DD9.8220.2.37.2015.BRT

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2012 r. Nr ILPB1/415-223/12-2/AG, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej, wykorzystywanej w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie, jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 18 maja 2012 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 20 lutego 2012 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 28 maja 2001 r. wraz z mężem Zainteresowana zakupiła na cele osobiste do majątku wspólnego działkę gruntu o obszarze 1,1000 ha z zamiarem wybudowania na jednej części budynku mieszkalnego, a na drugiej budynku pod działalność gospodarczą - zakładu rolno-spożywczego. W 2001 r. małżonkowie uzyskali warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ustalające możliwość wybudowania na niej budynku mieszkalnego oraz hali produkcyjnej.

Najpierw wybudowano Zakład (2002 rok), gdzie do dnia 1 czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, natomiast budowa domu z przyczyn finansowych, a potem również z przyczyn rozpadu małżeństwa nie została zrealizowana.

Hala produkcyjna została zaewidencjonowana w dniu 30 grudnia 2002 r. jako środek trwały firmy Wnioskodawczyni ze stawką amortyzacji 2,5%, natomiast grunt, który wykorzystywany był na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a więc stojący na nim budynek pod działalność, dojazdy do budynku, stanowił łącznie ok. 1.000 m² i nigdy nie został zaewidencjonowany jako środek trwały firmy. Koszt zakupu działki (nawet w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej) nigdy nie został uwzględniony w kosztach działalności gospodarczej.

Pozostała część gruntu, czyli 1 ha, wykorzystywany był na cele osobiste i nie stanowił źródła przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię firmy. Taki stan znajduje również swoje odzwierciedlenie w Decyzjach Wójta Gminy jako organu podatkowego ustalającego wysokość podatku od nieruchomości, w których wyszczególnione są dwie podstawy opodatkowania: budynki pod działalność 449,70 m2oraz grunty pod działalność gospodarczą 1.000,00 m².

Dnia 14 kwietnia 2005 r. wyrokiem Sądu Okręgowego - Wydział Cywilny Rodzinny małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód.

Dnia 1 marca 2011 r. umową o nieodpłatny podział majątku został dokonany podział majątku wspólnego w ten sposób, że wyłącznym właścicielem nieruchomości, stanowiącej działkę (wyczerpującej cały wspólny majątek) została Zainteresowana.

Dokonany podział majątku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty oraz wartość otrzymanej przez Zainteresowaną (stała się jedynym właścicielem nieruchomości) i przez męża rzeczy (Wnioskodawczyni zobowiązała się do spłaty wszystkich długów, zabezpieczonymi hipotekami na przedmiotowej nieruchomości - Jej mąż w trakcie trwania małżeństwa odsiadywał karę pozbawienia wolności oraz zarobkował przez krótki okres w czasie związku małżeńskiego) w wyniku podziału tego majątku, mieścił się w udziale, jaki przysługiwał Jej i byłemu mężowi w majątku dorobkowym małżeńskim.

W związku z narastającym długiem względem wierzycieli i brakiem płynności finansowej do wielu lat, Wnioskodawczyni postanowił dokonać sprzedaży części nieruchomości. W tym celu w 2011 r. przedmiotowa działka została podzielona na następujące działki:

* zabudowaną halą produkcyjną działkę o łącznej powierzchni 0,3176 ha, w tym 0,1000 ha wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej;

* niezabudowaną działkę o powierzchni 0,7824.

Podział działki na takie wielkości podyktowany był potrzebami potencjalnych kupujących - grunt wraz z halą produkcyjną.

W grudniu 2011 r. została podpisana rezerwacyjna umowa sprzedaży części nieruchomości, a 2 stycznia 2012 r. została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży, przy czym na wartość transakcji składały się:

* grunt zabudowany zakładem produkcyjnym - 1 000 m2 - o wartości 450.000,00 PLN,

* grunt niezabudowany, wykorzystywany na własne cele osobiste, nie stanowiący nigdy źródła przychodu działalności gospodarczej - 2 176 m2 - o wartości 450.000,00 PLN.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w świetle przedstawionej sytuacji od ustalonej, między stroną sprzedającą a kupującą, ceny części gruntu zabudowanego zakładem produkcyjnym - o powierzchni 1 000 m² - w wysokości 450.000,00 PLN Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (stawka podatku - liniowy 19%), natomiast na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - moment nabycia, a nie podziału majątku jest podstawą do naliczenia podatku, to podatek od pozostałej części gruntu, nigdy nie wykorzystywanej w działalności gospodarczej i co za tym idzie nie stanowiącej źródła przychodu, o powierzchni 0,2176 ha o wartości 450.000,00 PLN (zgodnie z sytuacją przedstawioną powyżej) jest nienależny.

Organ upoważniony wskazał, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - moment nabycia, a nie podziału majątku jest podstawą do naliczenia podatku. Podatek od części gruntu, nigdy nie wykorzystywanej w działalności gospodarczej i co za tym idzie nie stanowiącej źródła przychodu, o powierzchni 0,2176 ha o wartości 450.000,00 PLN (zgodnie z sytuacją przedstawioną powyżej) jest nienależny.

Podatek dochodowy od części gruntu i stojącego na nim zakładu produkcyjnego o powierzchni 0,1000 ha jest należny, gdyż był wykorzystywany w działalności gospodarczej i co za tym idzie stanowił źródło przychodu.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 18 maja 2012 r. Nr ILPB1/415-223/12-2/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe stwierdzając m.in., że " (...) planowana sprzedaż nieruchomości o powierzchni 0,1 ha związanej z prowadzoną przez Wnioskodawczynię do dnia 1 czerwca 2011 r. działalnością gospodarczą, spowoduje powstanie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej działki w 2012 r. będzie podlegać opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej (...)."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy."

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro nieruchomość gruntowa zabudowana halą produkcyjną, wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jej odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest kwalifikowana do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy. Mając jednak na uwadze, że od nabycia tej nieruchomości gruntowej upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego:

* w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej, wykorzystywanej w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż uznanie, że przychód z odpłatnego zbycia gruntu przynależnego do hali produkcyjnej należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jest nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.