DG/423-34/2/06 - Amortyzacja budynku wykorzystywanego sezonowo.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w kwietniu 2005 r. zakupiła ośrodek wypoczynkowy, w którym prowadziła działalność sezonową w okresie letnim od czerwca do września. Na terenie tego ośrodka znajduje się wykorzystywany sezonowo środek trwały - budynek, podlegający amortyzacji dla celów podatkowych (art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka ustalając miesięczny odpis amortyzacji, wybrała wariant dzielenia rocznej kwoty odpisu amortyzacyjnego przez liczbę miesięcy w sezonie. Spółka podaje, że ww. środek trwały - budynek, wprowadziła do ewidencji środków trwałych dnia 1 czerwca 2005 r. i zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoczęła jego amortyzację od lipca 2005 r., czyli od miesiąca następnego po wprowadzeniu go do ewidencji, a zakończyła we wrześniu 2005 r., czyli w miesiącu, w którym zakończyła sezon.

W związku z tym, że w 2005 r. sezon trwał 4 miesiące, wysokość odpisu miesięcznego Spółka ustaliła przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie tj. 4 miesiące, jednakże do kosztów uzyskania przychodów 2005 r. (pierwszy rok podatkowy, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji) zarachowała odpisy amortyzacyjne za 3 miesiące (lipiec, sierpień i wrzesień). Spółka podnosi, iż w kolejnych latach podatkowych, w których sezon trwać będzie 5 miesięcy bądź 4 miesiące, wysokość miesięcznego odpisu amortyzacyjnego (zaliczanego do kosztów uzyskania przychodów) stanowić będzie iloraz rocznej kwoty amortyzacji i liczby miesięcy w sezonie.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka zwróciła się z zapytaniem:

Na tle takich okoliczności faktycznych Podatnik sformułował stanowisko, iż zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w okresie wykorzystywania środka trwałego.

Następnie Podatnik podaje, iż z uwagi na to, że w 2005 r. sezon trwał 4 miesiące, uwzględniając przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoczął amortyzację budynku w lipcu 2005 r., czyli od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadził budynek do ewidencji, a zakończył we wrześniu 2005 r. tj. w miesiącu, w którym zakończył sezon. Ponieważ w 2005 r. sezon trwał 4 miesiące, Spółka roczną kwotę amortyzacji podzieliła przez 4 i w koszty uzyskania przychodów zarachowała odpisy amortyzacyjne za 3 miesiące (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zdaniem Spółki w kolejnym roku podatkowym, w którym sezon trwał będzie 5 miesięcy roczną kwotę amortyzacji należy podzielić przez 5 i dokonać odpisów amortyzacyjnych za 5 miesięcy wykorzystywania budynku, a w roku podatkowym, w którym sezon trwać będzie np. 4 miesiące roczną kwotę amortyzacji należy podzielić przez 4 i dokonać odpisów amortyzacyjnych za 4 miesiące.

Stosownie do uregulowań art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych naliczanie amortyzacji budynku Spółka rozpoczęła od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały - budynek zastał wprowadzony do ewidencji tj. od lipca 2005 r., a zakończyła we wrześniu 2005 r. tj. w miesiącu, w którym zakończyła sezon.

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały uregulowane w art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami podatnicy mają do wyboru dwa sposoby dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych używanych sezonowo. Polegają one na tym, że odpisów amortyzacyjnych od ww. składników majątkowych:

* dokonuje się w okresie ich wykorzystywania, a wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie, lub

* dokonuje się w okresie ich wykorzystywania, a wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku.

Zważyć ponadto należy na uregulowania art. 16h ust. 1 pkt 1 cyt. Ustawy o podatku dochodowym.... z których wynika, że również dla środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych używanych sezonowo, naliczanie amortyzacji zaczyna się wg. ogólnej zasady tj. od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, a zatem jeżeli wprowadzenie to nastąpiło w trakcie sezonu to tak też ujmuje się amortyzację w kosztach; jeżeli natomiast wprowadzenie do ewidencji nastąpiło przed sezonem, to odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od pierwszego miesiąca sezonu. Dla celów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od ww. składników dokonuje się wyłącznie za okres ich wykorzystywania.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Podatnika, że ustalona przed rozpoczęciem amortyzacji budynku (wykorzystywanego sezonowo) roczna kwota odpisów amortyzacyjnych będzie stała, natomiast miesięczny odpis amortyzacyjny (stanowiący koszt uzyskania przychodów) uzależniony będzie od liczby miesięcy, w których środek trwały - budynek będzie wykorzystywany.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta.

Stosownie natomiast, do art. 14b § 2 ustawy interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla właściwego organu podatkowego oraz organu kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5.

W myśl art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie za pośrednictwem tut. Organu.

Zażalenie na postanowienie, stosownie do art. 236 § 2 pkt 1 ww. ustawy, wnosi się w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.