DI/100000/43/191/2015 - Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku (...) z dnia 9 lutego 2015 r. doręczonym dnia 13 lutego 2015 r. dotyczące wliczenia do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania przez ww. na cele prywatne osobowego samochodu służbowego w kwocie nie wyższej niż 400 zł miesięcznie ze względu na zastosowanie limitu kwotowego.

Dnia 13 lutego 2015 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek (...) z dnia 9 lutego 2015 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem V dnia 27 lutego 2015 r. doręczonym dnia 4 marca 2015 r.

Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi między innymi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia ksiąg i ewidencji podatkowych oraz doradztwa podatkowego. Strona prowadząc działalność gospodarczą zatrudnia pracowników na umowę o pracę, w tym też od dnia 1 stycznia 2015 r. zatrudnia na umowę o pracę prezesa zarządu (...). W dniu 24 grudnia 2014 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki postanowiło, iż osobowy samochód służbowy o pojemności silnika powyżej 1600 cm³, którego właścicielem jest wnioskodawca, wykorzystywany przez pracownika płatnika (..) do wykonywania czynności służbowych, przez czas niekreślony na podstawie zawartej umowy z ww. pracownikiem, będzie miał prawo prezes zarządu użytkować także do celów prywatnych. Umowa w tym zakresie z prezesem zarządu została w imieniu Spółki podpisana w dniu 2 stycznia 2015 r. przez pełnomocnika Wspólników. Strony umowy ustaliły, iż w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych Pan (...) będzie zobowiązany do nabywania paliwa z własnych środków finansowych. Po podpisaniu umowy na postawie której ww. pracownik ma prawo użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych zarząd Spółki wydając stosowne zarządzenie, mając za podstawę art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 3161 z późn. zm.), ustalił, iż jego zdaniem Pan (...) jako pracownik płatnika uzyskuje miesięcznie nieodpłatne świadczenie z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, zwane dalej w skrócie nieodpłatnym świadczeniem, w kwocie miesięcznej nie wyższej niż 400,00 zł (czterysta złotych), od wartości którego to świadczenia od miesiąca stycznia 2015 r. będą przez stronę naliczane oraz deklarowane składki na ubezpieczenia społeczne, w tym składki na ubezpieczenie rentowe oraz emerytalne. W wydanym zarządzeniu z dnia 2 stycznia 2015 r. zarząd Spółki wskazał jednoczenie, iż w przypadku gdy samochód służbowy z powodów losowych np. choroba, urlop, itp., nie będzie wykorzystywany przez prezesa do celów prywatnych, wartość nieodpłatnego świadczenia od którego będą naliczane w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne będzie ustalana przez płatnika na zasadach określonych w art. 12 ust. 2b i ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 5 stycznia 2015 r. Spółka na podstawie art. 68 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wystąpiła o ustalenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w czy na płatniku od dnia 2 stycznia 2015 r. spoczywa obowiązek ustalenia czy prezes zarządu jako pracownik podlega ubezpieczeniom społecznym oraz w przedmiocie ustalenia, czy do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w przypadku ww. pracownika należy zaliczyć uzyskiwaną od dnia 2 stycznia 2015 r. przez prezesa zarządu wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania przez ww. na cele prywatne osobowego samochodu służbowego, które to świadczenie płatnik ustalił w wysokości nie wyższej niż 400,00 zł miesięcznie, o którym to świadczeniu mowa w art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w odmówił stronie wydania decyzji w przedmiotowej sprawie, a w piśmie z dnia 26 stycznia 2015 r. wskazał, iż strona może wystąpić do organu rentowego o wydanie decyzji interpretacyjnej w trybie art. 10 ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca poinformował, iż w związku z niewydaniem decyzji przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w rozstrzygającej wniosek strony z dnia 5 stycznia 2015 r. Spółka (...) nie zamierza składać odwołania do Sądu Okręgowego w trybie art. 477⁹ § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.), w sprawie odmowy wydania decyzji w postępowaniu wszczętym wnioskiem strony z dnia 5 stycznia 2015 r. w części dotyczącej ustalenia czy płatnik do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zobowiązany jest zaliczać wartość nieodpłatnego świadczenia.

Wnioskodawca przywołuje następnie przepisy będące przedmiotem interpretacji:

Wnioskodawca kieruje pytanie czy na płatniku od miesiąca stycznia 2015 r., do dnia wygaśnięcia lub rozwiązania umowy z dnia 2 stycznia 2015 r., na podstawie której to umowy Pan (...) użytkuje samochód osobowy służbowy o pojemności silnika wyższej niż 1600 cm³ do celów prywatnych, spoczywa obowiązek ustalania, iż do podstawy wymiaru składek, od której naliczane są składki na ubezpieczenia społeczne, w tym składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, należne od ww. pracownika, zalicza się w danym miesiącu rozliczeniowym wartość nieopłatnego świadczenia z tytułu użytkowania przez prezesa zarządu samochodu osobowego służbowego do celów prywatnych, w kwocie nie wyższej niż 400,00 zł miesięcznie.

Przedsiębiorca wskazuje we własnym stanowisku w sprawie, iż stosownie do § 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz z zastrzeżeniem § 2 rozporządzenia. Poza sporem w niniejszej sprawie jest fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wykorzystywanie przez prezesa zarządu samochodu osobowego służbowego do celów prywatnych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskazać też należy w przedmiotowej sprawie, że przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz wydane na ich podstawie przepisy wykonawcze (§ 2 rozporządzenia) nie stanowią, iż przychód z tego tytułu nie stanowi dla pracownika podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Dlatego też reasumując powyższe strona jest zdania, że na płatniku od miesiąca stycznia 2015 r., do dnia wygaśnięcia lub rozwiązania umowy z dnia 2 stycznia 2015 r., na podstawie której to umowy Pan (...) użytkuje samochód osobowy służbowy o pojemności silnika wyższej niż 1600 cm³ do celów prywatnych, spoczywa obowiązek ustalania, iż do podstawy wymiaru składek od której naliczane są składki na ubezpieczenia społeczne, w tym składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, należne od ww. pracownika, zalicza się w danym miesiącu rozliczeniowym wartość nieopłatnego świadczenia z tytułu użytkowania przez prezesa zarządu samochodu osobowego służbowego do celów prywatnych, w kwocie nie wyższej niż 400,00 zł miesięcznie.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 27 lutego 2015 r. doręczonym dnia 4 marca 2015 r. wnioskodawca poinformował, iż wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania przez prezesa zarządu samochodu osobowego służbowego do celów prywatnych, o którym to świadczeniu mowa we wniosku z dnia 9 lutego 2015 r., stanowi przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Mając na uwadze treść wniosku doręczonego dnia 28 stycznia 2015 r. oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez (...) we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za nieprawidłowe ze względu na ograniczenie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne limitem 400,00 zł.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazuje, iż przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Wprowadzony artykułem 7 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, iż Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Przywoływany w' treści artykułu 18 przepis art. 4 pkt 9 ustawy za przychód każe uznawać przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania.

Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie traktują jednak o samym sposobie wyliczania wartości danego świadczenia.

Za przychody ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. _x

Zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę art. 12 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Należy zauważyć, iż przedmiotowe limity dotyczą wyłącznie ustalenia wysokości wartości pieniężnej świadczenia nieodpłatnego dla celów' podatkowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie posiada kompetencji do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego i odnoszenia się do dokonanego przez przedsiębiorcę, na podstawie ww. przepisów, ustalenia wartości pieniężnej usługi udostępnienia pojazdu pracownikowi. Organ rentowy nie posiada również możliwości ustalenia czy przychód został określony w sposób prawidłowy czy też w jego ramy przedsiębiorca ujął bieżące koszty eksploatacyjne bądź traktuje ryczałt jako formę rekompensaty za np. koszty paliwa pokryte przez pracownika. W sytuacji wskazania, iż dane świadczenie nieodpłatne stanowi przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy i zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie podlega ono wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne - należy od niego odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne. Organ rentowy nie może jednak uznać, iż do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zalicza się w danym miesiącu rozliczeniowym wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania przez prezesa zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych w kwocie każdorazowo nie wyższej niż 400,00 zł miesięcznie, gdyż taki zapis - nakazujący ograniczenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne do kwoty 400,00 zł - nie wynika z przepisów prawa. Stanowiska wnioskodawcy nie można więc uznać za prawidłowe ze względu na przyjęte - względem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne - ograniczenie kwotowe. W opisanym przypadku podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie stanowił przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, w tym przychód z tytułu uzyskanego świadczenia nieodpłatnego z tytułu użytkowania przez pracownika samochodu osobowego służbowego do celów prywatnych, organ rentowy nie odnosi się jednak do sposobu wyliczenia tego przychodu i jego wysokości ograniczając się jedynie do stwierdzenia, iż każdorazowo będzie to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...)

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.