DD7-033-82/DZ/07/828 - Zwolnienie z opodatkowania u źródła kwot wypłacanych podwykonawcom z tytułu świadczenia usług budowlanych.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie przepisów:

- łącznie zwanych dalej Umowami,

Do Naczelnika Y Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek X, (zwanej dalej Spółką), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie indywidualnej, w zakresie stosowania postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych z Danią, Francją oraz Szwajcarią.

Zgodnie z art. 14e Ordynacji podatkowej, organem właściwym w sprawie wydawania pisemnych interpretacji w indywidualnych sprawach, w których nie toczyło się i nie toczy postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, wyłącznie w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.

W związku z powyższym, Naczelnik Y Urzędu Skarbowego przekazał Ministrowi Finansów wniosek Spółki wraz z pismem do załatwienia zgodnie z właściwością.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem działania Spółki jest budowa domów prefabrykowanych w kraju i za granicą, przy czym eksportowane jest ok. 97% produkcji. Sprefabrykowane ściany, dachy i stropy wraz z kompletem materiałów wykończeniowych wywożone są za granicę, gdzie na działkach klientów Spółki dom jest montowany i wykańczany przy pomocy pracy pracowników Spółki

Niektóre z robót zlecane są przez Spółkę zagranicznym podwykonawcom, którzy na terenie swoich państw wykonują dla Spółki roboty (świadczą usługi) w zakresie wykonawstwa fundamentów, rozładunku dźwigiem samochodów ciężarowych, montażu domów, ustawianiu rusztowań, wylewaniu jastrychu, wykonywania instalacji elektrycznych lub sanitarnych, wywozu odpadów z budowy itp.

W niektórych państwach Spółka posiada swoje zagraniczne oddziały podatkowe (Republika Federalna Niemiec, Wielka Brytania, Irlandia, Austria), prowadzące za granicą księgi podatkowe i tam w całości opodatkowane.

W innych państwach takich jak Dania, Francja i Szwajcaria ilość budowanych przez Spółkę domów jest znikoma, a działalność Spółki prowadzona jest okresowo, wobec czego Spółka nie utworzyła w tych krajach oddziałów. Przychody i koszty związane z budową domów są w przypadku tych krajów, jak Spółka stwierdziła we wniosku, "ujmowane w polskim CIT", chociaż zdaniem Spółki "polskimi budowami nie są".

Minister Finansów wezwał Spółkę do uzupełnienia opisu stanu faktycznego, poprzez sprecyzowanie zasad prowadzenia działalności przez Spółkę w Danii, Francji oraz Szwajcarii, a także uściślenie przedmiotu umów zawieranych przez Spółkę z podwykonawcami w tych krajach.

W odpowiedzi na wezwanie Spółka przedstawiła w piśmie z dnia 4 lipca 2007 r., iż jej zdaniem nie zachodzą przesłanki do uznania, iż posiada ona w Danii, Francji lub Szwajcarii zakład w rozumieniu art. 5 Umów. Spółka podniosła, iż na terenie wskazanych państw nie posiada żadnej stałej placówki ani osoby, która działałaby na rzecz Spółki i posiadała pełnomocnictwo do zawierania w jej imieniu umów. Umowy na budowę domów w tych trzech krajach zawierane są sporadycznie, a montaż domów jest krótkotrwały (ok. 2-3 miesięcy), wobec czego Spółka podnosi, iż budowy te nie trwają ponad 12 miesięcy i nie mają charakteru ciągłego.

Spółka wyjaśniła także, iż umowy zawierane z podwykonawcami oraz wystawiane faktury przedstawiają łączną kwotę należną podwykonawcy za usługę budowlaną i nie zawierają one wyodrębnienia kosztów najmu sprzętu oraz, oddzielnie, wynagrodzenia podwykonawców związanego z pozostałymi kosztami świadczenia usługi. Spółka podniosła ponadto, iż między innymi ze względu na wymogi przestrzegania lokalnych przepisów BHP oraz konieczność posiadania uprawnień do wykonywania niektórych rodzajów działalności w Danii, Francji i Szwajcarii najem samego sprzętu budowlanego nie jest celowy, wobec czego Spółka korzysta z usługi budowlanej.

Spółka wskazała także, iż nie posiada informacji, które mogłyby określić jaki udział w wartości usługi świadczonej przez podwykonawcę mają koszty związane z użyciem sprzętu budowlanego, a jaki koszty pozostałe.

W związku z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym Spółka sformułowała następujące pytanie:

Zdaniem Spółki zagraniczny podwykonawca nie wykonuje usługi "na terytorium Rzeczypospolitej", lecz na terenie swojego kraju (Danii, Francji, Szwajcarii) wobec czego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., zwaną dalej u.p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Reasumując informacje udzielone przez Spółkę zawarte w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz w odpowiedzi na wezwanie Ministra Finansów - w oparciu o które interpretacja jest wydawana - należy stwierdzić, że Spółka zawiera z podwykonawcami z Danii, Francji oraz Szwajcarii umowy, których przedmiotem jest wykonanie na jej rzecz usług budowlanych (np. rozładunek i montaż elementów konstrukcji domów, wykonanie wykopów pod budowę, wylewanie betonu, wykonanie instalacji elektrycznych i sanitarnych itp.) przy pomocy sprzętu budowlanego oraz pracowników podwykonawców. Dochody uzyskiwane z tego tytułu przez podwykonawców Spółki stanowią więc dla firm z Danii, Francji i Szwajcarii zysk przedsiębiorstwa z prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 rozpatrywanych Umów, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę, chyba że prowadzi ono w drugim z umawiających się państw działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku podwykonawcy Spółki z Danii, Francji oraz Szwajcarii nie prowadzą działalności w Polsce poprzez zakład, wobec tego zyski tych przedsiębiorców uzyskiwane z tytułu wykonywania prac budowlanych na rzecz Spółki podlegały będą opodatkowaniu tylko w krajach, w których firmy te mają siedzibę.

Należy zaznaczyć, iż ocena przedstawionego we wniosku stanu faktycznego musiała by być inna w przypadku, gdyby Spółka użytkowała sprzęt budowlany wynajmowany na podstawie zawartych umów od podwykonawców z Danii oraz Szwajcarii w zamian za ustaloną kwotę czynszu najmu.

Zgodnie bowiem z art. 12 umowy polsko-duńskiej oraz art. 12 umowy polsko-szwajcarskiej należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie uprawnionej mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim umawiającym się państwie (odpowiednio - w Danii lub Szwajcarii) mogą być także opodatkowane w państwie w którym powstają. Prawo państwa opodatkowującego należności licencyjne "u źródła" ograniczone jest jednakże do ustalenia kwoty podatku, który nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Zarówno umowa polsko-duńska oraz polsko-szwajcarska stanowią przy tym w art. 12 ust. 3, iż pod pojęciem "należności licencyjnych" należy rozumieć "wszelkiego rodzaju należności płacone (...) za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego". Sprzęt i urządzenia budowlane, takie jak koparki, betoniarki, rusztowania budowlane stanowią zaś "urządzenia przemysłowe" w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy polsko-duńskiej oraz polsko-szwajcarskiej.

W sytuacji, gdyby Spółka zawierała z podwykonawcami umowy najmu sprzętu budowlanego to (zgodnie z art. 12 umowy polsko-duńskiej oraz polsko-szwajcarskiej w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 26 u.p.d.o.p.) byłaby zobowiązana, jako płatnik, do pobrania, przy wypłacaniu podwykonawcom kwot z tytułu należności licencyjnych za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, 5% wartości brutto należności tytułem podatku uiszczanego "u źródła".

Ponadto należy zauważyć, iż w świetle wyjaśnień udzielonych przez Spółkę w odpowiedzi na wezwanie Ministra Finansów budowy prowadzone przez Spółkę w Danii, Francji i Szwajcarii trwają nie dłużej niż 3 miesiące i prowadzone są sporadycznie, w zależności od zgłoszonego zapotrzebowania. Spółka nie działa także w tych krajach przy pomocy osób, które miałyby upoważnienie do zawierania umów w imieniu Spółki. Wobec tego należy uznać, iż Spółka nie posiada w Danii, Francji i Szwajcarii zakładu w rozumieniu art. 5 Umów.

Należy jednakże zastrzec, iż w sytuacji, gdyby budowa lub montaż domów przez Spółkę w Danii, Francji lub Szwajcarii trwały dłużej niż 12 miesięcy to, zgodnie z art. 5 Umów, należałoby przyjąć, iż Spółka posiada w tych krajach zakład, poprzez który częściowo prowadzona jest jej działalność gospodarcza. W takiej sytuacji - w świetle art. 7 ust. 1 Umów zyski Spółki - w takiej mierze, w jakiej mogłyby zostać przypisane zakładowi - podlegałyby opodatkowaniu w tych krajach.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14e Ordynacji podatkowej interpretacja wydana przez Ministra Finansów dotyczy wyłącznie zakresu postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie stanowi zatem potwierdzenia prawidłowości stosowania innych przepisów polskiego prawa podatkowego.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.