DD6-033/234/SOH/PK-1564/12

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, interpretację indywidualną wydaną w dniu 5 stycznia 2010 r., Nr IBPBI/2/423-1188/09-2/CzP, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych, podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki jak też poza jej siedzibą - jest prawidłowe.

We wniosku z dnia 5 października 2009 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, Sp. z o.o. (obecnie Sp. z o.o.; dalej: Spółka) wyjaśniła, że prowadzi działalność gospodarczą w sieci 364 punktów usługowych rozmieszczonych na terenie całego kraju. Ze względu na specyfikę swojej działalności kontrahenci, z którymi Spółka współpracuje rozproszeni są na terenie całej Polski, a także posiadają swoje siedziby poza granicami kraju. W ramach tak prowadzonej działalności Spółka odbywa okazjonalne, biznesowe spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań negocjowane są postanowienia zawartych umów, ustalane warunki zakupu towarów i usług, przedstawiana aktualna ofert handlowa, warunki współpracy itp. Spotkania tego typu służą omówieniu bieżących spraw biznesowych i nie mają charakteru specjalnie zorganizowanej imprezy, wytwornej i okazałej kolacji (obiadu).

Jeżeli do spotkania dochodzi w biurach Spółki kontrahenci są częstowani drobnymi poczęstunkami w postaci kawy w tym kawy ze śmietanką, herbaty, sokami, drobnymi słodyczami, wodą mineralna itp. W sytuacji, gdy do spotkania dochodzi poza biurem Spółki, np. z uwagi na niedogodny dojazd, odległe położenie siedziby kontrahenta, chęć odbycia spotkania na "neutralnym gruncie', itp. poczęstunek zazwyczaj ma miejsce w restauracji.

Przedstawiciel Spółki, zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania. Trudno byłoby wymagać od zaproszonego kontrahenta na posiłek, aby sam uregulował rachunek za spożyty posiłek. Powszechnie przyjęta zasadą jest bowiem to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania. Wydatki z tego tytułu dokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę. Spotkania tego typu służą omówieniu bieżących spraw biznesowych.

Spółka ma wątpliwości, czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłatę za posiłek w restauracji) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, koszty organizacji spotkań z kontrahentami, na których trwają negocjacje handlowe, omawiane są warunki współpracy, zakupu towarów i usług, są podpisywane umowy, itp. nie mają charakteru kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym stanowią, zgodnie z art. 15 ust. 1 koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnymi, niewystawnymi posiłkami jest praktyką powszechnie stosowaną. W opinii Spółki spotkaniom takim nie można nadać charakteru reprezentacyjnego. Spółka podniosła także argument, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, a także żadna inna ustawa podatkowa, nie definiuje pojęcia "reprezentacja". Zatem dla ustalenia, jakie znaczenie ma pojęcie reprezentacja w języku powszechnym, należy sięgnąć do definicji słownikowej tego pojęcia. W "Słowniku języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992 r., słowo reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Okazjonalne spotkania biznesowe nie mają charakteru wystawnej imprezy, czy też na celu "uwypuklenie zasobności" Spółki trudno bowiem zaimponować kontrahentowi płacąc za kawę i ciastko, czy za "zwykły obiad". Dla prawidłowej kwalifikacji kosztów najważniejsze jest ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści. Jeżeli konsumpcja nie zdominuje części biznesowej nie powinna być uważana za koszty reprezentacji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 5 stycznia 2010 r. interpretację indywidualną nr IBPBI/2/423-1188/09/CzP, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami:

* w jej siedzibie - za prawidłowe,

* w restauracji - za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 5 stycznia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (Nr IBPBI/2/423-1188/09-2/CzP), w części dotyczącej wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania z kontrahentami w restauracji, nie można uznać za prawidłowe.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku Spółki należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony na liście kosztów negatywnych zawartych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z przepisami art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W kontekście ww. regulacji kluczowe znaczenie dla wyjaśnienia wątpliwości Spółki ma zatem odpowiedź na pytanie, czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatki Spółki na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Mając na uwadze, zaprezentowane w wydanej przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, wyjaśnienia w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, ponoszonych przez podatników, wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów oraz kształtującą się linię orzeczniczą sądów administracyjnych, w ocenie Ministra Finansów, nie stanowią kosztów reprezentacji koszty towarzyszące spotkaniom biznesowym, okazjonalnym ponoszone na podawane (w siedzibie Spółki lub poza nią) drobne poczęstunki, o których mowa we wniosku z dnia 5 maja 2009 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a także wydatki na posiłki typu kawa, herbata, obiad, czy kolacja zamawiane w restauracji.

Omawiane koszty, o ile nie służą reprezentacji, tj. gdy wyłącznym bądź dominującym celem ich ponoszenia nie jest stworzenie pewnego wizerunku Spółki, dobrego jej obrazu, czy działalności, wykreowaniu pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań odbywających się w siedzibie Spółki jak i poza nią, jako niezakwalifikowanane do kosztów reprezentacji, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

W związku z powyższym należy uznać za prawidłowe stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, iż wydatki na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych, podczas spotkań z kontrahentami (biznesowych i okazjonalnych) w siedzibie Spółki jak też poza jej siedzibą, których celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych (negocjowanie zawieranych umów, ustalanie warunków zakupu towarów i usług, przedstawienie aktualnej oferty handlowej, warunków współpracy), stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., niewykluczone jako takie koszty na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. Nr 53, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).