DD4-033-0864/IDy/07/1529 - Opodatkowanie dochodu uzyskanego na terytorium Polski z tytułu odsetek od oszczędności oraz z tytułu najmu.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 5 czerwca 1975 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 13, poz. 51)

Minister Finansów uznaje stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe w części dotyczącej obowiązku podatkowego w Polsce w roku 2005 w związku ze zmianą rezydencji podatkowej oraz zasad opodatkowania dochodu uzyskanego na terytorium Polski z tytułu odsetek od oszczędności i za nieprawidłowe w części dotyczącej zasad opodatkowania w Polsce dochodu uzyskiwanego na terytorium Polski z tytułu najmu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnicy od 2003 r. przebywają wyłącznie na terytorium Szwecji, w którym to państwie Podatnicy również pracują.

Obecnie Podatnicy nie planują powrotu do Polski.

Na terytorium Polski Podatnicy posiadają 2 mieszkania, z których jedno jest wynajmowane.

Ponadto w Polsce Podatnicy uzyskują dochód z tytułu odsetek od posiadanych w Polsce lokat bankowych.

Zgodnie z oświadczeniem Podatników szwedzkie organy podatkowe traktują ich, jak swoich rezydentów.

Podatnicy zapytują, czy ciąży na nich obowiązek rozliczenia się w Polsce z dochodów z najmu mieszkania oraz z tytułu odsetek od oszczędności.

Zdaniem Podatników, w związku z faktem iż szwedzkie organy podatkowe traktują ich, jako swoich rezydentów i od całości swoich dochodów obowiązani są rozliczać się na terytorium Szwecji, nie ciąży na nich obowiązek rozliczania się w Polsce z dochodów osiągniętych na terytorium Polski.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy te zgodnie z art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy wyrażenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, nie włączając jednak osób, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł w nim położonych, albo z majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W obowiązujących do 31 grudnia 2006 roku przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatnicy podlegali w Polsce w 2005 r. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł 6 ust. 1 polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z 1975 r. stanowi, iż dochody z majątku nieruchomego, włączając dochody z eksploatacji gospodarstw rolnych i leśnych, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

Stosownie do art. 6 ust. 3 ww. umowy postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Zatem dochód Podatników z tytułu wynajmu nieruchomości położonej na terytorium Polski podlega opodatkowaniu zarówno w Szwecji, jak i w Polsce. Jednakże w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania należy zastosować przewidzianą w art. 22 ww. umowy metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania dochodu z tytułu wypłacanych odsetek reguluje art. 11 ust. 1 polsko-szwedzkiej umowy z 1975 r.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. umowy odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie. Oznacza to, iż odsetki powstające na terytorium Polski i wypłacane osobom posiadającym miejsce zamieszkania na terytorium Szwecji podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Szwecji.

Reasumując, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.