DD4/PB6/033-0842-mk/JG/06/SM6-4777 - Obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych na terytorium Holandii z tytułu prowadzonej w tym państwie z działalności w 2005 r.

Pytanie podatnika

Czy spoczywa na Podatniku obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych na terytorium Holandii z tytułu prowadzonej w tym państwie z działalności w 2005 r.?

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie zasad opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu działalności prowadzonej na terytorium Holandii.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od stycznia do września 2005 r. Pan X przebywał na terytorium Polski gdzie wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę. W listopadzie 2005 r. Podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Holandii, w formie jednoosobowej firmy informatycznej. Podatnik oświadczył, iż działalność była prowadzona za pomocą położonego na terytorium Holandii zakładu. Jako początkujący przedsiębiorca, Podatnik skorzystał z ulgi w postaci zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku dochodowego w Holandii za 2005 r.

Pan X przebywa aktualnie w Polsce z zamiarem pozostania w kraju na stałe. W okresie wykonywania pracy na terytorium Holandii, Podatnik posiadał ściślejsze powiązania gospodarcze z tym państwem. Jednocześnie w tym okresie Podatnik posiadał ścisłe związki osobiste w Polską, gdyż w tym państwie przebywała jego najbliższa rodzina (żona oraz córka).

Pan X zwraca się prośbą o interpretację w zakresie jego obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych na terytorium Holandii z tytułu prowadzonej w tym państwie z działalności w 2005 r.

Zdaniem Podatnika, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, Podatnik ma obowiązek rozliczać się z podatku dochodowego w tym państwie, w którym firma prowadzi działalność (w państwie, w którym jest położony zakład).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Z powyższego wynika, iż zawarta w umowie definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów uważa, iż w 2005 r. Pan X posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Podatnik przebywał na terytorium Polski w okresie od stycznia do września 2005 r., w tym państwie przez cały rok przebywała też jego najbliższa rodzina (żona i córka). W Holandii Podatnik przebywał w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie Podatnik oświadcza, iż mieszka aktualnie na terytorium Polski z zamiarem pozostania w tym państwie na stałe. W związku z powyższym nie można uznać, iż Pan X wyjechał do Holandii z zamiarem stałego pobytu i przeniósł ośrodek swoich interesów życiowych pojmowanych jako ogół związków osobistych i gospodarczych do Holandii.

W świetle przedstawionych faktów należy stwierdzić, iż w okresie pobytu na terytorium Holandii, Podatnik podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy Podatnik podlegał opodatkowaniu od całości uzyskanych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Zgodnie z art. 4a ustawy, zasadę tę stosuje się z uwzględnieniem postanowień zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 7 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 konwencji, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, w tym w szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, warsztat, fabrykę lub kopalnię.

Z powyższych przepisów wynika, iż dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Holandii, może być opodatkowany w Holandii, pod warunkiem że działalność prowadzona jest poprzez położony na terytorium Holandii zakład. W takim przypadku dochód, który może być przypisany temu zakładowi może być opodatkowany w Holandii. Jednocześnie dochód ten podlega również opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania osoby uzyskującej dochód, czyli w Polsce. Jednakże, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę proporcjonalnego zaliczenia).

Zgodnie z art. 23 ust. 5 umowy w związku z art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (metody wyłączenia z progresją), dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. W przypadku podatnika, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, powyższą zasadę stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawioną powyżej analizę stanu faktycznego, Minister Finansów uważa, że na Panu X spoczywa obowiązek opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w 2005 r. na terytorium Holandii. Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 5 umowy w związku z art. 27 ust. 9 i 9a ustawy, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, od podatku obliczonego od tego dochodu w Polsce należy odliczyć podatek zapłacony w Holandii.

Jak wynika ze stanu faktycznego Podatnik był zwolniony w 2005 r., z obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów uzyskanych na terytorium Holandii. Oznacza to, iż w rocznym zeznaniu podatkowym za 2005 r. Podatnik nie ma możliwości zaliczenia podatku dochodowego zapłaconego za granicą na poczet podatku dochodowego należnego w Polsce.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.