DD4-033-0386/IDy/07/674 - Obowiązek podatkowy w Polsce w latach 2005 i 2006 w związku ze zmianą miejsca zamieszkania.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku dotyczące obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2005 i 2006 w związku ze zmianą miejsca zamieszkania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik w okresie od września do grudnia 2004 r. prowadził na terytorium Polski zarejestrowaną działalność gospodarczą. Działalność ta nie przynosiła jednak Podatnikowi dochodu. W związku z powyższym oraz brakiem kapitału i możliwości znalezienia pracy, Podatnik zdecydował się na zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej oraz trwałej emigracji do Zjednoczonego Królestwa.

Działalność gospodarcza została zawieszona w grudniu 2004 r., a rok podatkowy 2004 Podatnik rozliczył składając roczne zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu.

W styczniu 2005 r. Podatnik wyjechał do Zjednoczonego Królestwa z zamiarem stałego pobytu.

Podatnik jest osobą samotną, nie posiada żadnych ruchomości, jak i nieruchomości ani oszczędności. Przed wyjazdem do Zjednoczonego Królestwa Podatnik mieszkał razem z rodzicami.

Po przyjeździe do Zjednoczonego Królestwa Podatnik wynajął mieszkanie, a od marca 2005 r. rozpoczął pracę. Ponadto Podatnik uzyskał certyfikat rezydencji podatkowej. Brytyjski rok podatkowy 2005/2006 Podatnik rozliczył w Zjednoczonym Królestwie, w którym to państwie były także potrącane zaliczki na podatek dochodowy za rok 2006.

Prowadzona na terytorium Polski działalność gospodarcza została zlikwidowana ostatecznie w kwietniu 2006 r.

W miesiącach letnich 2006 r. stan zdrowia Podatnika znacznie się pogorszył, co było następstwem ciężkiej pracy fizycznej, którą Podatnik wykonywał w Zjednoczonym Królestwie. Wobec szybko pogarszającej się sytuacji Podatnik musiał podjąć decyzję o operacji. Z przyczyn finansowych hospitalizacja i operacja, a następnie rehabilitacja w Zjednoczonym Królestwie, w przypadku Podatnika nie były możliwe. W związku z powyższym Podatnik podjął decyzję o wyjeździe do Polski w celu przeprowadzenia operacji i rehabilitacji.

Do Polski Podatnik przyjechał w sierpniu 2006 r. We wrześniu po przeprowadzeniu stosownych badań Podatnik został poddany operacji. Ze względu na brak ubezpieczenia w Polsce wszystkie procedury były płatne. Rehabilitacja i pełny powrót do zdrowia Podatnika miał trwać 3-6 miesięcy, które Podatnik zamierzał spędzić w Polsce.

W październiku 2006 r. Podatnik został zatrudniony na podstawie umowy zlecenia w firmie informatycznej z siedzibą w Polsce. Charakter pracy pozwolił Podatnikowi na spokojne dochodzenie do zdrowia. W firmie tej Podatnik pracuje do dzisiaj.

Całkowity powrót do zdrowia Podatnika nie jest możliwy, co związane jest też z niemożnością powrotu przez Podatnika do pracy, którą wykonywał w Zjednoczonym Królestwie.

W powyższej sytuacji Podatnik zdecydował o rezygnacji z powrotu do Zjednoczonego Królestwa i ponownym osiedleniu się w Polsce.

Podatnik zapytuje, czy dochód uzyskany przez niego w latach 2005 i 2006 r. podlegają w Polsce opodatkowaniu.

Zdaniem Podatnika dochód uzyskany przez niego w 2005 r. powinien rozliczyć w Zjednoczonym Królestwie, zaś rok 2006 powinien on rozliczyć w Polsce, w zakresie dochodów uzyskanych po przyjeździe do Polski.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy te zgodnie z art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż od stycznia 2005 r. do sierpnia 2006 r. Podatnik podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.