - Uwzględnianie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości świadczenia polegającego na udostępnieniu pracownikowi samochodu służbowego pracodawcy dla celów prywatnych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) z dnia 12 maja 2015 r., złożonym w dniu 20 maja 2015 r., dotyczącym obowiązku uwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości świadczenia polegającego na udostępnieniu pracownikowi samochodu służbowego pracodawcy dla celów prywatnych.

Dnia 20 maja 2015 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w (...) wpłynął wniosek z dnia 12 maja 2015 r. złożony przez przedsiębiorcę (...) Spółka z o.o. z siedzibą w (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, iż planuje wprowadzić do swoich regulacji dotyczących zasad zatrudniania i wynagradzania w przedsiębiorstwie nowe zapisy umożliwiające pracodawcy kupowanie dla pracowników przedmiotów lub usług, jak również umożliwiające pracownikom korzystanie ze składników majątku pracodawcy lub innych przedmiotów, lub usług (w tym świadczonych zarówno bezpośrednio przez pracodawcę jak również przez podmioty zewnętrzne), bezpłatnie lub częściowo odpłatnie, na podstawie odrębnych uregulowań wewnętrznych pracodawcy. Na podstawie nowych zapisów zawartych w regulaminie zatrudniania i regulaminie wynagradzania, wnioskodawca unormuje w odrębnym regulaminie zasady używania samochodów służbowych do celów prywatnych oraz ustali wysokość częściowej odpłatności za świadczenie usługi najmu przez pracodawcę na rzecz pracownika. Zgodnie z powyższym regulaminem przyznanie pracownikowi samochodu służbowego będzie uzależnione od zajmowanego stanowiska i zakresu obowiązków służbowych. Wnioskodawca przewiduje możliwość udostępnienia tym pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych za odpłatnością. Pracownicy będą ponosić jedynie symboliczną stałą ryczałtową odpłatność za możliwość korzystania z powierzonych samochodów służbowych do celów prywatnych poprzez potrącenie tejże odpłatności z wynagrodzeń pracowników w miesiącu następującym po miesiącu użytkowania samochodu służbowego. Należy jednak zwrócić uwagę, że sama wartość korzyści uzyskiwanych przez pracownika z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych będzie równa cenom rynkowym usług świadczonych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie najmu samochodów osobowych. Przy czym pracownicy będą ponosić jedynie część tejże wartości w postaci symbolicznej kwoty ustalonej w regulaminie. Różnica pomiędzy wartością określoną zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ponoszoną przez pracowników odpłatnością będzie dla tychże pracowników stanowić przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od wartości tej będzie pobierana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z przedstawionym przyszłym stanem faktycznym, wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne wnioskodawca powinien uwzględnić wskazaną we wniosku wartość przychodu, który pracownik uzyskuje w związku z udostępnianiem mu samochodu służbowego do celów prywatnych, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, płatnik nie ma obowiązku uwzględnienia wartości przychodu z tytułu korzystania przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracownika, gdyż przychód ten podlega wyłączeniu z tej podstawy, w oparciu o przepis § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.). Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 w z w. z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu m.in. zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Natomiast zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne określa wyżej wymienione rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Zgodnie zaś z § 1 tego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 2 przedmiotowego rozporządzenia. Jednocześnie, w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wskazano, że podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody stanowiące korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, że nie stanowią podstawy wymiaru składek korzyści majątkowa (przychody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które spełniają łącznie poniższe kryteria:

W przypadku oceny czy dana korzyść podlega oskładkowaniu w pierwszej kolejności należy określić, czy stanowi ona podstawę do ustalenia przychodu zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych i w jakiej wysokości. Przedsiębiorca zwraca uwagę, że od dnia 1 stycznia 2015 r. obowiązuje nowy przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych. Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

- 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;

- 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

W przypadku zaś ponoszenia przez pracownika częściowej odpłatności podlega ona odliczeniu od tak ustalonego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Tym samym dla potrzeb ustalenia podstawy wymiaru dla składek na ubezpieczenie społeczne należy uwzględnić wartość określoną w przepisach o podatku dochodowym, nawet w sytuacji gdy rynkowa wartość korzyści pracownika byłaby wyższa.

Drugim krokiem, jest ustalenie czy w przypadku gdy prawo używania samochodów do celów prywatnych wynika z układu zbiorowego pracy lub zostało określone w regulaminie wynagradzania, mieści się w hipotezie w § 2 ust. 1 pkt 26 przedmiotowego rozporządzenia. Niewątpliwym jest zdaniem wnioskodawcy fakt, że pracownik używający samochód służbowy do celów prywatnych uzyskuje korzyść majątkową w postaci wykorzystywania do prywatnych celów majątku nie będącego jego własnością. Z punktu widzenia charakteru korzyści uzyskiwanej przez pracownika, nie ma znaczenia czy używany samochód służbowy jest, czy nie jest własnością pracodawcy oraz czy pracodawca używa go do innych celów. Charakter korzyści pozostaje, bowiem niezmienny, pracownik wykorzystuje majątek, za korzystanie, z którego w normalnych warunkach musiałby zapłacić znacznie wyższą cenę. Niepodważalny jest również fakt, iż korzystanie z cudzego majątku jest usługą, która w zależności od warunków jej świadczenia ma swoją cenę rynkową. Zdaniem wnioskodawcy dla właściwej interpretacji przepisu nie ma znaczenia rodzaj świadczonej usługi przez pracodawcę, a jedynie prawo pracownika do jej zakupu po cenie niższej niż obowiązująca na rynku, wynikające z regulacji dotyczących wynagradzania obowiązujących w przedsiębiorstwie. Przysporzenie pracownika ma taki sam bowiem charakter w przypadku usług nabywanych specjalnie w celu udostępnienia ich pracownikowi (np. usługi medyczne, ubezpieczeniowe) jak w przypadku usług świadczonych bezpośrednio przez przedsiębiorcę przy wykorzystania własnych zasobów majątkowych (jak w przypadku prawa do korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych). Istotne elementy, które muszą zostać spełnione, aby można było zastosować powyższe wyłączenie w sposób wyraźny wskazał Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku w decyzji nr 57 wydanej w dniu 26 lutego 2014 r., znak DI/100000/43/76/2014, gdzie organ zauważył, że "Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia, wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr". Z takiego ujęcia tematu wynika jednoznacznie, że najistotniejszym elementem przedmiotowego wyłączenia jest fakt korzystania z usługi do celów prywatnych, i dokonywanie odpłatności niższej niż ta którą pracownik musiałby ponieść w związku z zakupem takiej usługi na rynku. Nie ma natomiast znaczenia czy usługę tą świadczy bezpośrednio pracodawca czy daną usługę kupuje. Odmienne podejście w sposób nieuprawniony dyskryminowałoby, zdaniem przedsiębiorcy, pracowników przedsiębiorców świadczących na przykład usługi medyczne, ubezpieczeniowe, przewozowa czy usługi wynajmu samochodów w ramach swojej normalnej działalności gospodarczej, a jednocześnie udostępniających prawo do korzystania z tych usług swoim pracownikom po cenach niższych. W literaturze przedmiotu wskazuje się również, że powyższe wyłączenie z oskładkowania dotyczy jedynie tych świadczeń, za które pracownik częściowo płaci, przy czym poziom tej odpłatności nie został określony w przepisach rozporządzenia a więc może być również odpłatnością symboliczną. Podobne stanowisko zajmuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w decyzjach, stanowiących pisemne interpretacje w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, np. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku w decyzji nr 105 z 26 maja 2011 r., znak DI/100000/451/276/2015, wskazał, że "jeżeli korzyści te uzyskiwane są przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściowa odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się ww. przepisach placowych, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powyżej przywołanego przepisu." Podobne wnioski zdaniem przedsiębiorcy płyną z decyzji nr 74 wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku w dniu 27 kwietnia 2011 r. a znak DI/100000/451/205/2011, w której organ wyjaśnił, że "jeżeli wartość świadczenia (...) stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za niego częściowa odpłatność (choćby symboliczna), to zostanie on wyłączony z podstawy wymiaru składek na podstawie powołanego wyżej przepisu. W przypadku, gdy wartość świadczenia (...) będzie finansowana w całości przez pracodawcę to będzie stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (także na ubezpieczenie zdrowotne)."

Mając na uwadze powyższe wnioskodawca uważa, że nie będzie zobowiązany jako płatnik odprowadzać składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od kwoty różnicy pomiędzy wartością ustaloną zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a odpłatnością, którą pracownik ponosi w związku z udostępnieniem mu przez pracodawcę samochodu służbowego do celów prywatnych. Spełnione będą bowiem wszystkie przesłanki wskazane w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia, które warunkują wyłączenie tego przychodu z podstawy wymiaru składek. Spółka spełnia bowiem warunki takie jak wprowadzenie do regulaminu pracy oraz regulaminu wynagradzania zapisów, które będą uprawniały pracowników do uzyskania korzyści z częściowej odpłatności za świadczenie na jego rzecz. Co więcej, regulaminy te razem z regulaminem korzystania z samochodów służbowych zezwalają na używanie samochodu służbowego do celów prywatnych za określoną odpłatnością w wysokości 1 zł. Z zapisów we wspomnianych regulaminach wynika także, że cena płacona-przez pracowników będzie niższa od ceny rynkowej (detalicznej) nabycia takich usług. Jest to zatem częściowa odpłatność pracownika za wartość usługi jaką jest udostępnienie samochodu służbowego pracownikowi na cele prywatne. Tym samym różnica między ceną rynkową za dane świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika a odpłatnością jaką ponosi jest uznane za niematerialną korzyść pracownika, która nie posiada charakteru pieniężnego. Wnioskodawca dopuszcza w związku z tym przekazanie pracownikom korzystniejszych warunków w postaci tańszego udostępnienia samochodu służbowego. W konsekwencji kwota przychodu, którą pracownik osiąga z tego tytułu nie będzie stanowiła podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Ponadto, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się co do zasady przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Oznacza to, że przychód uzyskany z tytułu częściowo nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego przez pracowników do celów prywatnych również będzie wyłączony z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne.

