DD6/8213/130/KWW/08/PK-368 - Składki na ZUS, na Fundusz Pracy oraz na Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) od wypłaconej z wypracowanego zysku nagrody a koszt uzyskania przychodu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 24 czerwca 2008 r. Ministerstwo Finansów DD6/8213/130/KWW/08/PK-368 Składki na ZUS, na Fundusz Pracy oraz na Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) od wypłaconej z wypracowanego zysku nagrody a koszt uzyskania przychodu.

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną wydaną w dniu 6 marca 2008 r., Nr ITPPB3/423-33/08/PS przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, uznającą za nieprawidłowe stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nagród dla pracowników z wypracowanego zysku Spółki - stwierdzając, iż jest ona:

*

nieprawidłowa w części dotyczącej przytoczonej w interpretacji podstawy prawnej w oparciu, o którą zaliczana jest do tych kosztów składka podstawowa płacona na rzecz Pracowniczego Programu Emerytalnego,

*

prawidłowa w części nieuznania za koszt podatkowy składki na ZUS oraz na Fundusz Pracy od wypłaconej nagrody z wypracowanego zysku.

Uzasadnienie

Wniosek Spółki z dnia 9 stycznia 2008 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych składek na ZUS, na Fundusz Pracy oraz na Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) od wypłaconej w 2007 r. nagrody z wypracowanego zysku Spółki. Zdaniem Spółki składki te stanowią koszt podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 6 marca 2008 r. interpretację indywidualną (Nr ITPB3/423-33/08/PS), w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy składki na ZUS oraz na Fundusz Pracy od nagrody wypłaconej w formie pieniężnej z wypracowanego zysku (z dochodu po opodatkowaniu) nie stanowią kosztu podatkowego (art. 16 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.p.). Kosztem jest natomiast składka podstawowa uiszczona przez Spółkę w ramach realizowanego PPE (art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 59 u.p.d.o.p.).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dotyczące nieuznania za koszt podatkowy składki na ZUS oraz na Fundusz Pracy od wypłaconej nagrody z wypracowanego zysku jest prawidłowe. Zgodnie bowiem z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami tymi nie są składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw - od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 16 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.p.). Pogląd Spółki uznający tego rodzaju wydatki za koszt podatkowy jest zatem niewłaściwy.

Prawidłowy jest natomiast pogląd Spółki, że składka podstawowa płacona przez pracodawców w związku z realizacją PPE stanowi koszt podatkowy. Dyrektor Izby Skarbowej nie kwestionuje możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatku do kosztu, to jednak prezentuje nieprawidłowe stanowisko co do podstawy prawnej w oparciu, o którą zaliczany jest on do kosztu podatkowego. Zdaniem Dyrektora Izby przepisem decydującym o zaliczeniu składki podstawowej do tych kosztów jest przepis art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 59 u.p.d.o.p.

Zgodnie natomiast ze stanowiskiem prezentowanym przez orzecznictwo (por. wyroki WSA w Gdańsku z dnia 15 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Gd 375/06 oraz WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 1485/06), jak również wyjaśnieniami zawartymi w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 14 marca 2008 r., Nr DD6/8213/46/KWW/08/215, składki podstawowe opłacane w ramach pracowniczych programów emerytalnych, w tym realizowanych w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń, kwalifikowane są do kosztów podatkowych w oparciu o postanowienia art. 15 ust. 1d u.p.d.o.p. Nie mają zatem do nich zastosowania przepisy art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust 1 pkt 59 u.p.d.o.p.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl