DD6/033-64/MDA/09/PK-670/2010 - Nabycie składników majątku o wartości nieprzekraczającej 3500 zł w świetle podatku dochodowego od osób prawnych.

Odpowiadając na pismo z dnia 17 maja 2010 r. w sprawie opinii dotyczącej oceny zasadności wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Łodzi z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 174/10, uchylającego interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w (...) z dnia 6 listopada 2009 r., nr (...), zdaniem Departamentu DD nie ma uzasadnienia do wniesienia skargi kasacyjnej.

Przedmiotem interpretacji i orzeczenia było rozliczenie wydatków na nabycie składników majątku o wartości nieprzekraczającej 3500 zł oraz obowiązek ich ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: ewidencja).

Zdaniem Departamentu DD uzasadniony jest wniosek Sądu, iż w myśl art. 16d ust. 1 i art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku składników majątku o wartości nieprzekraczającej 3500 zł podatnik ma wybór, tj. może tak jak w stosunku do innych środków trwałych dokonywać odpisów amortyzacyjnych, i wówczas ma obowiązek ich wprowadzenia do ewidencji. W przeciwnym razie, tj. w przypadku odstąpienia od ich amortyzacji, nie ma potrzeby wprowadzania tego rodzaju składników majątku do ewidencji, bowiem podatnik decyduje się zaliczyć wydatki na ich nabycie bezpośrednio do kosztów podatkowych.

Na gruncie podatkowym ujęcie w ewidencji warunkuje dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, czyli nie odnosi się do przewidzianej w art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwości zaliczenia wydatku bezpośrednio do kosztów podatkowych. Rozwiązania w tej kwestii mają charakter fakultatywny, to znaczy podatnik jedynie w przypadku amortyzacji tego rodzaju składnika majątku jest zobowiązany do użycia ewidencji. Z zasady ratio legis wynika, iż operacja ta jest niezbędna do obliczenia odpisów amortyzacyjnych, co nie ma miejsca w przypadku bezpośredniego zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych.

Z informacji zawartych w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w (...) z dnia 10 maja 2010 r. wynika, iż jest to kolejne orzeczenie WSA uchylające interpretację organu podatkowego, a ponieważ kwestia nie ma wymiarowego znaczenia, zdaniem Departamentu DD, należy odstąpić od kontynuacji sporu i zrezygnować z wniesienia skargi kasacyjnej.