Konkludując przedsiębiorca stwierdza, że nie będzie obowiązany do odprowadzania jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne z tytułu udostępnianych pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych na zasadach przewidzianych w regulaminie wynagradzania z uwzględnieniem regulaminu korzystania z samochodów służbowych.

Na marginesie przedsiębiorca poinformował, że jego celem nie jest uzyskanie interpretacji w przedmiocie przepisów podatkowych. Kwestia ustalenia wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych nie jest przedmiotem wniosku i nie budzi wątpliwości wnioskodawcy. Spółka jest zainteresowana w uzyskaniu interpretacji wyłącznie w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne świadczenia polegającego na korzystaniu częściowo odpłatnie przez pracowników spółki z samochodu służbowego do celów prywatnych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Doprecyzowanie zakresu przedmiotowego spraw, w których przedsiębiorca może żądać od Zakładu wydania pisemnej interpretacji nastąpiło w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. Zgodnie z tym przepisem Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Przywoływany w treści artykułu 18 przepis art. 4 pkt 9 ustawy za przychód każe uznawać przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania.

Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie traktują jednak o samym sposobie wyliczania wartości danego świadczenia.

Za przychody ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę art. 12 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Jednocześnie zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, określonych kategorii przychodów zawarte w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi wyjątek od ogólnej zasady, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód, dlatego przepisy te muszą być interpretowane ściśle.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstaw) wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które:

* wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

* przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów, przedmiotów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr. Jednakże trzeba zauważyć, iż ww. przepis § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia posługuje się sformułowaniem niektórych artykułów, przedmiotów lub usług, dlatego każdorazowo istotnym jest więc jednoznaczne ustalenie, o jaki artykuł, przedmiot lub usługę chodzi.

W praktyce okazuje się, iż niejednokrotnie pracodawcy uznają za zasadne wyłączenie z podstawy wymiaru składek na poszczególne ubezpieczenia takich świadczeń, które, ze względu na swój charakter, nie spełniają warunku korzyści, o którym mowa w przepisie i tak, w sytuacji umożliwienia korzystania przez pracowników z samochodów służbowych, które są własnością pracodawcy lub pracodawca na mocy określonego stosunku prawnego jest uprawniony do korzystania z nich (a więc, których wnioskodawca nie nabywa z przeznaczeniem udostępnienia ich swoim pracownikom) nie można mówić o korzyściach, o których mowa w tym przepisie. Należy zaznaczyć, iż czym innym jest udostępnienie przez pracodawcę pracownikom po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i towarów, które pracodawca nabywa z wyraźnym przeznaczeniem na ten cel, a czym innym udostępnienie składników własnego majątku (czy też środków trwałych) służących do wykonywania działalności gospodarczej.

Nadto należy zaznaczyć, iż udostępnienie samochodu służbowego nie może być również uznane za "przejazdy środkami lokomocji", o których mowa w drugiej części przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia. Pod tym pojęciem należy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się (np. zapewnienie biletu lotniczego, czy też każdorazowe odwożenie prezesa, dyrektora itd. samochodem służbowym po pracy, dowóz pracowników do pracy pojazdem należącym do pracodawcy), a nie udostępnienie pracownikowi do swobodnego używania środka lokomocji (np. samochodu służbowego).

Tym samym wartość świadczenia związanego z udostępnieniem pracownikowi nieodpłatnie bądź za częściową odpłatnością samochodu służbowego z przeznaczeniem do celów prywatnych, należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Takie świadczenie nie mieści się bowiem w zakresie wyłączenia przewidzianego przepisem § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Jednocześnie w odniesieniu do ubezpieczenia zdrowotnego wskazać należy, iż zgodnie z art. 81 ust 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, a więc powyższe ma zastosowanie również do tychże składek. W konsekwencji, wartość świadczenia związanego z udostępnieniem pracownikowi nieodpłatnie bądź 2a częściową odpłatnością samochodu służbowego z przeznaczeniem do celów prywatnych, będzie podlegać uwzględnieniu także w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października I998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w 2wiązku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.