DD4-033-0786/ZKK/07/MB7-9261 - Obowiązek podatkowy w Polsce w 2007 r. osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec w związku z uzyskiwanymi przez nią dochodami na terytorium Polski.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 listopada 2007 r. Ministerstwo Finansów DD4-033-0786/ZKK/07/MB7-9261 Obowiązek podatkowy w Polsce w 2007 r. osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec w związku z uzyskiwanymi przez nią dochodami na terytorium Polski.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 r. osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec w związku z uzyskiwanymi przez nią dochodami na terytorium Polski.

UZASADNIENIE

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatnik jest obywatelem Republiki Federalnej Niemiec i zamieszkuje w Niemczech. W okresie 01 listopada 1996 r. - 30 czerwca 2002 r. Podatnik był zatrudniony w Spółce X. Z dniem 01 lipca 2002 r. Podatnik został oddelegowany do wykonywania funkcji członka zarządu Sp. z o.o. z siedzibą w Polsce. Po zakończeniu pełnienia funkcji w polskiej Spółce Podatnik planuje powrócić do pracy w Spółce niemieckiej. Ma to nastąpić w 2010 r.

Podatnik jest zameldowany w Niemczech na pobyt stały. W kraju tym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i do opodatkowania deklaruje całość swoich dochodów. Żona Podatnika oraz jego czteroletnie dziecko są obywatelami Niemiec. Przez cały rok przebywają na terytorium Niemiec. Podatnik jest właścicielem domu położonego w Niemczech i nie posiada nieruchomości położonych w Polsce. Główny rachunek bankowy Podatnika znajduje się w niemieckim banku.

Przez większą część 2007 r. Podatnik będzie przebywał w Polsce. Jednak większość weekendów oraz urlopy, święta i inne dni wolne będzie spędzał w Niemczech.

Podatnik stawia pytanie, czy w 2007 r. powinien być uważany za osobę niemającą miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu przepisów polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Podatnika, w 2007 r. powinien zostać uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec. Natomiast w Polsce Podatnik powinien zostać uznany za osobę nieposiadającą miejsca zamieszkania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy, wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jak stanowi art. 3 ust. 1a ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w r. podatkowym.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c.

jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatnik w 2007 r., po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski, będzie spełniał przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Niemczech jak i w Polsce. Z uwagi na fakt, iż Podatnik przebywa i pracuje w Polsce, natomiast w Niemczech mieszka jego rodzina, posiada majątek i jest uznany za rezydenta podatkowego tego państwa, miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Podatnika należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy. Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Podatnika, stwierdza się, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a umowy, Podatnik nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

W konsekwencji, Podatnik w 2007 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Oznacza to, iż Podatnik w Polsce podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl