DD9.8220.2.109.2015.BRT

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2013 r. Nr IBPBI/1/415-302/13/ESZ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego, wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych-jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 20 czerwca 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu. Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 22 marca 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W ramach tej spółki dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zostały zawarte dwie umowy leasingu operacyjnego na samochody osobowe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zawartych umowach leasingu operacyjnego, jako korzystający, wskazani byli wszyscy jej wspólnicy. Po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego za zgodą pozostałych wspólników, Wnioskodawca wykupił samochód osobowy od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Faktura VAT za wykup samochodu została wystawiona przez leasingodawcę na nazwisko Wnioskodawcy, czyli na osobę fizyczną (inaczej niż faktury za raty leasingowe, które były wystawiane na spółkę cywilną).

Wykupiony samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej (samochód został przeznaczony na cele osobiste), nie został odliczony podatek VAT naliczony, wykazany na fakturze zakupu dokumentującej wykup. Następnie, po upływie co najmniej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) samochodu osobowego, Wnioskodawca planuje jego sprzedaż.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sprzedaż samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego z przeznaczeniem na cele osobiste, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych spółki, po upływie co najmniej pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli faktura za wykup samochodu została wystawiona przez leasingodawcę na osobę fizyczną, a nie na spółkę cywilną, samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, przeznaczony został na cele osobiste, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przesądza o tym art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nie ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przepisu tego wynika, że podstawowym warunkiem powstania przychodu jest w przypadku środków trwałych, ujęcie ich w ewidencji środków trwałych.

Ponadto zgodnie z art. 22d ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy mogą nie ujmować w ewidencji środków trwałych i nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. Wydatki poniesione na nabycie takich środków trwałych stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Spółka mogła zatem zaliczyć wydatki na nabycie samochodu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu. Przychodem (art. 22d ust. 1 lit. b - winno być art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b) zaś z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących składnikami majątku, o wartości początkowej nie przekraczającej 3.500 zł, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa nie przekracza 1.500 zł. Skoro wartość początkowa ustalona w związku z wykupem samochodów po zakończeniu umowy leasingu ustalona została na kwotę netto 811,90 zł, co oznacza, że nie przekraczała 1.500 zł, to również i ten warunek wskazuje na fakt, że sprzedaż tego samochodu nie spowoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby uznać dany składnik za należący do majątku spółki (którego sprzedaż generuje powstanie przychodu z działalności gospodarczej) powinna ona dysponować tytułem własności.

W przypadku leasingu operacyjnego przez cały okres trwania umowy właścicielem przedmiotu umowy jest leasingodawca. Z powodu obciążania kosztów podatkowych ratami leasingowymi i fakturami za paliwo, w okresie trwania umowy leasingu, samochód nie staje się składnikiem firmowego majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli kierować się takimi przesłankami, to sprzedaż każdego składnika należącego do Jego majątku prywatnego, który był wykorzystywany w działalności gospodarczej, a koszty jego eksploatacji obciążały koszty działalności, generowałyby powstanie przychodu z działalności gospodarczej, np.:

* korzystanie z prywatnego samochodu na potrzeby firmy; rozliczanie w kosztach działalności wydatków związanych z użytkowaniem go do tego celu, nie oznacza, że samochód ten automatycznie zmienia status z prywatnego na firmowy,

* składniki majątku użytkowane w działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu, w trakcie trwania takich umów ponoszone były wydatki eksploatacyjne i czynsz najmu, które obciążały koszty; nie oznacza to, że wynajmowany lokal uznany byłaby za firmowy składnik majątku.

Również fakt wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy po preferencyjnej cenie nie może wiązać się z faktem prowadzenia przez leasingobiorcę działalności gospodarczej. Takie rozwiązania przecież przewidują również umowy leasingu konsumenckiego, zawierane z leasingobiorcami niebędącymi przedsiębiorcami.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca uważa, że przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi przychód ze zbycia rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu sprzedaż samochodu osobowego przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy. Zatem sprzedaż samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przeznaczonego do celów osobistych (prywatnych), po upływie co najmniej pół roku, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykupienie), nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 20 czerwca 2013 r. Nr IBPBI/1/415-302/13/ESZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że " (...) przychody z odpłatnego zbycia składnika majątku uprzednio wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży używanego uprzednio przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), nawet nie wprowadzonego do ewidencji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy."

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1028/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro samochód osobowy nabyty po zakończeniu leasingu operacyjnego, wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jego odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przychód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d powołanej ustawy. Jeżeli zatem od nabycia tego samochodu upłynął półroczny okres, o którym mowa w tym przepisie, to jego odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00 916 Warszawa.