DI/100000/43/302/2019 - Możliwość wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne wartości korzyści materialnej polegającej na zakupie przez pracownika ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego, po cenie niższej niż detaliczna.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku (...) z dnia 13 marca 2019 r., doręczonym dnia 18 marca 2019 r. uzupełnionym dnia 18 kwietnia 2019 r. w przedmiocie dotyczącym wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne wartości korzyści materialnej polegającej na zakupie przez pracownika ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego, po cenie niższej niż detaliczna.

Dnia 18 marca 2019 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez (...) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2019 r., doręczonym dnia 18 kwietnia 2019 r.

Wnioskodawca wskazał, iż zapewniła swoim pracownikom możliwość wykupienia dodatkowych świadczeń w postaci:

Firma postanowiła, że koszt:

Wnioskodawca uważa, że wartość Ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego w części finansowanej przez Pracodawcę nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wynika to zdaniem Wnioskodawcy z następującego uzasadnienia: wartość powyższych usług wykupywanych przez Pracowników nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ze względu na dyspozycje § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia MPiPS z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z tym przepisem, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z regulaminów wynagradzania czy zapisów w umowach o pracę a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż ceny detaliczne niektórych usług.

Opisane powyżej usługi do których wykupu są uprawnieni Pracownicy wnioskodawcy, wypełniają wszystkie warunki w tym przepisie. Po pierwsze wynikać będą z zapisów w umowach o pracę Pracowników. Po drugie koszt wykupu usług będzie niższy niż cena detaliczna jaką pracownicy musieliby zapłacić za tego rodzaju usługi na rynku, bez pośrednictwa Wnioskodawcy. Pracownik w związku z tym osiągnie korzyść materialną - uprawnienie do zakupu usług po cenach niższych niż ceny detaliczne co ze względu na wypełnienie dyspozycji § 2 ust. 1 pkt 26 powyższego Rozporządzenia, wartość usług opisanych powyżej nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Konsekwentnie zgodnie z art. 81 ust. 1 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nakazuje przyjąć taka samą podstawę przy obliczaniu składek na ubezpieczenie zdrowotne jak przy obliczaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne, to powyżej rozważane przysporzenia wyłączone z podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne nie będą stanowić również podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne. Reasumując w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym wartość przysporzenia pracownika w postaci różnicy pomiędzy ponoszoną przez niego odpłatnością a ceną rynkową nabywanego świadczenia w postaci ubezpieczenia medycznego bądź pakietu sportowego korzysta z wyłączenia z podstawy naliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca zadał pytanie czy wartość powyższych świadczeń w wysokości różnicy pomiędzy cena rynkową odpłatnością ponoszoną przez Pracowników stanowi podstawę wymiaru składki ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracowników.

W piśmie z dnia 16 kwietnia 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Zakładu do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wskazał, że wartość ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego, o których mowa we wniosku z dnia 18 marca 2019 r., w części finansowanej przez pracodawcę stanowić będzie przychód Pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. Z 2018 r., poz. 1509 zm.), Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że nie jest obowiązany do tworzenia regulaminu wynagradzania ze wzglądu na obecny stan zatrudnienia w firmie poniżej 50 pracowników. Pracodawca rozważa w przyszłości stworzenie regulaminu wynagradzania, gdzie zostaną zawarte m.in. zapisy dotyczące zasad finansowania ubezpieczenia medycznego i pakietu sportowego. Przed utworzeniem regulaminu wynagradzania zapis dotyczący zasad finansowania ubezpieczenia medycznego i pakietu sportowego Pracodawca zamierza wpisać każdemu zatrudnionemu Pracownikowi do umowy o pracę.

Uprawnienie do zakupu świadczeń w naturze przez pracowników w postaci ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego po cenach niższych niż detaliczne będzie udostępnione przez Pracodawcę wszystkim Pracownikom, którzy zgłoszą do Pracodawcy chęć korzystania z takich świadczeń.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w oparciu o pytanie sformułowane przez przedsiębiorcę, Zakład wydając niniejszą interpretację odnosi się wyłącznie do wątpliwości związanych z rozumieniem przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1949), który umożliwia wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzyści materialnych zagwarantowanych pracownikowi i współfinansowanych przez pracodawcę.

Podkreślenia wymaga jednak fakt, iż zgodnie ze wskazaniami judykatury wydając interpretację organ nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym przedstawionym przez pytającego we wniosku. Pełną wiedzę o stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym organ czerpie wyłącznie z wniosku uprawnionego podmiotu nie posiadając kompetencji do jego weryfikowania w oparciu o posiadane informacje czy gromadzony materiał dowodowy. W toku tego postępowania organ nie pełni roli kontrolnej, nie dokonuje oceny zachowania lub zaniechania przedsiębiorcy pod kątem jego prawidłowości. Celem interpretacji jest umożliwienie przedsiębiorcy uzyskania informacji w przedmiocie obowiązków wiążących się z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne i uchronienie w ten sposób takiego przedsiębiorcy przed ryzykiem błędnego zastosowania przez niego danego przepisu.

Jednoznacznie ujęty zakres przedmiotowy wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej uniemożliwia Zakładowi dokonanie kwalifikacji prawnej określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy, a także interpretacji treści przepisów prawa wewnętrznego obowiązujących u przedsiębiorcy. Dlatego też, Zakład poprzestaje na oświadczeniu przedsiębiorcy odnośnie tego, iż świadczenia, o których stanowi wniosek będą stanowiły przychód pracownika ze stosunku pracy, a także iż zapis dotyczący zasad finansowania ubezpieczenia medycznego i pakietu sportowego Pracodawca zamierza wpisać każdemu zatrudnionemu Pracownikowi do umowy o pracę, traktując takie oświadczenia jako element zdarzenia przyszłego,

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust, 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia prze: przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 34 ust. 2 ustawy), Natomiast w myśl art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej cytowanego rozporządzenia, z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych, niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzystają jedynie te przychody, które:

Jeżeli korzyści te uzyskiwane są przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w przepisach o wynagradzaniu obowiązującym u pracodawcy, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie powołanego wyżej przepisu. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

Jak wynika z treści wniosku oraz z pisma z dnia 16 kwietnia 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Zakładu do uzupełnienia wniosku przedsiębiorca nie jest obowiązany do tworzenia regulaminu wynagradzania ze względu na obecny stan zatrudnienia w firmie poniżej 50 pracowników. Zapis zaś dotyczący zasad finansowania ubezpieczenia medycznego i pakietu sportowego Pracodawca zamierza wpisać każdemu zatrudnionemu Pracownikowi do umowy o pracę.

Wynika z tego, iż w odniesieniu do wartości korzyści materialnej polegającej na zakupie przez pracownika ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego w części finansowanej przez pracodawcę nie został spełniony jeden z podstawowych warunków określonych w § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej cytowanego rozporządzenia dotyczących wyłączenia korzyści materialnych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne tj. brak jest stosownego zapisu w regulaminie wynagradzania, ewentualnie w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy lub w przepisach o wynagradzaniu obowiązującym u wnioskodawcy dotyczącego uprawnienia do zakupu ww. świadczeń w naturze, po cenie niższej niż detaliczna.

Wnioskodawca zamierza jedynie wpisać każdemu zatrudnionemu pracownikowi do umowy o pracę zapis dotyczący zasad finansowania ubezpieczenia medycznego i pakietu medycznego.

Wobec powyższego stanowisko przedsiębiorcy wskazujące, że wartość Ubezpieczenia medycznego oraz pakietu sportowego w części finansowanej przez Pracodawcę nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1510 z późn. zm.) wynika, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Tym samym powyższe znajdzie zastosowanie również w odniesieniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcą i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.