DD9/033/354/SEW/2012/PK-1391

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2010 r. Nr ILPB1/415-1254/09-2/AG wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak też poza jej siedzibą jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 9 lutego 2010 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie prowadzonej działalności gospodarczej jak i wydatków na posiłki w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracji. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 10 listopada 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawca podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wylicza w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów prowadzoną dla spółki jawnej, której jest wspólnikiem. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca chce zaliczać wydatki, jakie spółka ponosi w związku z organizacją spotkań z kontrahentami.

Zainteresowany organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami, w czasie których przedstawia ofertę handlową spółki, negocjuje umowy handlowe, ustala warunki zakupu lub sprzedaży towarów itp. Spotkania biznesowe odbywają się w biurze spółki lub w restauracjach.

Jeżeli spotkanie odbywa się w biurze, spółka zwyczajowo oferuje kontrahentom drobny poczęstunek w postaci kawy, herbaty i słodyczy. Jeżeli kontrahenci zapraszani są do restauracji, wówczas Wnioskodawca płaci za usługę gastronomiczną na podstawie faktury wystawionej przez restaurację dla spółki jawnej. Okazjonalne spotkanie w restauracji nie jest specjalnie zorganizowaną imprezą dla kontrahentów, posiłki zamawiane są z menu i podczas ich spożywania omawiane są sprawy współpracy reprezentowanych firm.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki ponoszone na organizację spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na zakup drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami, w tym wydatki na zakup kawy, herbaty, słodyczy, przekąsek oraz zapłatę za usługę gastronomiczną w restauracji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Podczas organizowanych spotkań zostają omówione warunki współpracy z kontrahentami, bieżące sprawy biznesowe. Koszty organizacji tych spotkań, w tym wydatki na poczęstunek w biurze czy obiad w restauracji, są więc ponoszone w celu osiągnięcia przychodu. W art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Pojęcie reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową ("Słownik języka polskiego" pod. Red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992 r.), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życie, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Wnioskodawca uważa, że wydatki ponoszone na organizację spotkań z kontrahentami nie mają charakteru reprezentacyjnego. Poczęstowanie kontrahenta w biurze kawą i słodyczami, czy też zaproszenie i zapłacenie za obiad w restauracji nie ma charakteru wytworności, okazałości. Jest to powszechnie spotykana praktyka stosowana podczas rozmów biznesowych. Zapłacenie za rachunek w restauracji nie świadczy o wystawności lecz raczej o dobrej kulturze, gdyż powszechnie przyjętą zasadą jest, że za obiad w restauracji płaci zapraszający. Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem współpracuje często z firmami zagranicznymi. Zaproszenie przedstawicieli tych firm na lunch w celu omówienia spraw reprezentowanych firm nie jest czymś nadzwyczajnym i świadczącym o przepychu.

Spotkania w restauracjach organizowane są z kilku powodów: czasami klienci nie chcą lub nie mogą dojechać do biura spółki z uwagi na zbyt dużą odległość, czasami spotkania w ich firmach są utrudnione z uwagi na brak warunków lokalowych do negocjacji, a czasami kontrahenci wolą spotkać się na "neutralnym gruncie" poza biurem, co nie znaczy że spotkanie przybiera charakter reprezentacyjny.

Wnioskodawca uważa, że można zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatki na poczęstunki i usługi gastronomiczne w restauracji, gdyż w Jego ocenie nie mają one charakteru reprezentacyjnego i są kosztem uzyskania przychodów.

Takie stanowisko Wnioskodawca opiera m.in. na:

* wyroku WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. I SA/Łd 1112/08, w którym sąd opowiedział się za możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kawy raz usługi gastronomiczno-hotelowej w sytuacji, gdy wydatki te są związane z organizacją spotkania biznesowego. Zdaniem WSA w Łodzi, decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego, czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako "zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM, w której uznano, że "zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie stosowana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. Tym samym brak podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów".

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 9 lutego 2010 r. Nr ILPB1/415-1254/09-2/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracji, organ upoważniony uznał za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) wydatki ponoszone na posiłki oraz napoje w restauracji podczas spotkań z kontrahentami, mają cechy reprezentacji i w związku z tym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.