DI/100000/43/32/2020 - Ulga na start.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku (...) z dnia 2 stycznia 2020 r., złożonym w dniu 14 stycznia 2020 r. w przedmiocie niepodlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej.

Dnia 14 stycznia 2020 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, wpłynął wniosek z dnia 2 stycznia 2020 r. złożony przez (...) o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazuje, że w okresie od (...) do (...) roku był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Kancelarii Radcy Prawnego (...) na stanowisku aplikanta radcowskiego. Pracodawca (...) od razu zawarł z Wnioskodawcą umowę o pracę na czas nieokreślony, bowiem Wnioskodawca będąc studentem roku prawa odbywał już w Kancelarii Radcy Prawnego dobrowolne praktyki studenckie.

Praca w Kancelarii Radcy Prawnego (...) była ściśle związana z uzyskaniem przez Wnioskodawcę wyniku pozytywnego z egzaminu wstępnego na aplikację radcowską i odbywaniem aplikacji radcowskiej, która ta rozpoczęła się od początku (...) i trwała do końca (...) - Wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku aplikanta radcowskiego. Umowa o pracę została wypowiedziana przez pracodawcę w (...) r. z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia. Przyczyną wypowiedzenia było uzyskanie wyniku pozytywnego z egzaminu radcowskiego oraz oświadczenie Wnioskodawcy, iż zamierza złożyć wniosek o wpis na listę radców prawnych. Wnioskodawca w okresie ostatniego miesiąca wypowiedzenia umowy o prace nie świadczył na rzecz pracodawcy pracy, gdyż wykorzystał cały pozostający mu urlop wypoczynkowy.

W (...) Wnioskodawca złożył egzamin zawodowy radcowski, z którego otrzymał wynik pozytywny. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca złożył wniosek o wpis na listę radców prawnych. Wnioskodawca uchwałą nr (...) Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w z dnia (...) został wpisany na listę radców prawnych prowadzoną przy Radzie Okręgowej Izby Radców Prawnych w (...). Wnioskodawca dopiero w dniu (...) złożył ślubowanie przed dziekanem Okręgowej Izby Radców Prawnych w (...).

Do momentu złożenia ślubowania przed dziekanem Okręgowej Izby Radców Prawnych w (...). Wnioskodawca jest z mocy ustawy o radcach prawnych pozbawiony prawa wykonywania zawodu radcy prawnego. Zgodnie bowiem z art. 23 ustawy o radcach prawnych prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania. Wnioskodawca miał zatem prawo wykonywania zawodu radcy prawnego od dnia (...) złożenia ślubowania przed dziekanem Okręgowej Izby Radców Prawnych w jednak że z tego prawa do dnia rozpoczęcia (...) prowadzenia działalności gospodarczej nie korzystał, gdyż od ślubowania z uwagi na wypowiedzenie umowy o pracę wykorzystywał przysługujący mu urlop wypoczynkowy.

W okresie od (...) do (...) Wnioskodawca był zarejestrowany w Urzędzie Pracy w jako osoba bezrobotna.

W dniu Wnioskodawca zarejestrował własną działalność gospodarczą pod firmą (...) Kancelaria Radcy Prawnego Głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest (...).

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej - zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 . Prawo przedsiębiorców podjął się prowadzenia działalności gospodarczej po raz pierwszy. Po założeniu przez. Wnioskodawcę działalności gospodarczej pomiędzy Wnioskodawcą a Kancelarią Radcy Prawnego (byłym pracodawcą) z uwagi na uzyskanie przez Wnioskodawcę prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego została zawarta umowa o współpracy, zgodnie z którą Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - podjął się świadczenia pomocy prawnej na rzecz byłego pracodawcy. Współpraca pomiędzy stronami obejmuje gotowość po stronie Wnioskodawcy do zastępowania byłego pracodawcy przed sądami w razie braku możliwości jego osobistego stawiennictwa czy pomocy w zapewnieniu stałej obsługi prawnej klientów. Wnioskodawca świadczący pomoc prawną jako radca prawny jest samodzielny i niezależny w podejmowaniu decyzji, nie jest związany stanowiskiem czy poleceniami innych osób. Zakres pomocy prawnej świadczone/ przez Wnioskodawcę na rzecz byłego pracodawcy jest zależny każdorazowo od potrzeb byłego pracodawcy i obejmuje nie więcej niż godzin w tygodniu.

Wnioskodawca podkreśla, że ma zamiar i świadczy pomoc prawną także na rzecz innych podmiotów, których obsługuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Umowa z byłym pracodawcą została zawarta w celu świadczenia przez Wnioskodawcę na własny rachunek usług prawnych w ramach umowy o współpracy. Zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy współpracy jest częściowo zbliżony do czynności wykonywanych w ramach umowy o pracę, która łączyła Wnioskodawcę z byłym pracodawcą. Zakres czynności nie jest tożsamy, a zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach umowy o pracę nie wchodzą w zakres czynności wykonywanych w ramach umowy o współpracy zawartej pomiędzy byłym pracodawcą, a Wnioskodawcą prowadzącym działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

W ramach umowy o pracę Wnioskodawca zajmował się częścią administracyjno-biurową. W wolnych chwilach Wnioskodawca przygotowywał m.in. projekty umów, pism procesowych, występował przed sądami - wszystkie te czynności wykonywał z upoważnienia swojego pracodawcy, a zarazem patrona, albowiem nie miał jeszcze uprawnień radcy prawnego. Wnioskodawca podkreśla, że przygotowywał jedynie projekty ww. dokumentów, za które ostatecznie pełną odpowiedzialność brał pracodawca, który pod takimi dokumentami zawsze podpisywał się osobiście.

W ramach umowy o pracę Wnioskodawca zdobywał doświadczenie, przygotowanie do zawodu, temu też miała służyć odbywana aplikacja radcowska i praktyka w kance arii, natomiast obecnie jako radca prawny prowadzący działalność gospodarczą samodzielnie może świadczyć pomoc prawną wykonując niezależnie wolny zawód.

Wnioskodawca podkreśla również, iż aplikant radcowski nie jest samodzielny w wykonywaniu czynności powierzonych mu przez radcę prawnego, przeciwnie - wykonuje te obowiązki z wyraźnego upoważnienia radcy prawnego. Istnieje zatem wyraźna różnica pomiędzy zakresem czynności, które może wykonywać aplikant radcowski, a zakresem czynności, które, są przypisane wyłącznie radcy prawnemu, działającemu już w pełni samodzielnie, nie związanego jakimikolwiek poleceniami czy wskazówkami osób trzech i odpowiadającego w pełni za własne działania.

Zgodnie z art. 11 Zasad Etyki Radcy Prawnego, radca prawny obowiązany jest przy wykonywaniu obowiązków zawodowych chronić swoją niezależność. Żadne okoliczności pozaprawne, nie mające bezpośredniego związku z obiektywnie ocenionym stanem faktycznym sprawy, albo wyrażone przez kogokolwiek polecenia, czy wskazówki, nie zwalniają radcy prawnego z obowiązku rzetelnego i uczciwego wykonywania czynności zawodowych. Od radcy prawnego wymaga się nieulegania wpływom - zwłaszcza tym, które mogą wynikać z jego osobistych interesów lub nacisków z zewnątrz. Radca prawny musi unikać wszelkich ograniczeń własnej niezależności i nie może odstępować od zasad etyki w celu zadowolenia klienta, sądu lub osób trzecich.

Wobec powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w opisanym stanie faktycznym, jako przedsiębiorca prowadzący indywidualną praktykę prawniczą w formie kancelarii radcy prawnego, po zakończeniu stosunku pracy z pracodawcą, będzie przysługiwało mu prawo do skorzystania z tzw. "ulgi na start" wskazanej w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, zgodnie z którym "Przedsiębiorca będący osobą fizyczną, który podejmuje działalność gospodarczą po raz pierwszy albo podejmuje ją ponownie po upływie co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia i nie wykonuje jej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej."

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej jeśli m.in. nie wykonuje działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.

Powyższy zapis {nie wykonuje działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej) jest tożsamym zapisem, który to uregulowany jest w art. 18a ust. 2 ppkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Powyższe jest niezwykle istotne, gdyż ów regulacja wielokrotnie była przedmiotem orzekania. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lutego 2013 r. o sygn. akt II UK 184/12 jednoznacznie wskazał, iż wykonywanie przez radcę prawnego prowadzącego samodzielną kancelarię radcowską w ramach nowo otwartej działalności gospodarczej obsługi prawnej na rzecz tego pracodawcy, u którego pracował jako aplikant, nie jest wykonywaniem czynności wchodzących w zakres działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko Sądu Najwyższego zostało również potwierdzone min. w:

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2013 r. Prawo przedsiębiorców ma na celu zmniejszyć czasowo obciążenia fiskalne dla szerokiej grupy osób podejmujących po raz pierwszy działalność gospodarczą. Korzystanie z tej ulgi odbywa się jedynie kosztem przyszłego świadczenia ubezpieczonego i jest uzależnione wyłącznie od decyzji przedsiębiorcy.

W ocenie Wnioskodawcy, aby rozważyć kwestię czy radca prawny prowadzący samodzielną kancelarię radcowską nie wykonuje na rzecz byłego pracodawcy tych samych czynności, które wchodziły w zakres wykonywanej wcześniej umowy o pracę, nałoży wziąć pod uwagę specyficzne stanowisko (Wnioskodawca zajmował stanowisko aplikanta radcowskiego) na którym został zatrudniony Wnioskodawca, jak również prawa, obowiązki i uprawnienia, które to wynikały z zajmowanego przez Wnioskodawcę stanowiska aplikanta radcowskiego.

W ocenie Wnioskodawcy w odniesieniu do radców prawnych podejmujących działalność gospodarczą w formie prowadzenia kancelarii we współpracy z dotychczasowym pracodawcą, nie zachodzi w żaden sposób przesłanka wyłączająca prawo do zastosowania tzw. ulgi na start. Przez "czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej", o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, które uniemożliwiają zastosowanie tzw. ulgi na star. dla osób podejmujących po raz pierwszy działalność gospodarczą, należy rozumieć czynności odpowiadające tym, które były uprzednio wykonywane w ramach stosunku pracy na rzecz byłego pracodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym taka sytuacja nie miała miejsca, albowiem wnioskodawca nie świadczył nigdy pracy w charakterze profesjonalnego pełnomocnika, jakim zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa może być jedynie adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy czy radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Wnioskodawca w ramach umowy o pracę zajmował jedynie funkcję aplikanta radcowskiego, zajmując się w głównej mierze zadaniami administracyjno-biurowymi. Natomiast w przypadku sporządzania projektów pism czy opinii Wnioskodawca nie był osobą biorącą odpowiedzialność za ostateczny kształt pisma czy opinii, a także wynik postępowania sądowego, albowiem wszystkie czynności jakie wykonywał odbywały się z upoważnienia byłego pracodawcy, który w okresie odbywania aplikacji był również jego patronem.

Wnioskodawca wskazuje, iż po ślubowaniu i nabyciu uprawnień, a w okresie wypowiedzenia umowy o pracę również nie świadczył nigdy pracy w charakterze profesjonalnego pełnomocnika, bowiem:

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z szerokim orzecznictwem sądowym aplikanci radcowscy czy też adwokaccy odbywają jedynie u swych patronów szkolenia polegająca na nabyciu praktycznych umiejętności zawodowych oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego (radcy prawnego) i w ramach tych szkoleń mają prawo zastępowania swych patronów przed niektórymi sądami i urzędami, sami nie wykonują zaś zawodów zaufania publicznego i do aplikanta radcowskiego nie ma zastosowania przepis art. 6 ust. 3 ustawy o radcach prawnych ani też art. 89 § 1 i art. 129 § 2 k.p.c. W ustawie o radcach prawnych brak jest przepisów, które pozwalałyby stosować wymienione regulacje do aplikantów radcowskich.

W art. 6 ust. 3 ustawy o radcach prawnych, odsyła się do przepisów szczególnych, w tym między innymi do art. 89 § 1 i art. 129 § 2 k.p.c. W tych przepisach mowa jest natomiast jedynie o kwalifikowanych pełnomocnikach stron: adwokatach, radcach prawnych, rzecznikach patentowych i radcach Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Jest to katalog zamknięty pełnomocników, którzy zostali upoważnieni do poświadczania dokumentów na gruncie postępowania cywilnego. Jako przepisy szczególne nie mogą być one wykładane rozszerzające (exceptiones non sunt extendendae). Oznacza to, że inni pełnomocnicy procesowi wymienieni w art. 87 § 1 k.p.c. nie posiadają omawianego uprawnienia. Skoro zaś prawo to zostało przyznane jedynie pełnomocnikom stron, a aplikanci jedynie zastępują pełnomocników, to już z tego tylko względu nie mogą być wobec nich stosowane wymienione przepisy. Mając powyższe na uwadze, wnioskodawca uważa, że oczywista jest różnica między czynnościami wykonywanymi przez radcę prawnego w ramach świadczenia przez niego pomocy prawnej, a czynnościami wykonywanymi przez aplikanta radcowskiego w trakcie odbywania przez niego aplikacji czy osoby zatrudnionej na stanowisku aplikanta radcowskiego. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy w ramach stosunku pracy (stanowisko aplikanta radcowskiego) na rzecz Kancelarii Radcy Prawnego nie należało "świadczenie pomocy prawnej" w rozumieniu ustawy o radcach prawnych, tj. reprezentowanie klientów przed sądami i innymi organami, sporządzanie opinii prawnych lub udzielanie porad prawnych, które to czynności, zgodnie z obowiązującymi przepisami, zastrzeżone są wyłącznie dla radców prawnych, adwokatów oraz - na odrębnych zasadach - prawników zagranicznych, a jedynie wykonywanie zadań administracyjno - biurowych, a w wolnych chwilach przygotowywanie projektów różnorodnych pism i opinii prawnych, a także występowanie w sądzie na podstawie upoważnienia. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako aplikanta radcowskiego w ramach stosunku pracy były wykonywane pod ścisłym kierownictwem pracodawcy.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lutego 2013 r. o sygn. akt II UK 184/12 zauważył, iż sam fakt zatrudnienia w kancelarii radcowskiej, a następnie wykonywanie, między innymi na rzecz tej samej kancelarii usług prawniczych, ale już przez radcę prawnego, w żadnym przypadku nie może zostać uznane za odpowiadające czynnościom wcześniej wykonywanym przez tę osobę w ramach stosunku pracy. Nie można pomijać merytorycznej strony czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach stosunku pracy w porównaniu do czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w charakterze radcy prawnego. Uprzednio czynności te tworzyły jedynie materiał pomocniczy dla świadczenia pomocy prawnej pzez pracodawcę, nie mogły zatem mieścić się w pojęciu świadczenia pomocy prawnej o której mowa w ustawie o radcach prawnych, te bowiem świadczą jedynie profesjonalni pełnomocnicy.

W przypadku usług prawniczych decydujące znaczenie w zakresie interpretacji zwrotu "czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej" powinien mieć nadzór nad wcześniejszymi czynnościami wykonywanymi przez osobę zatrudnioną na stanowisku aplikanta radcowskiego. Z kolei na ograniczenie wynikające z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców należy patrzeć przez pryzmat wykładni celowościowej, gdyż wykładnia językowa jest w tym przypadku niewystarczająca (vide: Justyna Świątek-Rudoman glosa do uchwały SN z dnia 10 kwietnia 2013 r. II UZP 2/13).

Mając na uwadze, że w przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym sprawy me zachodzą przesłanki wyłączające możliwość zastosowania przez wnioskodawcę art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, w ocenie wnioskodawcy nie podlega on obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uznać należy za prawidłowe. Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 34 ust. 2 ustawy).

Natomiast w myśl art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym podlega osoba, która posiada określony tytuł do ubezpieczeń wskazany przez ustawodawcę. Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym uregulowane zostały w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. I tak, w myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy prawodawca wskazał katalog podmiotów objętych obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych. Wyliczenie zawarte we wskazanym przepisie jest wyczerpujące i ma charakter zamknięty. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 4 powołanej ustawy, osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie art. 36aa oraz przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Natomiast, zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie, na swój wniosek.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca będący osobą fizyczną, który podejmuje działalność gospodarczą po raz pierwszy albo podejmuje ją ponownie po upływie co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia i nie wykonuje jej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że w sytuacji gdy osoba rozpoczynająca wykonywanie działalności gospodarczej podejmuje ją po raz pierwszy lub podejmuje ją ponownie, a e od zakończenia poprzedniej działalności lub od dnia jej ostatniego zawieszenia upłynął okres co najmniej 60 miesięcy, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywała w ramach stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności, przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia tej działalności, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, o których stanowi powyżej powołany art. 6 ust. 1 pkt 5 i powiązany z nim art. 12 ust. 1

Powyższa 6 miesięczna ulga jest uprawnieniem i nie jest obowiązkowa, a więc to od przedsiębiorcy zależy, czy z niej skorzysta. W przypadku rezygnacji z ww. ulgi do czego prowadzący działalność ma prawo zgodnie z art. 18 ust. 2 Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca nie będzie mógł skorzystać z tego uprawnienia ani wstecz, ani na bieżąco (jeśli nie upłynęło jeszcze 6 miesięcy). Kolejny raz będzie mógł skorzystać z ww. ulgi na dopiero po upływie 60 miesięcy kalendarzowych od dnia jej zakończenia bądź zawieszenia.

Reasumując, wobec oświadczenia wnioskodawcy, iż w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych nie prowadził działalności gospodarczej oraz oświadczenia iż czynności, które będzie wykonywał na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej wykonywał w ramach stosunku pracy nie wchodzą w zakres wykonywanej działalności gospodarczej stanowisko dotyczące prawa do zwolnienia z obowiązku ubezpieczeń społecznych przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej, należało uznać za prawidłowe.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreśla jednocześnie, że w trybie wydawania decyzji z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej organ rentowy nie posiada kompetencji do rozstrzygania, czy czynności wchodzące w zakres wykonywanej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej nie są tożsame z czynnościami, jakie ww. wykonywał na rzecz byłego pracodawcy w ramach stosunku pracy. Zgodnie z dokonanym przez wnioskodawcę wskazaniem powyższej kwestii. Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznaje zawarte w nim oświadczenia za element opisu zdarzenia przyszłego i nie dokonuje ich oceny. W przypadku, gdy przedstawione przez wnioskodawcę w treści wniosku okoliczności nie są prawdziwe, wydana interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tą jednostkę w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.