DG/415-IX/39-8/05 - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych.

Pytanie podatnika dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych.

POSTANOWIENIE

Na podstawie: - art. 14a § 1, art. 14a § 3 oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy stwierdza, że Pana stanowisko zawarte we wniosku z dnia 23 lutego 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych jest nieprawidłowe

Uzasadnienie

W dniu 23 lutego 2005 r. złożył Pan w tut. Urzędzie wniosek o udzielenie przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Obecnie ma Pan możliwość świadczenia usług przewozu towaru i kierowania pojazdem na podstawie zleceń telefonicznych. Uważa Pan, iż wykonując tego typu działalność gospodarczą, wyjazdy kilkudniowe może Pan potraktować jako "wyjazd służbowy" - a co za tym idzie wypłacać sobie diety, które następnie będą stanowiły koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Pana działalności.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Art. 23 ust. 1 cyt. ustawy zawiera katalog wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów. Brak zakwalifikowania jednak jakiegokolwiek wydatku do cyt. art. 23 powołanej ustawy nie oznacza, iż każdy inny wydatek stanowić może koszt uzyskania przychodu. Dla pozyskania bowiem takiego uprawnienia wymagane jest wykazanie przez podatnika związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem w chwili poniesienia wydatku bądź w przyszłości.

Z zapisu art. 23 ust. 1 pkt 52 cyt. ustawy wynika, że wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wysokość diet przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych określił Minister Pracy i Polityki Społecznej w rozporządzeniach:

- z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.)

- z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.)

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W przepisie tym pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego lub kierowania pojazdem brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi, stanowią czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy, czyli opuszczenie stałego miejsca pracy.

W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.

Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków osób prowadzących działalność gospodarczą w omawianym zakresie, poniesionych na ich wyżywienie w czasie podróży odbywanej w związku z prowadzoną działalnością, gdyż wydatki takie są wydatkami o charakterze osobistym.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych oraz kontroli skarbowej w odniesieniu do pytania zawartego we wniosku, przytoczonego stanu faktycznego oraz stanu prawnego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja wiąże wskazane powyżej organy do czasu jej zmiany lub uchylenia, jak również zmiany stanu prawnego stanowiącego podstawę jej wydania.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.