DD9.8220.2.21.2015.KCT

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2010 r. Nr IPPB1/415-792/10-2/JB, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej budynkami niemieszkalnymi wykorzystywanej w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 23 listopada 2010 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu (dochodu) uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości. Interpretacja wydana została na wniosek Pana K.T. z dnia 29 sierpnia 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że

Wnioskodawca od 1982 r. jest rolnikiem. W grudniu 1990 r. oprócz działalności rolniczej Wnioskodawca podjął działalność gospodarczą związaną z zaopatrzeniem rolnictwa (pasze, nawozy, mat. budowlane i inne). W 1995 r. jako rolnik Wnioskodawca nabył grunt rolny o pow. łącznej 2,9 ha, na którym w 1996 r. wybudował magazyn zbożowy i budynek gospodarczy. Po dokonaniu odpowiednich zgłoszeń do gminy i Urzędu Skarbowego część tego budynku (50%) i 0,2 ha gruntu Wnioskodawca przeznaczył na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po kolejnych dwóch latach wykorzystanie magazynu na potrzeby prowadzonej działalności wzrosło do 100% bez powiększania powierzchni gruntu.

W związku z narastającym ubożeniem terenu, który obsługiwał ten punkt w 2008 r. Wnioskodawca zgłosił w gminie zmianę przeznaczenia przedmiotowego magazynu (z działalnością gospodarczą było związane tylko 100 m²). Z końcem 2008 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej, o czym poinformował Urząd Gminy i Urząd Skarbowy.

Towary zostały przeniesione do innej placówki, w której Wnioskodawca dalej prowadzi działalność gospodarczą, a grunt i budynki wróciły do swojego pierwotnego przeznaczenia i Wnioskodawca odprowadza od nich podatek rolny.

Wnioskodawca zaznacza, że pozostała część gruntu przez cały ten czas była wykorzystywana rolniczo. Zarówno zakup gruntu, jak i budowa zostały sfinansowane ze środków własnych niezwiązanych z prowadzoną działalnością, nie zostały też nigdy wprowadzone do środków trwałych firmy (nie została ustalona ich wartość początkowa i nie podlegały amortyzacji).

W związku z ciągle pogarszającą się sytuacją w rolnictwie, a także w działalności związanej z rolnictwem oraz wiekiem i pogarszającym się stanem zdrowia, Wnioskodawca postanowił sprzedać ww. nieruchomość.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w tej sytuacji w momencie sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony stan nie spełnia warunków opisanych w art. 14 ust. 2 pkt 1, gdyż nieruchomość nigdy nie była ujęta w ewidencji środków trwałych, nie spełnia również warunków zawartych w art. 24 ust. 2 lit. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie nastąpiło określenie wartości początkowej, jak również nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne).

Zaistniała sytuacja spełnia natomiast warunki zawarte w art. 24 ust. 3 lit. 2 ww. ustawy (budynki wróciły do swojego pierwotnego rolniczego przeznaczenia).

W świetle powyższych faktów Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona od podatku dochodowego.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 23 listopada 2010 r. Nr IPPB1/415-792/10-2/JB, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że " (...) przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej, stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach, jak działalność gospodarcza (...)."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy."

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro zabudowana nieruchomość (budynkami niemieszkalnymi), wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jej odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy.

Jednakże, zgodnie z powołanym przepisem, odpłatne zbycie tych nieruchomości, po upływie pięcioletniego okresu licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie spowoduje obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzające, że nie ma zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 oraz art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej,

Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że w sprawie nie znajduje zastosowania powołany przepis art. 24 ust. 3 pkt 2 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym w 2010 r. ponieważ Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej "z końcem roku 2008."

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.