DD6/8213-141/MZG/08/PK-383 - Wydatki ponoszone podczas spotkań z kontrahentami na usługi gastronomiczne i zakup żywności a odliczenie podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 6, poz. 60, z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 13 grudnia 2007 r., Nr ILPB3/423- 105/07-5/ŁM, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w ten sposób, że uznaje, iż stanowisko (...) Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2007 r. o udzielnie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wydatkami na reprezentację jest prawidłowe.

Wniosek spółki (...) z dnia 5 września 2007 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług od wydatków na reprezentację. Zapytanie dotyczyło wydatków związanych ze spotkaniami z kontrahentami ponoszonych na kolację lub obiad, pobyt w hotelu, czy poczęstunek kawą i herbatą. Zdaniem Wnioskodawcy naliczony podatek od towarów i usług od wydatków na reprezentację można zaliczyć do kosztów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał dniu 13 grudnia 2007 r. interpretację indywidualną w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 grudnia 2008 r., nie można uznać za prawidłowe stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, iż podatnik nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na reprezentację nie zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów. Przy tej interpretacji zastosowano przepisy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.); dalej u.p.d.o.p., (definicja kosztu podatkowego), art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. (wykluczenie z kosztów podatkowych wydatków na reprezentację), w związku z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług m.in. gdy wydatki na nabycie towarów i usług nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym).

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a u.p.d..o.p., nie może być interpretowany bez uwzględnienia ogólnych zasad kwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, w tym szczególnych przypadków wskazanych w art. 16 ust. 1, w którym ustawodawca wymienił enumeratywnie wydatki niestanowiące kosztów podatkowych. Odmienna interpretacja prowadziłaby do niemożliwej do zaakceptowania sytuacji polegającej na tym, że podatnik, który samego wydatku (netto) nie może zaliczyć do kosztów podatkowych, miałby prawo obciążać te koszty elementem pochodnym od tej wartości, naliczonym podatkiem od towarów i usług związanym z tym wydatkiem.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, skoro wydatek na cele reprezentacyjne w kwocie netto nie stanowi kosztu podatkowego w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami, to również naliczony podatek od towarów i usług nie może stanowić kosztu podatkowego.

Minister Finansów zwraca uwagę, iż obowiązujące przepisy regulują wprost szczególne sytuacje, w których podatnik ma prawo zaliczyć podatek od towarów i usług do kosztów podatkowych. Jakkolwiek z brzmienia przepisów wynika, iż koszty reprezentacji nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.), to jednak naliczony podatek od towarów i usług jest kosztem podatkowym, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, niezależnie od charakteru wydatków, których dotyczy ten podatek (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a u.p.d.o.p.). Stanowisko takie prezentowane było w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów niemających charakteru interpretacji ogólnej, o której mowa w przepisach Ordynacji podatkowej (dokument SIP Nr (...)).

Stanowisko (...) Sp. z o.o., iż można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od towarów i usług w związku wydatkami na reprezentację nie stanowiącymi kosztów podatkowych, było zatem prawidłowe, zaś interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2007 r., Nr ILPB3/423-105/07-5/ŁM, uznać należy za nieprawidłową. Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku przez (...) Sp. z o.o.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul, Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa stosownie do zapisu art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 tej ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).