DI/100000/43/285/2020

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.), w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarta we wniosku (...) złożonym w dniu 30 marca 2020 r. w przedmiocie braku obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wypłacanego w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wspólnikom spółki wynagrodzenia.

W dniu 30 marca 2020 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2020 r. doręczonym dnia 8 maja 2020 r.

Wnioskodawca wskazuje, że jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce.

Zgodnie z danymi ujawnionymi w Krajowym Rejestrze Sądowym przedmiotem działalności Spółki jest: - Działalność agencji pracy tymczasowej (PKD 78, 20, Z).

Zgodnie z § 13 ust. 2 umowy Spółki:-"Wspólnik, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, zobowiązany jest do wykonywania czynności produkcyjnych i okołoprodukcyjnych a także polegających na wykonywaniu czynności w ramach utrzymania ruchu w zakładzie produkcyjnym, w którym Spółka świadczy usługi, w wymiarze nie mniejszym niż 180 dni w każdym roku kalendarzowym, tj.:

Na mocy powyższych postanowień umowy spółki wspólnicy mogą zostać zobowiązani do wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. Wnioskodawca pragnie jednak zauważyć, że w ramach funkcjonowania spółki nie dojdzie do sytuacji, w której struktura własnościowa spółki pozwalałaby na uznanie jej za jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Jednocześnie zgodnie z § 13 ust. 5 umowy spółki wynagrodzenie wspólnika świadczenia realizowane na rzecz spółki może być wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy jej sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określa uchwała zarządu. Umowa spółki stanowi również, że wspólnikowi należy się wynagrodzenie w wysokości nieprzewyższającej cen lub stawek przyjętych w obrocie. Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określać będzie uchwała zarządu. Na wykonywanie czynności zawartych w umowie spółki nie będą podpisywane dodatkowe umowy. Obowiązek wykonywania na rzecz wnioskodawcy powtarzających się świadczeń niepieniężnych wynika bowiem z umowy spółki.

W wyniku umieszczenia przedmiotowych postanowień w umowie spółki wnioskodawca nie może wykluczyć, że w przyszłości wspólnicy będą wykonywać na jego rzecz świadczenia rodzajowo określone w umowie Spółki. W tym kontekście wnioskodawca powziął wątpliwości, czy realizowanie przez wspólników przedmiotowych świadczeń niepieniężnych z tytułu których otrzymają oni wynagrodzenie będzie skutkowało powstaniem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.

We własnym stanowisku w sprawie wnioskodawca zauważa, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych "Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są:

Przytoczony powyżej art. 6 ust. 1 ustawy systemowej określa zakres podmiotowy podlegania przez osoby fizyczne obowiązkowi ubezpieczenia emerytalnego I rentowego. Katalog zawarty w przepisie stanowi wyliczenie tytułów aktywujących obowiązek ubezpieczeniowy. W tym kontekście należy wskazać, że wyliczenie ma charakter katalogu zamkniętego. Oznacza to, że jeśli osoba fizyczna nie może zostać objęta obowiązkowym ubezpieczeniem z jakiegokolwiek tytułu wskazanego w art. 6 ust. 1 ustawy systemowej to nie podlega ona przedmiotowemu obowiązkowi. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przepis ten nie podlega wykładni rozszerzającej. W konsekwencji obowiązku składkowego nie można rozszerzać poza tytuły wymienione w przepisie.

Celem wyeliminowania wszelkich wątpliwości, co do istnienia obowiązku składkowego wnioskodawca zwraca uwagę, że wspólnicy na gruncie ustawy systemowej nie mogą również zostać uznani za osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy systemowej.

"Za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się:

Mając bowiem na uwadze w szczególności art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej wnioskodawca zauważa, że wspólnicy z uwagi na strukturę własnościową Spółki nie będą występować jako wspólnicy jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Powyższe kwestie pozwalają, zdaniem wnioskodawcy, uznać, że wypłata wynagrodzenia na rzecz wspólników z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych określonych w art. 176 k.s.h. nie implikuje powstania obowiązku naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne. Prawidłowość przedstawionego stanowiska znajduje odzwierciedlenie w praktyce Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Tytułem przykładu wnioskodawca pragnie wskazać na pismo organu z dnia 5 lipca 2018 r. nr WPI/200000/43/710/2018, w którym stwierdzono że: "Z art. 176 § 1 i § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.) wskazanego przez wnioskodawcę, wynika: jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w zdrowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku, wynagrodzenie to nie może przewyższ cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Powołany powyżej przepis umożliwia tworzenie takich relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwolą im wzajemnie odnosić określone korzyści. Ewentualne zobowiązanie wspólnika w umowie spółki do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki jest jego dodatkowym, obok zobowiązania do wniesienia wkładu, zobowiązaniem, którego wykonanie ma przyczynić się do realizacji zawiązania spółki. Korzyści przejawiają się natomiast w pewności otrzymania przez spółkę określonych świadczeń jak również możliwości zbytu tych świadczeń przez wspólnika i otrzymania z tego tytułu wynagrodzenia (niezależnie od tego czy spółka wykazuje zysk czy nie).

