DD6/033/59/ORK/12/PK-535

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną wydaną w dniu 23 lutego 2011 r. Nr ITPB3/423-671/10/AM, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w ten sposób, że stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymanym dofinansowaniem do wytworzonego środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymanym dofinansowaniem do wytworzonego środka trwałego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w lipcu 2009 r. Spółdzielnia oddała do użytkowania budynek ubojni drobiu wraz z urządzeniami. W maju 2008 r. została podpisana umowa z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o dofinansowanie projektu budowy ubojni z wyposażeniem. W grudniu 2009 r. złożono wniosek o płatność. Płatność na konto wpłynęła 28 maja 2010 r.

Od sierpnia 2009 r. do maja 2010 r., czyli od oddania do użytkowania do dnia wpływu (do maja), dokonywano odpisów amortyzacyjnych od całej wartości ubojni i stanowiły one koszty uzyskania przychodów w całości. Od czerwca 2010 r. podzielono koszty amortyzacji na stanowiące koszty uzyskania przychodów i niestanowiące kosztów uzyskania przychodów od kwoty dotacji. Zachowana została proporcja podziału kosztów dotacji do całej wartości amortyzacji.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym zadano pytanie.

Czy powinno się skorygować koszty amortyzacji od sierpnia 2009 r. do maja 2010 r. od kwoty dotacji i uznać za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, czy postąpiono słusznie zaliczając je za te miesiące do kosztów uzyskania przychodów w całości.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma konieczności korygowania odpisów amortyzacyjnych dokonanych do dnia wpływu środków z dofinansowania, jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Dopiero od momentu posiadania środków na koncie odpisy amortyzacyjne od części otrzymanego dofinansowania nie powinny stanowić kosztu uzyskania przychodu.

W dniu 23 lutego 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB3/423-671/10/AM, w której uznał stanowisko Spółki za prawidłowe i stwierdził, że zwrot wcześniej poniesionych wydatków związanych z budową ubojni z wyposażeniem, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, będzie skutkował - w miesiącu otrzymania dofinansowania - zmniejszeniem bieżących kosztów podatkowych o kwotę naliczonych (za cały okres od rozpoczęcia amortyzacji środka trwałego do miesiąca poprzedzającego miesiąc otrzymania dofinansowania) odpisów amortyzacyjnych w takiej proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanego dofinansowania do wartości początkowej środka trwałego. Natomiast od miesiąca, w którym otrzymano dofinansowanie, kosztem uzyskania przychodów nie będzie kwota odpisów amortyzacyjnych ustalona w proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanego dofinansowania do wartości początkowej środka trwałego.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, jako że odpisy amortyzacyjne od wartości przedmiotowego środka trwałego, naliczone do dnia otrzymania dofinansowania, były dokonywane zgodnie z obowiązującym stanem faktycznym i prawnym, wobec czego stanowią koszt uzyskania przychodu okresu, w którym były dokonane w pełnej wysokości. Tym samym z chwilą otrzymania dotacji podatnik nie dokonuje korekty dotychczas dokonanych odpisów.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z przepisem w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego, za koszt uzyskania przychodu uznaje się każdy wydatek, który spełni łącznie następujące warunki: ma związek z uzyskanym bądź spodziewanym przychodem oraz nie został wymieniony w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1.

Natomiast z treści art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona.

Oznacza to, że wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych wchodzą w zakres postanowień powołanego art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy.

Zatem podatnik zobowiązany jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej (II FSK 2005/10 - Wyrok NSA z dnia 16 maja 2012 r.).

Zauważyć ponadto należy, że po podpisaniu umowy o dofinansowanie (maj 2008 r.) podatnik miał wiedzę o tym, iż wydatek zostanie mu zrefundowany, a w konsekwencji - nie poniesie ekonomicznie finansowego ciężaru związanego z wytworzeniem środka trwałego. W związku z oddaniem środka trwałego do używania w lipcu 2009 r. wiedzę tę podatnik posiadał ewidentnie już w dacie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka. Zatem w rozpatrywanym stanie faktycznym podatnik powinien dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych od momentu, w którym rozpoczął ich dokonywanie.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).