DD6/033-13/2010/MDA/PK-1605/2009 - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opracowanie dokumentacji technicznej w związku z zaniechaniem inwestycji.

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2009 r., nr IPPB5/423-352/09/JC, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 29 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opracowanie dokumentacji technicznej w związku z zaniechaniem inwestycji - jest nieprawidłowe.

Z wniosku Spółki z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) wynika, iż zamierzając dokonać ulepszeń linii kolejowej, sporządziła w 2003 r. dokumentację techniczną, na podstawie której zrealizowano inwestycję na jednym odcinku torów, natomiast nie zrealizowano ulepszenia na innym odcinku torów. Pozostała zatem nierozliczona wartość dokumentacji na ulepszenie kolejnego odcinka torów w związku z zaniechaniem dalszych inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ stosownie do art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty zaniechanych inwestycji są potrącane w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji, tego rodzaju koszty powinny być potrącalne w dacie sporządzenia protokołu z komisyjnego zniszczenia dokumentacji. Zdaniem organu podatkowego stanowisko to należało uznać za prawidłowe bowiem w myśl powołanego przepisu tylko fizyczna likwidacja inwestycji umożliwia uznanie poniesionych na nią wydatków za koszty podatkowe. W tym przypadku z czynności tej sporządzony został protokół likwidacji, który oznaczał, zdaniem obydwu stron, zakończenie procesu likwidacji.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Po przeanalizowaniu akt sprawy, zdaniem Ministra Finansów, w świetle obowiązującego stanu prawnego - niewłaściwe jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym, obciążenie kosztów uzyskania przychodów może nastąpić wyłącznie w dacie fizycznej likwidacji dokumentacji technicznej.

Minister Finansów potwierdza, iż faktycznie od dnia 1 stycznia 2009 r. koszty zaniechanych inwestycji są kosztem podatkowym w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji (art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Inwestycje oznaczają środki trwałe w budowie, za które rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy lub ulepszenia. Zaniechanie inwestycji jest wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji. Zaniechanie inwestycji może dotyczyć poniesionych kosztów dokumentacji dotyczących bezpośrednio konkretnego zadania inwestycyjnego (NSA w wyroku z dnia 20 listopada 1998 r., sygn. I SA/Gd 527/97, uznał, iż zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji już na etapie wstępnych prac badawczych, dotyczących konkretnego obiektu.).

Obowiązujące uregulowania prawne umożliwiają podatnikom zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z zaniechanymi inwestycjami, w zależności od faktycznych okoliczności danej sprawy - w dacie ich zbycia lub likwidacji. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż sprawa dotyczy realizowanych przez Spółkę zadań inwestycyjnych, tj. ulepszeń linii kolejowej, w związku z którymi zostały poniesione m.in. wydatki na dokumentację techniczną, która ze względu na indywidualne zastosowanie nie mogła być zbyta lub wykorzystana przy innej inwestycji. Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycje nie był wykorzystywany w przyszłości.

W przypadku zaniechanych inwestycji koszty podatkowe powstają m.in. w dacie jej likwidacji, za którą na gruncie definicji słownikowych uważa się, co do zasady, fizyczną likwidację. Jednakże fizyczna likwidacja środków trwałych w budowie, w ocenie Ministra Finansów, dotyczy tylko tych sytuacji, w których inwestycje uzyskają określony etap zaawansowania przejawiający się w uzyskaniu przez środek trwały w budowie pewnego fizycznego wymiaru. Nie jest przy tym wystarczające samo sporządzenie dokumentacji, planu, projektu etc. środka trwałego. Interpretacja powołanego przepisu art. 15 ust. 4f ustawy powinna być dokonana z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa. W odniesieniu do dokumentacji należy uwzględnić przepisy ustawy o rachunkowości, określające terminy jej przechowywania (art. 74). Systemowa wykładnia tych przepisów daje podstawę do oceny, iż w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów wytworzenia dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego. W aspekcie dowodowym dokumentacja jest potrzebna - stanowi materialny ślad tego, że został poniesiony wydatek. Przy obciążaniu kosztów podatkowych brak jest natomiast przesłanek uzasadniających za racjonalny pogląd w kwestii fizycznej likwidacji dokumentacji technicznej dotyczącej zaniechanej inwestycji.

Zmiana tej interpretacji dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).