DD4/PB6-033-0141/ZKK/06/276 - Opodatkowanie osób oddelegowanych do pracy w Norwegii

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 i z 2000 r. Nr 57, poz. 682),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej obowiązku podatkowego w Polsce od wynagrodzeń za pracę wykonywaną na terytorium Norwegii.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka X w celu świadczenia swoich usług na rzecz kontrahentów mających siedzibę w Norwegii, zatrudnia polskich pracowników mieszkających na stałe w Polsce i oddelegowuje ich do pracy w Norwegii. Pracownicy są zatrudniani na pełny etat, na podstawie umowy o pracę. Wynagrodzenia wypłacane są w Polsce przez Spółkę X, która jest zarejestrowana i ma siedzibę w Polsce. Czas pobytu polskich pracowników w Norwegii w związku z oddelegowaniem ich tam do pracy nie przekracza 3 miesięcy w ciągu roku.

Spółka X oświadcza, iż nie posiada na terytorium Norwegii zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Spółki powinna ona naliczać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych do właściwego urzędu skarbowego w Polsce. Spółka nie ma obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników w Norwegii.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 4a tej ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w polsko-norweskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie jednak z art. 15 ust. 2 tej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

- odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego i

- wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz

- wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w art. 15 ust. 2 ww. umowy, zgodnie z którymi wynagrodzenia osób delegowanych do pracy w Norwegii powinny zostać opodatkowane wyłącznie w Polsce. Na Spółce X spoczywa wynikający z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek obliczania i poboru miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy także od wynagrodzeń wypłacanych w związku z pracą wykonywaną na terytorium Norwegii.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla płatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.