DD9.8220.2.8.2015.BRT

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2013 r. Nr IPTPB1/415-172/13-4/MAP, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r., uzupełnionym dnia 16 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanej w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 7 czerwca 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej. Interpretacja wydana została na wniosek Pani X z dnia 28 lutego 2013 r., uzupełniony dnia 16 maja 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 2004 r. zakupiona została nieruchomość jako nieruchomość użytkowa (sklep wolnostojący) i poddana procesowi modernizacji i kapitalnemu remontowi, wykonanymi w tak zwanym "systemie gospodarczym" przez Wnioskodawczynię i członków Jej rodziny. Wydatki związane z tymi nakładami nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej - prowadzonej równolegle - a także podatek od towarów i usług zawarty w cenie zużytych materiałów nie stanowił podatku naliczonego, tym samym nie był rozliczany. Nabycie nastąpiło (oprócz aktu notarialnego) na podstawie faktury VAT i było zwolnione od podatku od towarów i usług. Nieruchomość ta nie jest środkiem trwałym (nie została wpisana do ewidencji środków trwałych) oraz nie była amortyzowana kosztowo ani bilansowo.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 22 maja 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż:

* prowadzi działalność gospodarczą w formie handlu detalicznego,

* lokal użytkowy wskazany we wniosku jest współwłasnością małżeństwa B. i M. X i stanowi współwłasność ustawową,

* wykorzystuje przedmiotowy lokal użytkowy w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na swoje imię,

* przychody z działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym,

* dokumentację podatkową prowadzi w oparciu o ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694) - tak zwana "pełna księgowość",

* jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,

* sklep wielobranżowy położony jest na jednej działce o powierzchni 6 arów, dla której w Sądzie Rejonowym w S. prowadzony jest zbiór złożonych dokumentów Nr..,

* przedmiotowy sklep jest budynkiem murowanym trwale związanym z gruntem,

* sprzedaż przedmiotowego sklepu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

* pierwsze zasiedlenie budynku sklepu miało miejsce przed 2000 r. i dokonane było przez poprzedniego właściciela - YY, która go wybudowała,

* nie przysługiwało Jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w stosunku do tego sklepu, gdyż zakup nastąpił w dniu 21 kwietnia 2004 r., a na podstawie obowiązującej wówczas ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (art. 7 ust. 1 pkt 5) jako towar używany był zwolniony z opodatkowania,

* nie przysługiwało Jej również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w stosunku do wydatków ponoszonych na ulepszenie sklepu, gdyż roboty remontowo-modernizacyjne prowadzone były w tak zwanym systemie gospodarczym przez Wnioskodawczynię i członków Jej rodziny,

* w stanie ulepszonym przedmiotowy sklep jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych od 2004 r., a więc przez okres 9 lat.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy sprzedaż (jako zdarzenie przyszłe) będzie przychodem i w konsekwencji będzie opodatkowana podatkiem dochodowym na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy sprzedaż tego sklepu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Organ upoważniony wskazał, że "Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 1. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie."

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości mimo, że służyła prowadzonej działalności gospodarczej i była istotnym czynnikiem uzyskiwania przychodów nie będzie przychodem z tej działalności, lecz sprzedażą w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako, że zbycie nastąpiło po upływie 5-ciu lat - będzie zwolniona od podatku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała swoje stanowisko wskazując, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie jest źródłem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Nie była ona bowiem środkiem trwałym (nie była ujęta w ewidencji środków trwałych). Ponadto nie była amortyzowana ani kosztowo, ani bilansowo. Nie stanowiła więc w żadnej formie kosztów uzyskania przychodów i wobec upływu 9 lat od zakupu i zmodernizowania, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z jej sprzedaży jest zwolniony od podatku.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 7 czerwca 2013 r. Nr IPTPB1/415-172/13-4/MAP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że " (...) fakt, iż lokal użytkowy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje bez wpływu na kwalifikację przychodu uzyskanego ze zbycia ww. lokalu do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (...)."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy."

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomość zabudowana budynkiem użytkowym (sklep wolnostojący) nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jej odpłatne zbycie nie generuje przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy. Mając jednak na uwadze, że od nabycia nieruchomości (w 2004 r.) upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.