Reasumując, katalog tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń nie zawiera w swej treści osób fizycznych wykonujących za wynagrodzeniem powtarzające się świadczenia niepieniężne w rozumieniu art. 176 Kodeksu spółek handlowych wyłącznie na podstawie umowy spółki. W konsekwencji samo wykonywanie przez te osoby świadczeń niepieniężnych za wynagrodzeniem nie powoduje powstania tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, tym samym wypłacane w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wynagrodzenie nie rodzi obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne."

Mając na uwadze powyższe, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 7 czerwca 2018 r. przez Przedsiębiorcę w przedmiocie braku obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wypłacanego w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wspólnotom spółki wynagrodzenia."

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłata wynagrodzenia na rzecz wspólników z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych określonych w art. 176 k.s.h. nie implikuje powstania obowiązku naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 6 maja 2020 r. doręczonym dnia 8 maja 2020 r. wnioskodawca oświadczył, że jego intencją jest potwierdzenie, że wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych, o których mowa w art. 176 Kodeksu spółek handlowych nie stanowi tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych.

Wynagrodzenie za wykonanie określonych w umowie spółki świadczeń niepieniężnych, wypłacane wspólnikom spółki przez wnioskodawcę będzie stanowiło przychód z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 10 ust. 1 ustawy o PIT określa w sposób enumeratywny źródła przychodów w pkt 9 wyszczególniając "inne źródła'. Kategoria ta została doprecyzowana w art. 20 ust. 1 ustawy о ΡΓΓ, który stanowi że: "Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12- 14 i art. 17." świadczenia niepieniężne, o których mowa w umowie spółki, a do których zobowiązani mają być wspólnicy, mają charakter świadczeń powtarzających się, nie są natomiast świadczeniami o charakterze ciągłym.

Mając na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Natomiast w myśl art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października I918 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

W drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie, oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska przedsiębiorcy dokonywana pod katem prawidłowości przyjętego przez wnioskodawcę rozumienia treści przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego zawartego w treści wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga, że granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wydając indywidualną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt że wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu) oraz opłacania składek no te ubezpieczenia regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Katalog osób podlegających obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym określono w art. 6 wskazanej ustawy. Ponadto stosownie do art. 11 i 12 ww. ustawy ubezpieczeniom chorobowemu i wypadkowemu mogą podlegać wyłącznie niektóre z grup wskazanych w art. 6 ustawy. W rezultacie dla rozstrzygnięcia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne istotne jest czy dana osoba posiada jeden z tytułów do ubezpieczenia określonych wskazanym przepisem. Jednocześnie wyliczenie tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zawarte w powyższym artykule ma charakter katalogu zamkniętego i nie podlega wykładni rozszerzającej. Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wiążą bezpośrednio zaistnienie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z posiadaniem tytułu rodzącego taki obowiązek.

Z art. 176 § 1 i § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 505 z późn. zm.) przywołanego przez wnioskodawcę, wynika, że jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Powołany powyżej przepis umożliwia tworzenie takich relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwolą im wzajemnie odnosić określone korzyści. Ewentualne zobowiązanie wspólnika w umowie spółki do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki jest jego dodatkowym, obok zobowiązania do wniesienia wkładu, zobowiązaniem, którego wykonanie ma przyczynić się do realizacji zawiązania spółki. Korzyści przejawiają się natomiast w pewności otrzymania przez spółkę określonych świadczeń jak również możliwości zbytu tych świadczeń przez wspólnika i otrzymania z tego tytułu wynagrodzenia (niezależnie od tego czy spółka wykazuje zysk czy nie).

Reasumując, katalog tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń nie zawiera w swej treści osób fizycznych wykonujących za wynagrodzeniem powtarzające się świadczenia niepieniężne w rozumieniu art. 176 Kodeksu spółek handlowych wyłącznie na podstawie umowy spółki. W konsekwencji samo wykonywanie przez te osoby świadczeń niepieniężnych za wynagrodzeniem nie powoduje powstania tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, tym samym wypłacane w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wynagrodzenie nic rodzi obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.

Należy podkreślić, że wnioskodawca wprost oświadczył, że wynagrodzenie za wykonanie określonych w umowie spółki świadczeń niepieniężnych wypłacane wspólnikom spółki będzie stanowiło tzw. przychód z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustav/у o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie świadczenia niepieniężne, o których mowa w umowie spółki, a do których zobowiązani mają być wspólnicy, mają charakter świadczeń powtarzających się, nie są natomiast świadczeniami o charakterze ciągłym.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie rozstrzyga czy w ramach art. 176 Kodeksu spółek handlowych wspólnicy spółki mogą realizować świadczenia niepieniężne wyszczególnione we wskazanym § 13 ust. 2 umowy spółki i nie odnosi się do ważności oraz poprawności tejże umowy. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest wyłącznie potwierdzenie, że wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych, o których mowa w ww. art. 176 Kodeksu spółek handlowych nie stanowi tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcą i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia б marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.