DF-Fn.III.310.3.2011 - Opłata targowa od sprzedaży dokonywanej na płycie targowiska oraz w namiotach lub straganach.

Prezydent Miasta Łodzi działając na podstawie przepisu art. 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie opłaty targowej

uznać, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2011 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opłaty targowej. Przedmiotem interpretacji jest art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz pkt I poz. 4, 5, 6 i 8 i pkt II poz. 1 tabeli ujętej w załączniku nr 1 do uchwały Nr XVI/250/07 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 11 lipca 2007 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zrzesza jako członków kupców prowadzących działalność handlową na terenie targowiska. Wnioskodawca dzierżawi od Miasta Łodzi teren targowiska w drodze umowy cywilnoprawnej, ponosząc z tego tytułu czynsz dzierżawny. Od października 2009 r. wnioskodawca prowadzi inwestycję polegającą na budowie na terenie targowiska nowej hali targowej oraz na znacznej modernizacji całego terenu targowiska. W ramach tej inwestycji w 2010 r. oddana została jej pierwsza część, obejmująca pasaż handlowy stanowiący ciąg pawilonów (boksów) handlowych przykrytych dachem. Wszelkie budynki i budowle wzniesione w 2010 r. są trwale związane z gruntem i stanowią własność wnioskodawcy. Wnioskodawca (jako osoba prawna) opłaca podatek od nieruchomości od gruntu wydzierżawionego od Gminy, jak również od budynków, którymi są pawilony (boksy) oraz budowli jak pasaż i wiaty, które służą do sprzedaży płodów rolnych z płyty targowiska. Kupcy wydzierżawiają pawilony oraz poszczególne części płyty targowiska. Z tego tytułu ponoszą oni opłaty o charakterze czynszowym i opłaty na pokrycie kosztów eksploatacji targowiska, a także - w określonych przypadkach - opłatę targową. Kupcy płacą opłatę targową od sprzedaży:

W związku z powyższym zadano pytanie dotyczące zaistniałego stanu faktycznego.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy należna jest opłata targowa - oraz w jakiej wysokości - od:

Stanowisko podatnika

Wnioskodawca uważa, że w obu ww. przypadkach, to jest od powierzchni przeznaczonej na eksponowanie towarów w celach reklamowych przy pawilonach (boksach) w zadaszonym pasażu handlowym, jak również w części zajętej na pojazd samochodowy, w którym kupcy przechowują swój towar (płody rolno-ogrodnicze) na zmodernizowanej części targowiska pod wiatami, opłata targowa nie powinna być pobierana.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b, który mówi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach. Targowiskami, o których mowa w ust. 1, są wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż. Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko (art. 15 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż przedmiotem opłaty targowej jest sprzedaż dokonywana na targowisku, nie zaś zajmowana powierzchnia. Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 543 Kodeksu cywilnego wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za ofertę sprzedaży. Nie jest zatem ofertą w rozumieniu ww. przepisu wystawienie rzeczy w okolicznościach podobnych do proponowania sprzedaży, ale bez podania ceny. Przez wystawienie w miejscu sprzedaży na widok publiczny należy rozumieć nie tylko wystawienie towaru w witrynach sklepowych, na zewnątrz lokalu, lecz także we wszystkich miejscach, gdzie dokonuje się sprzedaży (M. Płachta "Przesłanki i zasady odpowiedzialności prawnej w działalności reklamowej" -RPEiS nr 2/1990). Z powyższych rozważań wynika, iż wystawienie przez sprzedającego części oferowanego towaru na zewnątrz lokalu nie stanowi odrębnej sprzedaży. Potwierdza to także orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 26 maja 2009 r. (sygn. Akt I SA/Bd 180/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy stwierdził, że wystawienie towaru jest ofertą sprzedaży konkretnego handlowca, a ekspozycja towaru jest formą reklamy tego towaru, który znajduje się w pawilonie. Nie stanowi zatem odrębnej oferty, a w konsekwencji nie można traktować jej jako samodzielnej, oderwanej od sprzedaży dokonywanej na terenie boksu.

Prezydent Miasta Łodzi uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 584) art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) od dnia 19 czerwca 2011 r. otrzymał następujące brzmienie:

Zatem, w związku z nowelizacją ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, od dnia 19 czerwca 2011 r. nie pobiera się opłaty targowej w budynkach lub ich częściach na wszystkich targowiskach. W pozostałym zakresie nowa redakcja art. 15 nie wprowadza zmian. Opłacie targowej podlega sprzedaż w każdym miejscu, nie tylko wyznaczonym do tego celu, o ile miejsce to nie stanowi budynku lub jego części, zgodnie z definicją określoną w art. 1a ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Odnośnie przesłanki z art. 15 ustawy, dotyczącej dokonywania sprzedaży na targowiskach, zauważyć należy, że obowiązek podatkowy z tytułu opłaty targowej powiązany został z korzystaniem z targowiska w celu sprzedaży towarów, nie zależy natomiast w żadnej mierze od stwierdzenia, że doszło do zawarcia konkretnych transakcji sprzedaży w rozumieniu kodeksu cywilnego. W przeciwnym razie ustawodawca zamiast używać pojęcia "dokonujących sprzedaży" posłużyłby się bowiem pojęciem "zawierających umowy sprzedaży". Sformułowanie użyte w omawianym przepisie obejmuje wszelkie czynności podejmowane przez sprzedającego w celu sprzedaży, w tym oferowanie produktów, składowanie ich na targowisku, oczekiwanie na kontrahentów, podejmowanie negocjacji. Na takie rozumienie tego pojęcia wskazuje również sama konstrukcja opłaty targowej, przewidująca wymiar w kwotowej stawce dziennej, nie powiązanej w żaden sposób z obrotem, co oznacza, że dla pobrania opłaty targowej nie jest istotne to, czy obrót rzeczywiście wystąpił, a tym samym, czy sprzedawca rzeczywiście dokona sprzedaży. Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 6 sierpnia 2008 r. I SA/Sz 166/2008.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w tezie wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi z dnia 7 marca 2003 r. (wydanego w sprawie I SA/Łd 1878/2001), w którym Sąd ten opowiedział się za szerokim rozumieniem sformułowania "dokonujący sprzedaży" na gruncie tego przepisu. Zdaniem Sądu sam fakt wystawienia towarów przed pawilonem w obrębie targowiska mieści się w pojęciu "dokonywanie sprzedaży" i z tego tytułu pobiera się opłatę targową.

Odpowiadając na przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa pytania należy stwierdzić, że w związku z nowelizacją ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, od dnia 19 czerwca 2011 r. nie pobiera się w ogóle opłat targowych w budynkach lub ich częściach na wszystkich targowiskach.

Natomiast kupcy winni płacić opłatę targową od sprzedaży dokonywanej na płycie targowiska oraz w namiotach lub na straganach, realizowanej pod wiatami na zmodernizowanej płycie targowiska, na której dokonują wydawania i sprzedaży towarów, jak i od części zajętej na pojazd samochodowy, w którym przechowują towar, jak też od części zajętej na ekspozycję tych płodów, a także od towarów eksponowanych przy pawilonach (boksach) w zadaszonym pasażu.

Wysokość opłaty targowej na terenie miasta Łodzi uregulowana została Uchwałą Nr XVI/250/07 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie zasad poboru i ustalania wysokości opłaty targowej na terenie miasta Łodzi. Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ww. uchwały opłata ta dla targowiska wynosi 0,10 zł przy sprzedaży za każdy m² zajętej powierzchni (pkt. II poz. 1 tabeli).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Na niniejszą interpretację stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Urząd Miasta Łodzi, Departament Finansów Publicznych, Wydział Finansowy, ul. Sienkiewicza 5, 90-113 Łódź.