DD9/033/139/SEW/2012/RWPD-10293

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 lutego 2014 r. Ministerstwo Finansów DD9/033/139/SEW/2012/RWPD-10293

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2012 r. Nr ILPB1/415-671/12-2/TW wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak też poza jej siedzibą jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 9 października 2012 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze jak i wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 3 lipca 2012 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, wspólnikiem - komplementariuszem w spółce komandytowej, której głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz usług doradztwa podatkowego. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem tego podatku.

W spółce zatrudnione są osoby na podstawie stosunku pracy. Z uwagi na monotonność wykonywanych czynności, zgodnie z zapisem zawartym w Regulaminie Pracy obowiązującym w Spółce, pracownicy otrzymują w ramach BHP do zużycia na terenie Biura wodę oraz inne napoje, takie jak: kawa, herbata (przygotowane w termosach lub ekspresie do kawy), itp. Należy zaznaczyć, że pracownicy Spółki nie są zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych. Ponadto, Spółka dokonuje zakupu takich artykułów, jak: cukier, mleko lub śmietanka do kawy, ciastka oraz inne słodycze, których jednostkowa wartość nie stanowi istotnej pozycji w ogóle poniesionych przez Spółkę kosztów. Artykuły te są zużywane na terenie biura przez pracowników oraz klientów odwiedzających Biuro. Pracownicy konsumują te artykuły podczas częstych narad i spotkań wewnętrznych, w czasie których są zapoznawani z późn. zm.m.in. przepisów podatkowych, w zakresie ZUS i prawa pracy oraz interpretacjami w tym zakresie. Podczas spotkań są zapoznawani z sytuacjami, które mogłyby przyczynić się do popełniania błędów podczas wykonywania powierzonych przez pracodawcę czynności, a tym samym obniżyć jakość świadczonych usług. Natomiast wizyty klientów wiążą się przede wszystkim z wykonywaniem czynności doradztwa podatkowego oraz udzielaniem informacji w ramach usługowego prowadzenia ksiąg. Podczas spotkań na terenie Biura dochodzi do zużycia m.in. kawy, herbaty, innych napojów (woda, (...), itp.) cukru, mleka (śmietanki) do kawy, słodyczy, itp. artykułów, których wartość jednostkowa także nie stanowi istotnej pozycji w ogóle kosztów Spółki.

Z uwagi na udostępnianie tych artykułów dla wszystkich osób korzystających z usług Spółki, a także jej pracowników, na podstawie otrzymanej faktury Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić dokładnej ilości produktów na poszczególne cele, gdyż uzależnione to jest od indywidualnych okoliczności - na ogół "otwarta" (rozpoczęta) paczka jest wykorzystywana jednocześnie przez pracowników, jak i klientów Biura.

Należy przy tym podkreślić, że taki poczęstunek nie ma charakteru wytwornego i okazałego, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem takiej formy poczęstunku nie jest chęć pokazania przepychu oraz wystawności, co potwierdzenie znajduje w mało istotnych cenach jednostkowych ww. artykułów w ogóle ponoszonych kosztów i ma jedynie stworzyć swobodną atmosferę podczas rozmowy oraz jest wyrazem dobrego zachowania. Takie działanie ma na celu m.in. zachęcenie klienta do przekazywania innym osobom informacji o pełnych kompetencjach usług świadczonych przez Spółkę, popartych życzliwą i miłą atmosferą podczas ich wykonywania. Natomiast pracownikom przekazanie ww. artykułów spożywczych ma na celu zapobieżenie monotonii i ułatwienie koncentracji podczas przeprowadzanych przez pracodawcę szkoleń wewnętrznych.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda i inne napoje, ciastka i inne słodycze, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, itp. przekazane do zużycia na terenie Biura dla pracowników i kontrahentów, w celu poczęstunku podczas spotkań biznesowych oraz szkoleń pracowników, a także w ramach BHP, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda i inne napoje, ciastka i inne słodycze, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, itp. dokonane na potrzeby pracowników i klientów korzystających z usług Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 wymienionej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "reprezentacja", należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007) - stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej sygn. IPPB1/415-1025/10-4/ES.

