DD7-033-131/DZ/07/774 - Zwolnienie z opodatkowania u źródła kwot wypłacanych z tytułu „usług dilerskich”.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 sierpnia 2007 r. Ministerstwo Finansów DD7-033-131/DZ/07/774 Zwolnienie z opodatkowania u źródła kwot wypłacanych z tytułu „usług dilerskich”.

POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie przepisów konwencji z dnia 21 września 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 121, poz. 586, dalej: umowa polsko-kazachska).

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku X, w sprawie zwolnienia z opodatkowania u źródła kwot wypłacanych z tytułu "usług dilerskich".

UZASADNIENIE

Do Ministra Finansów wpłynął wniosek X (dalej Spółka), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie indywidualnej, w zakresie stosowania postanowień umowy polsko-kazachskiej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka zawarła umowę o świadczenie "usług dilerskich" z Y z siedzibą w Kazachstanie. Zgodnie z umową Y wystawi Spółce w latach 2007 i następnych faktury za wykonane usługi. Spółka wskazała także, iż dysponuje certyfikatem rezydencji swojego kontrahenta.

W związku z tym, iż wniosek Spółki wymagał uzupełnienia o przedstawienie wyczerpującego stanu faktycznego sprawy Minister Finansów wezwał Spółkę do przedstawienia dalszych informacji, niezbędnych do wydania interpretacji (wezwanie doręczono Spółce).

W odpowiedzi na wezwanie Spółka uzupełniła opis stanu faktycznego pismem. wskazując, iż przedmiotem jej działalności jest produkcja maszyn ogólnego przeznaczenia, produkcja usługowa w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji maszyn oraz sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń dla przemysłu, handlu i nawigacji.

Według stanu przedstawionego przez Spółkę status prawny firmy Y w świetle prawa kazachskiego odpowiada polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, a w ramach "umowy dilerskiej" Y będzie świadczył na rzecz Spółki usługi w zakresie:

*

prowadzenia prac nad zdobyciem klientów na urządzenia i części zapasowe, poszukiwanie i dostarczanie klientów Spółce,

*

prowadzenia w imieniu Spółki rozmów, ustalaniu warunków, przedstawianiu ofert, specyfikacji i innych dokumentów niezbędnych do podpisywania kontraktów między Spółką a klientami,

*

prowadzenia montażu, eksploatacji i obsługi gwarancyjnej dostarczanych przez Spółkę urządzeń, po niezbędnym przeszkoleniu w zakładzie Spółki,

*

uczestnictwie w targach, prezentacjach, organizacji imprez typu show-room, kampanii reklamowych i akcji public relations prowadzonych na warunkach uzgodnionych ze Spółką.

Spółka wyjaśniła ponadto, iż Y nie będzie świadczył usług na terytorium Polski oraz, iż firma ta nie działa na terytorium Polski poprzez stała placówkę, a dochód z tytułu świadczonych "usług dilerskich" nie został, w opinii Spółki, osiągnięty na terytorium Polski.

Wynagrodzenie Y za wykonywane usługi na rzecz Spółki określone zostało w umowie, której kopię Spółka dołączyła do wniosku, w formie prowizyjnej, jako ustalony procent od wartości kontraktów zawartych przez Spółkę.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika także, iż "umowa dilerska" nie obejmuje umocowania Y do zawierania, jako pełnomocnik, umów w imieniu Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, iż nie ma obowiązku - jako płatnik - pobrać w Polsce zryczałtowanego podatku od należności wypłaconych na rzecz Y z tytułu zawartej umowy o świadczenie "usług dilerskich".

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów. Wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż usługi świadczone przez Y mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., w szczególności jako usługi o charakterze doradczym, badania rynku oraz reklamowym.

Zasadnicze znaczenie dla kwestii opodatkowania kwot uzyskanych przez Y z tytułu świadczenia usług ma wobec powyższego ustalenie, iż przychody te uzyskane zostały na terytorium Polski. W świetle art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. ustawodawca nie uzależnił bowiem opodatkowania przychodów z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, wskazał natomiast, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.

W związku z tym, iż usługi świadczone przez Y wywołały skutek w postaci powstania (powiększenia się) przychodów u ich odbiorcy, którym jest Spółka, to dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być opodatkowany w Polsce.

Zgodnie z powołanym już art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. postanowienia art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - w tym przypadku umowy polsko-kazachskiej.

Artykuł 7 ust. 1 umowy polsko-kazachskiej wskazuje, iż zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Kazachstanie podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie chyba, że przedsiębiorstwo prowadziłoby działalność w Polsce poprzez zakład, sprzedawało towary lub dobra, które są identyczne lub podobne do towarów sprzedawanych przez zakład, lub prowadziło w Polsce inną działalność gospodarczą, która ze względu na jej rodzaj byłaby identyczna lub podobna do działalności gospodarczej prowadzonej przez zakład.

W świetle stanu faktycznego opisanego przez Spółkę we wniosku, oraz zgodnie z udzielonymi przez nią dodatkowymi wyjaśnieniami w odpowiedzi na wezwanie Ministra Finansów, Y nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład.

W związku z tym kwoty wypłacane przez Spółkę na rzecz Y z tytułu zawartej "umowy dilerskiej" stanowiły będą dla kontrahenta kazachskiego zysk z prowadzenia przedsiębiorstwa, opodatkowany, zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-kazachskiej.

Jednocześnie wskazania wymaga, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. niepobranie podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby przedsiębiorcy kazachskiego dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Należy ponadto zauważyć, iż Spółka wskazała, że Y będzie prowadził montaż, wprowadzenie w eksploatację oraz obsługę gwarancyjną dostarczonych przez Spółkę urządzeń. W związku z tym mogą zaistnieć przesłanki do uznania, iż Spółka posiada w Kazachstanie zakład, w rozumieniu art. 5 ust. 1 umowy polsko-kazachskiej, tj. stałą placówkę, przez którą częściowo prowadzona jest działalność Spółki. W takiej sytuacji zyski Spółki - w takiej mierze, w jakiej mogłyby zostać przypisane zakładowi - podlegałyby opodatkowaniu w Kazachstanie.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl