DFP-Fn-I.310.1.2013 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości gruntów będących we władaniu wnioskodawcy, oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, które nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Prezydent Miasta Łodzi działając na podstawie przepisu art. 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.)

wniosku z dnia 27 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) w sprawie wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości

uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2013 r. do Wydziału Finansowego w Departamencie Finansów Publicznych Urzędu Miasta Łodzi wpłynął wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Przedmiotem interpretacji jest art. 2 ust. 2 w zw. z art. 1a ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) oraz art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1381).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 września 2007 r. wnioskodawca nabył udział wynoszący 12000/13140 we własności nieruchomości gruntowej o nr 76/8 o łącznej powierzchni 13.140 m², położonej w Łodzi przy ul. Nery 4. Postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2009 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa zniósł częściową współwłasność i określił na rzecz wnioskodawcy wyłączną własność gruntu o pow. 12.000 m², składającego się z działki ewidencyjnej o zmienionym nr 76/20. Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta o nr LD1M/00237167/2 w Sądzie Rejonowym w Łodzi, XVI Wydział Ksiąg Wieczystych. Działka ewidencyjna nr 76/20 (wcześniej nr 76/8) jest użytkiem gruntowym, który zgodnie z ewidencją gruntów i budynków stanowi użytek rolny oznaczony jako RVI. Grunt ten nie został formalnie wyłączony z produkcji rolniczej. Wnioskodawca deklaruje i opodatkowuje go podatkiem od nieruchomości w kategorii "grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej". W okresie od nabycia powyższej działki do chwili obecnej wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na powyższym gruncie, jak również nie posadowił na nim obiektów, które wykorzystuje w działalności gospodarczej. Grunty te we wskazanym okresie porośnięte były trawą oraz częściowe zadrzewione i zakrzewione.

W związku z powyższym zadano pytanie dotyczące zaistniałego stanu faktycznego.

Czy opisane powyżej grunty będące we władaniu wnioskodawcy, oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, które nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości?

Stanowisko wnioskodawcy

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym art. 1a ust. 3 tej ustawy nakazuje, aby były to grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków.

Treść tych przepisów jest zbieżna z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zgodnie z brzmieniem powyższych przepisów grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne podlegają co do zasady opodatkowaniu podatkiem rolnym, jeśli nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Zdaniem wnioskodawcy poprzez "zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej" należy rozumieć faktyczne podejmowanie i wykonywanie czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na gruntach sklasyfikowanych w ewidencji jako użytki rolne.

Biorąc pod uwagę fakt, że wnioskodawca posiada grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne i grunty te nie są faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej (nie znajdują się na nich żadne obiekty związane z prowadzeniem tej działalności), należy uznać, że są one wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca przywołał orzecznictwo sądowe, m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2003 r. sygn. akt III RN 71/2002, wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 września 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 346/05, wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2130/08, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Po 179/10.

Prezydent Miasta Łodzi uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy.

Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym w myśl art. 1a ust. 3 pkt 1, 2 i 6 tej ustawy poprzez użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych oraz lasy należy rozumieć grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków.

Natomiast zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Kluczowe znaczenie w tym przypadku ma interpretacja zwrotu "zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej". Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie wskazuje się, że "grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" nie mogą być utożsamiane z "gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej", które zostały zdefiniowane w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Sam fakt posiadania gruntu przez przedsiębiorcę, co skutkuje uznaniem go za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie stanowi podstawy do twierdzenia, ze jest to grunt zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. Przez grunty zajęte należy rozumieć grunty rzeczywiście wykorzystywane do czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej.

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1771/10 "użyte w art. 1a ust. 1 pkt 3 i art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. określenie "związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" należy uznać za pojęcie o szerszym zakresie znaczeniowym niż "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" (art. 2 ust. 2 u.p.o.l.). O ile bowiem, stosownie do treści art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. obowiązek uiszczania podatku od nieruchomości w najwyższej stawce wiąże się co do zasady już tylko z samym faktem posiadania gruntu przez przedsiębiorcę (sposób wykorzystania gruntu nie ma tu znaczenia), o tyle w przypadku gruntów sklasyfikowanych m.in. jako grunty rolne, do objęcia ich podatkiem od nieruchomości wymagane będzie spełnienie dodatkowej przesłanki, tj. zajęcia (wykorzystania) tychże gruntów na prowadzenie działalności gospodarczej".

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2130/08. Sformułowanie "grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" oznacza, że na gruncie muszą być wykonywane rzeczywiste czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej. Czynności te muszą być wykonywane w sposób trwały i tak, że w zasadzie wykluczają prowadzenie innej działalności (w tym rolniczej). Jeżeli natomiast wydzierżawiony czy też nabyty grunt sklasyfikowany jako rolny jest w posiadaniu przedsiębiorcy, który nie wykorzystuje go na prowadzenie działalności, to nie ma podstaw do opodatkowania tego gruntu podatkiem od nieruchomości. Jednocześnie sąd podkreślił, że z gruntami zajętymi na prowadzenie działalności gospodarczej mamy do czynienia w przypadku podjęcia przez przedsiębiorcę na tych gruntach działań zmierzających do osiągnięcia przychodu, w tym także czynności przygotowawczych, m.in. polegających na budowie inwestycji przeznaczonej do tej działalności. Chodzi tutaj o działania faktyczne na gruncie polegające na ingerencji w grunt w taki sposób, aby powodowały one zmiany w gruncie uniemożliwiające jego wykorzystanie jako grunt rolny, tj. rozpoczęcie działań na gruncie lub jego wyłączenie z produkcji rolnej.

Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest właścicielem gruntu, który zgodnie z ewidencją gruntów i budynków został sklasyfikowany jako użytek rolny. Grunt ten nie został formalnie wyłączony z produkcji rolniczej. Od momentu jego nabycia do chwili obecnej wnioskodawca nie prowadzi na tym gruncie działalności gospodarczej, jak również nie posadowił na nim obiektów, które wykorzystuje do prowadzenia tej działalności. Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny należy uznać, że grunty te nie są zajęte za prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym nie podlegają opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości. W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy co do oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Na niniejszą interpretację stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90 - 434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Urzędu Miasta Łodzi, Departament Finansów Publicznych, Wydział Finansowy, ul. Sienkiewicza 5, 90 - 113 Łódź.