DD4/PB6/033-0662-mk/JG/06/1025 - Zakres obowiązku podatkowego w Polsce w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania na terytorium Danii

Pytanie podatnika

Jaki jest zakres obowiązku podatkowego w Polsce w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania Podatniczki na terytorium Danii?

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie zmiany miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Pani X w lipcu 2004 r. wyjechała do Danii w celu podjęcia zatrudnienia w duńskiej spółce Y. Do dnia 31.12.2005 r. Podatniczka świadczyła pracę na podstawie umowy zawartej z duńskim pracodawcą na czas określony. Od dnia 01.01.2006 r. Podatniczka wykonuje pracę na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony. Wyjeżdżając z Polski Pani X rozwiązała umowę o pracę z dotychczasowym polskim pracodawcą firmą Z. Od tego momentu Podatniczka nie pozostaje w stosunku pracy z jakimkolwiek podmiotem mającym siedzibę na terytorium Polski.

W ramach wykonywanej pracy, do dnia 10.04.2005 r. Pani X przebywała na terytorium Danii, gdzie uzyskała status rezydenta podatkowego. Następnie w związku z obowiązkami zawodowymi, Podatniczka została oddelegowana przez duńskiego pracodawcę do pracy na terytorium Rosji, gdzie również została uznana za rezydenta podatkowego. Po zakończeniu okresu oddelegowania Pani X powróciła do Danii, gdzie do dnia dzisiejszego przebywa i pracuje.

Podatniczka jest osobą niezamężną i bezdzietną. W Polsce jest zameldowana na pobyt stały w lokalu należącym do rodziców, jednak od dnia 1 lipca 2004 r. nie zamieszkuje pod tym adresem. Po dniu wyjazdu z Polski Podatniczka nabyła mieszkanie położone w Polsce. Nieruchomość ta została nabyta w celach inwestycyjnych i zostanie wkrótce wynajęta. Ponadto, Podatniczka nie posiada innego majątku ruchomego bądź nieruchomego położonego w Polsce jak również nie osiąga żadnych dochodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W Danii Podatniczka mieszka w wynajętym mieszkaniu, przy czym koszt wynajmu ponosi osobiście. Pani X zamierza przyjeżdżać do Polski na pobyty krótkotrwałe w okresie świąt oraz wakacji.

Podatniczka deklaruje brak intencji powrotu do Polski, nawet w przypadku ustania stosunku pracy z duńskim pracodawcą. Zamiarem Podatniczki jest mieszkanie na terytorium Danii, lub w przypadku oddelegowania przez pracodawcę, na terytorium innego państwa.

W świetle powyższych faktów, Pani X zwraca się z prośbą o interpretację zakresu jej obowiązku podatkowego w Polsce. Zdaniem Podatniczki, z uwagi na jej miejsce zamieszkania na terytorium Danii, w Polsce od dnia wyjazdu (lipiec 2004 r.) podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów uważa, iż od dnia wyjazdu z Polski w lipcu 2004 r. Pani X posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza terytorium Polski. Od tego momentu Podatniczka mieszka w Danii i wykonuje pracę na rzecz duńskiego pracodawcy na terytorium Danii bądź w zależności od wykonywanych obowiązków na terytorium innego państwa. W Polsce Podatniczka rozwiązała umowę o pracę z dotychczasowym polskim pracodawcą i od momentu wyjazdu nie uzyskuje dochodów na terytorium Polski. Jednocześnie majątek posiadany przez Podatniczkę w Polsce (lokal mieszkalny) został nabyty w celach inwestycyjnych. Pani X jest osobą stanu wolnego a ośrodek jej interesów życiowych, pojmowanych jako ogół związków osobistych i gospodarczych znajduje się na terytorium Danii. Ponadto, Podatniczka oświadcza, iż swoje plany życiowe wiąże w przyszłości z Danią bądź z innym państwem, do którego zostanie oddelegowana w ramach łączącego ja stosunku pracy z duńskim pracodawcą.

W związku z powyższym należy uznać, iż od dnia wyjazdu z Polski (lipiec 2004 r.) Podatniczka podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Podatniczka podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 4a ustawy, przepis ten stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.