DD4-033-0623/ZKK/07/MB7-6635 - Obowiązek podatkowy w Polsce w związku z przeniesieniem rezydencji podatkowej do Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178),

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatniczka wraz z mężem wyjechała do Stanów Zjednoczonych Ameryki w 1994 r. W państwie tym uzyskiwała dochody z legalnej pracy jako opiekunka do dzieci i płaciła podatki. Podatniczka oświadcza, iż wyjeżdżała z zamiarem stałego pobytu w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Podatniczka podaje, iż była amerykańskim rezydentem podatkowym. W 2005 r. Podatniczka nabyła prawo do emerytury w Polsce i zdecydowała się wrócić do ojczyzny. Jej powrót do Polski wraz z mężem nastąpił w marcu 2007 r.

Podatniczka informuje, iż w okresie pobytu w Stanach Zjednoczonych Ameryki posiadała w Polsce mieszkanie, które wynajmowała. Od dochodów uzyskanych z najmu tego mieszkania był odprowadzany podatek dochodowy w Polsce.

Podatniczka podaje, iż nie ma dzieci.

Podatniczka uważa, iż mieszkając na stałe w Stanach Zjednoczonych Ameryki, od 1994 r. do marca 2007 r., nie powinna dodatkowo płacić podatku w Polsce od dochodów uzyskanych w tym czasie w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym w 1994 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa w danym r. podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 4 ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania lub pobytu w rozumieniu art. 3 ust. 1, oraz osoby określone w art. 3 ust. 2 podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 umowy między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza:

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących w 1994 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie było zdefiniowane. W myśl art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż od dnia wyjazdu do Stanów Zjednoczonych Ameryki do dnia powrotu do Polski Podatniczka nie posiadała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

Oznacza to, iż w okresie pobytu w Stanach Zjednoczonych Ameryki (1994 r. - marzec 2007 r.) Podatniczka podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast od dnia przyjazdu do Polski (marzec 2007 r.) Podatniczka podlega opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.).

Na powyższe rozstrzygnięcie nie mają wpływu zmiany art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonane po 1994 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.