DI/100000/43/1468/2015 - Nieuwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości usług opieki medycznej, ubezpieczenia grupowego NNW oraz kart sportowych w części finansowanych przez pracodawcę swoim pracownikom.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121, z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) z dnia 16 grudnia 2015 r., doręczonym w dniu 23 grudnia 2015 r. (uzupełnionym pismem z dnia 14 styczni i 2016 r., doręczonym dnia 19 stycznia 2016 r.), dotyczącym nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości usług opieki medycznej, ubezpieczenia grupowego NNW oraz kart sportowych (...) w części finansowanych przez pracodawcę swoim pracownikom.

Dnia. 23 grudnia 2015 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 16 grudnia 2015 r. złożony przez przedsiębiorcę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...), o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalność gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2016 r., doręczonym dnia 19 stycznia 2016 r.

Wnioskodawca finansuje swoim pracownikom ze środków obrotowych benefity w postaci dostępu do opieki medycznej, dodatkowego ubezpieczenia NNW w postaci ubezpieczenia grupowego oraz zamierza także od stycznia 2016 r. finansować karty sportowe (...). Dzięki temu Pracownicy, którzy wyrażą chęć korzystania z dodatkowych świadczeń tego typu uzyskują dostęp do określonych usług. Wartość benefitów stanowi (lub będzie stanowić) vi całości podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne doliczaną co miesiąc do kwoty wynagrodzenia pracowników korzystających z ww. benefitów.

Aktualnie spółka pokrywa w całości koszty opieki medycznej, ubezpieczenia grupowego NNW, a w przyszłości zamierza w całości pokrywać również koszty kart sportowych (...) oferowanych i pracownikom. W najbliższym czasie wnioskodawca zamierza jednak wprowadzić zmiany w tym zakresie i benefity będą w części finansowane przez pracownika, a w pozostałej części przez wnioskodawcę. W zależności od tego, na jaki rodzaj benefitu zdecyduje się pracownik, będzie on wnosił opłatę w symbolicznej wysokości a różnicę pokryje spółka. Zmiany te zostaną uregulowane w zakładowym regulaminie wynagradzania i współfinansowanie świadczeń dodatkowych w ramach benefitów przez wnioskodawcę na rzecz pracowników odbywać się będzie na podstawie zapisów Regulaminu Wynagradzania w części "Dodatkowe świadczenia w ramach benefitów".

Wnioskodawca w uzupełnieniu swojego wniosku, (co nastąpiło pismem z dnia 14 stycznia 2016 r., doręczonym dnia 19 stycznia 2016 r.), jednoznacznie wskazał, iż w chwili obecnej korzyść uzyskiwana przez jego pracowników w postaci uprawnienia do korzystania z całkowicie bezpłatnego pakietu medycznego oraz dodatkowego NNW w postaci ubezpieczenia grupowego, stanowi przychód pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). Ta korzyść (przychód) podlega doliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Uzupełniając, wnioskodawca wskazał także, iż jego pracownicy po zmianach zasad korzystania z pakietów medycznych, ubezpieczenia grupowego NNW oraz w przyszłości kart sportowych (...) i wprowadzeniu zapisu regulaminu wynagradzania, opisanych we wniosku, będą uzyskiwali korzyść w postaci zakupu wymienionych benefitów po cenie niższej niż detaliczna i korzyść ta stanowić będzie przychód pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Wątpliwość spółki budzi to, czy wartość świadczeń oferowanych pracownikom w ramach benefitów, z tytułu których otrzymują oni korzyści materialne ze względu na ceny znacznie niższe niż detaliczne powinna stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, jeśli pracownicy ponoszą z tego tytułu częściową odpłatność, a prawo do tych świadczeń zostało uregulowane w regulaminie wynagradzania.

Spółka stoi na stanowisku, iż dodatkowe świadczenia oferowane pracownikom w ramach benefitów, które są w części finansowane przez pracowników i zostały uregulowane w regulaminie wynagradzania firmy nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Podstawę powyższego stanowiska wnioskodawcy stanowi rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), zgodnie z którym przychodem, który nie jest brany pod uwagę przy obliczaniu podstawy wymiaru składek (na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) jest taki, który jest korzyścią materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub innych przepisów o wynagradzaniu, a polegający na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług (art. 2 ust. 1 pkt 26).

Wnioskodawca stwierdza, iż umowy zawarte przez niego z dostawcami usług oferowanych w ramach benefitów spowodują, że pracownik pokrywając częściowo składki za te usługi, uzyska korzyść materialną polegającą na uprawnieniu do zakupu usług medycznych, ubezpieczeniowych i sportowych (...) po cenach niższych niż detaliczne, a korzyść

ta będzie stanowić dla pracownika przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W związku z powyższym wnioskodawca skonstatował, iż może zastosować wyłączenie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, postawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy w skutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Jak zaznaczył wnioskodawca, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub innych przepisów o wynagradzaniu, polegającą na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Zdaniem wnioskodawcy, konstrukcja § 1 i 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jednoznacznie wskazuje, że aby móc zastosować wskazane wyłączenie, dana korzyść musi stanowić przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz dodatkowo prawo do uzyskania korzyści musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub innych przepisów o wynagradzaniu, przewidujących partycypację pracownika (choćby symboliczną) w poniesieniu kosztów nabycia tych świadczeń. Uzyskanie przez pracownika prawa do tych świadczeń po cenach niższych niż detaliczne umożliwi wyłączenie wartości tych korzyści z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz analogicznie (na zasadzie przepisu art. 20 ust. 1 Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe.

Wg spółki, koszt świadczeń, które będą udostępniane jej pracownikom na podstawie zapisów w regulaminie wynagradzania i częściowo finansowane przez pracowników, spełnia wymogi określone w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zatem należy uznać, iż świadczenia te nie będą stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe i wypadkowe dla otrzymujących je pracowników.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznać należy za prawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Doprecyzowanie zakresu przedmiotowego spraw, w których przedsiębiorca może żądać od Zakładu wydania pisemnej interpretacji nastąpiło w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. Zgodnie z tym przepisem Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn. zm.) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl zaś § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej wymienionego rozporządzenia, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Wskazany przepis ma zastosowanie również do składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe. W myśl bowiem art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, przy czym nie znajduje zastosowania ograniczenie wysokości rocznej podstawy wymiaru składek, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które:

- wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

- przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

Podsumowując, jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera postać zakupu po cenach niższych niż detaliczne usług opieki medycznej, ubezpieczenia grupowego NNW oraz kart sportowych (...) i stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu rozporządzenia.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wyżej wymienionej wartości.

W przypadku więc, gdy wartość usług opieki medycznej, ubezpieczenia grupowego NNW oraz kart sportowych (...) stanowić będzie przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy zaś prawo do uzyskania tej korzyści wynikać będzie z postanowień regulaminu wynagradzania przewidujących partycypację pracownika (choćby symboliczną) w poniesieniu kosztów nabycia tych świadczeń, to kwota ta nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.