DD6/033/28/ORK/12/PK-354

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną wydaną w dniu 31 grudnia 2008 r. Nr IBPB3/423-930/08/CzP, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w ten sposób, że stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia czynszu inicjalnego z tytułu zawarcia umowy leasingowej - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia opłaty wstępnej z tytułu zawarcia umowy leasingowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał od firmy leasingowej ofertę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu ciężarowego. Warunki ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z powyższą ofertą są następujące: przy przystąpieniu do leasingu w dniu podpisania umowy ponosi opłatę wstępną w wysokości 20% wartości przedmiotu leasingu, za następne trzy opłaty nie płaci (otrzymuje ją gratis). Okres trwania leasingu jest do wyboru i wynosi 36 lub 48 miesięcy. Na końcu okresu leasingowania zobowiązany jest do wykupu przedmiotu leasingu w wysokości 1% wartości samochodu.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym zadano pytanie.

Czy Spółka może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu czynsz inicjalny z tytułu zawarcia umowy leasingu jednorazowo po uiszczeniu tej opłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata wstępna była warunkiem przystąpienia do umowy leasingowej i może być jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 31 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał interpretację indywidualną Nr IBPB3/423-930/08/CzP, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe i stwierdził, że wstępnej opłaty leasingowej nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż jest ona uiszczana jednorazowo przy podpisywaniu umowy leasingowej przed wydaniem przedmiotu leasingu, a jej zapłata jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Tak więc zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opłata wstępna podlega rozliczeniu i zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy, tj. okresu trwania umowy leasingu.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Minister Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, zgodnie z którym opłata wstępna może być jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Stwierdzić należy, że przyjęta przez organy podatkowe linia rozpatrywania spraw, zgodnie z którą opłatę wstępną leasingową (czynsz inicjalny) należało rozliczać w czasie była kwestionowana przez sądy administracyjne. Cechą charakterystyczną orzeczeń, które kwestionują przyjętą przez organy podatkowe linię rozpatrywania spraw jest uznanie, że wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, natomiast jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłata ta jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji i wydaniem samego przedmiotu leasingu.

Taką linię orzecznictwa prezentują m.in. wyroki NSA: z dnia 19 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1731/08, z dnia 23 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1733/08, z dnia 19 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1546/09, z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1646/09 oraz z dnia 17 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 59/10.

We wskazanych wyżej wyrokach stwierdzono, że dla potrzeb podatkowych wstępna opłata leasingowa powinna zostać rozliczona w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie. Opłatę taką wnosi leasingobiorca zanim leasing zostanie uruchomiony. I to właśnie od wniesienia tej opłaty zależy, czy do leasingu w ogóle dojdzie.

Na przykład w wyroku z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1646/09 Sąd stwierdził, że "opłata wstępna w leasingu operacyjnym, nazywana również czynszem zerowym lub inicjalnym, pierwszą ratą leasingową czy też kaucją gwarancyjną, ma charakter samoistny, nieprzypisany do poszczególnych rat leasingowych. Jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do zawarcia umowy leasingu i następuje przed jej faktycznym zrealizowaniem".

W powołanych wyrokach wyraźnie zaznaczono, że w przypadku, gdy w umowie leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym opłata inicjalna jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to należy ją uznać za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia. Nie ma wówczas podstaw, by traktować ją jako koszt, który dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Taka kwalifikacja oznaczałaby, że nie ma żadnej różnicy między opłatą wstępną a jednorazową płatnością z tytułu świadczenia usługi leasingu za cały okres trwania tej umowy uiszczoną z góry.

Według NSA, użyty w ustawach o podatku dochodowym zwrot "kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy" odnosi się do wydatków dotyczących świadczeń wykonywanych w kilku okresach. Nie ma natomiast zastosowania do wydatków związanych ze świadczeniami wykonanymi jednorazowo, lecz wykorzystywanymi lub odnoszącymi skutek przez dłuższy czas, do jakich zaliczyć należy opłatę wstępną.

W związku z przedstawionym powyżej orzecznictwem Minister Finansów stwierdza, że nie ma podstaw, by w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym, traktować opłatę wstępną jako koszt, który dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Nie znajduje do niego zatem zastosowania art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z przywołanym orzecznictwem nie ma także podstaw do kwestionowania możliwości zaliczenia, zgodnie ze stanowiskiem Podatnika, poniesionego przez niego wydatku na opłacenie opłaty wstępnej do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, bez konieczności rozliczania go w czasie.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).