Obowiązek Spółki jako pracodawcy zapewnienia pracownikom takich artykułów jak woda i inne napoje, do których m.in. należą kawa, herbata, itp. wynika z zapisu § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Spółka, zgodnie z tym zapisem oraz zapisem wynikającym z Regulaminu Pracy, przyjętym w Biurze, ma obowiązek udostępnienia na terenie Biura wody lub innych napojów zatrudnionym pracownikom w trakcie pełnienia obowiązków służbowych, zgodnie z przepisami BHP. Także podczas wykonywania podstawowych obowiązków pracowników, określonych w art. 100 i 103 (1) Kodeksu Pracy, do których należy m.in. sumienne i staranne wykonywanie pracy oraz podnoszenie kwalifikacji zawodowych w wyniku uczestnictwa w szkoleniach wewnętrznych, pracodawca nieodpłatne przekazuje pracownikom do zużycia takie artykuły jak: herbata, kawa, woda lub inne napoje, cukier, mleko (śmietanka) do kawy, słodycze w postaci ciastek, itp. Ponieważ artykuły te mają przyczynić się do zapobieżenia monotonii oraz sprzyjać koncentracji podczas szkoleń, których tematyka jest bezpośrednio związana z zakresem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, można stwierdzić, że ponoszone wydatki mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, bowiem wpływają na prawidłowe i rzetelne funkcjonowanie przedsiębiorstwa zatrudniającego kompetentnych pracowników.

W związku z powyższym prawidłowym jest stwierdzenie, że koszty pracownicze, wśród których dominują wynagrodzenia, ale także i inne świadczenia, w tym świadczenia rzeczowe ponoszone w związku z realizacją obowiązków wynikających zarówno z przepisów BHP, jak i innych przepisów, stanowią koszt podatkowy i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Także wyżej wymienione artykuły, udostępnione klientom do zużycia na terenie Biura podczas spotkań biznesowych w ramach prowadzonej działalności (świadczenie usług doradztwa podatkowego, przekazywanie informacji związanych z usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych) w sposób pośredni wpływają na zwiększenie przychodu, bowiem stwarzają klientom miłą atmosferę podczas rozmów, są raczej wyrazem dobrego zachowania, a nie okazałością czy wystawnością, stanowią zachowanie zwyczajowe, należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, wpływają pozytywnie na relację "klient - świadczący usługę" i mają na celu zachęcenie kontrahenta do dalszego utrzymywania współpracy, a także polecenia kompetentnie wykonywanych usług w miłej atmosferze innemu klientowi.

Spotkania te, zarówno z pracownikami, jak i kontrahentami (klientami Spółki) na terenie i w czasie pracy w firmie mają ścisły związek z wykonywaną działalnością i nie realizują celów osobistych pracowników czy kontrahentów, stąd też nie może być tu mowy o przekazaniu towaru na cele osobiste.

Jak wynika z powyższego, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością, po wyłączeniu zastrzeżonych, stanowią koszty uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Związek ten został przez Zainteresowaną wykazany, dlatego uważa, że wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodów w wykonywanej przez Nią działalności gospodarczej w ramach spółki komandytowej.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, m.in.

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lipca 2008 r., sygn.lBPB1/415-313/08/MW (KAN-3829/04/08;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn.lLPB3/423-666/08-2/KS, z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. ILPB1/415-1093/11-4/TW;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. IPPBI/415-1025/10-4/ES, z dnia 17 marca 2011 r., sygn. IPPB1/415-1130/10-6/KS.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 9 października 2012 r. Nr ILPB1/415-671/12-2/TW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na poczęstunek podczas szkoleń pracowników oraz poczęstunek w ramach realizacji przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów BHP. Natomiast stanowisko Wnioskodawczyni, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na poczęstunek podczas spotkań biznesowych, organ upoważniony uznał za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) wydatki na zakup żywności oraz napojów podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl