DD4-033-01585/ZKK/06/662 - W którym państwie powinienem płacić podatek dochodowy od przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług budowlanych prowadzonej na terytorium Norwegii?

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.).

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku, w sprawie dotyczącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Norwegii.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Podatnik prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W okresie od 28 lipca 2004 r. do 31 grudnia 2005 r., Podatnik wykonywał usługi budowlane, m.in. murarskie, posadzkarskie, stolarskie, na podstawie kontraktu zawartego z norweską firmą HH na terytorium Norwegii. Podatnik stwierdził, iż w państwie tym nie posiadał zakładu. Od dochodu uzyskanego we wskazanym okresie opłacał podatek dochodowy do norweskiego urzędu skarbowego. Jednocześnie, co miesiąc odprowadzał zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 5% do polskiego urzędu skarbowego. Wobec braku zleceń, w dniu 18 kwietnia 2006 r. zamknął prowadzoną w Polsce od 1 lutego 1998 r. działalność gospodarczą.

Podatnik zwraca się z pytaniem, czy na podstawie przepisów polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przysługuje mu zwrot zryczałtowanego podatku dochodowego zapłaconego w Polsce od przychodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Norwegii.

Zdaniem Podatnika, podatek dochodowy powinien być odprowadzony tylko w państwie, w którym były świadczone usługi, czyli w Norwegii.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 7 ust. 1 polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ww. umowy, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, w szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, warsztat.

Z powyższych przepisów wynika, iż jeżeli działalność na terytorium Norwegii jest prowadzona za pomocą położonego w tym państwie zakładu, dochód Podatnika uzyskany od początku prowadzenia działalności, który może być przypisany temu zakładowi, podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w Norwegii jak i w państwie miejsca zamieszkania Podatnika, czyli w Polsce. W takim przypadku w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie ma zatem ustalenie, czy świadczenie usług na terytorium Norwegii miało miejsce w formie zakładu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż prowadzona przez Podatnika działalność na terytorium Norwegii stanowi zakład w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie bowiem z Komentarzem do art. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, z faktu, iż placówka musi być stała wynika, że zakład może istnieć wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru wyłącznie tymczasowego. Wykonywanie zatem usług na terytorium Norwegii przez okres 17 miesięcy na podstawie kontraktu zawartego tylko z jedną norweską firmą posiada znamiona stałej placówki.

Oznacza to, że stosownie do art. 7 ust. 1 ww. umowy, dochód, który może być przypisany temu zakładowi, uzyskiwany od początku prowadzenia działalności w tym państwie, podlega opodatkowaniu w Norwegii. Jednocześnie w Polsce w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 24 ust. 1 tej umowy metodę wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochód ten jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, przy czym należy wziąć go pod uwagę dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałych dochodów uzyskanych w Polsce, opodatkowanych na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.