DD3.8222.2.298.2015.MCA

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2012 r. Nr IBPB II/1/415-980/11/HK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Sp. z o.o. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 29 listopada 2011 r.) udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pracodawcy) w związku ze sfinansowaniem dla pracowników spotkania szkoleniowo-integracyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach swojej działalności podejmuje działania mające na celu podnoszenie kwalifikacji kadry pracowniczej, budowanie relacji pracodawca-pracownik, poprawę komunikacji wewnątrz firmy oraz współpracy pomiędzy samymi pracownikami. Jednym ze sposobów takich działań ma być zorganizowanie wyjazdowych spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników, finansowanych ze środków obrotowych pracodawcy. Udział w wyjazdowym spotkaniu jest obowiązkowy dla wszystkich pracowników. Program wyjazdu składa się z części szkoleniowej przygotowanej wewnętrznie przez menadżerów działów, prezentujących informacje o osiągniętych wynikach, strategii, wyznaczonych celach biznesowych, nowych produktach i ich zastosowaniach itp. oraz części integracyjnej przygotowanej przez firmę zewnętrzną.

Wnioskodawca ponosi koszty związane ze spotkaniem wyjazdowym, głównie zakwaterowania, wyżywienia, transportu, wynajmu sali konferencyjnej i programu integracyjnego. Program integracyjny jest przeprowadzony przez doświadczoną firmę na terenie sali konferencyjnej i ma na celu - poprzez zajęcia logiczno-zręcznościowe - poprawę koordynacji działań pracowników, wzajemnej komunikacji oraz ćwiczenia logicznego myślenia.

W odniesieniu do programu integracyjnego (odbywającego się w godzinach popołudniowych i mającego charakter pozaszkoleniowy) należy wskazać, iż uczestnictwo w nim jest dobrowolne.

Wydatki związane z organizacją spotkania szkoleniowo-integracyjnego, wymienione powyżej, Wnioskodawca reguluje bezpośrednio w ośrodku konferencyjnym. Ponieważ uczestnictwo w programie integracyjnym jest dobrowolne, tym samym nie istnieje możliwość ustalenia nawet ewentualnego przychodu pracowników, z uwagi na niemożność przypisania konkretnej wartości świadczeń na rzecz konkretnych pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako płatnik jest zobowiązany pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa jej pracowników w obowiązkowym wyjazdowym spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym.

Wnioskodawca uważa, że jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie powinien pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek w związku ze zorganizowaniem spotkania szkoleniowo-integracyjnego, w którym uczestniczyli jej pracownicy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ udział w spotkaniu jest obowiązkowy dla wszystkich pracowników. Koszty noclegów, wyżywienia i inne koszty związane ze szkoleniem jest zobligowany pokryć pracodawca, gdyż jest beneficjentem wyjazdu, poprzez poszerzenie wiedzy pracowników dotyczącej bieżącej działalności Wnioskodawcy oraz jej poszczególnych departamentów, poprawę komunikacji wewnętrznej, motywacji do pracy, a także wzmocnienie identyfikacji pracowników z firmą.

W ocenie Wnioskodawcy, ponieważ wynagrodzenie za część integracyjną jest ryczałtowe, niezależne od ilości osób w niej uczestniczących, a udział jest dobrowolny, koszty integracyjne oraz wykorzystania infrastruktury hotelowej nie powinny stanowić przychodu pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Samo postawienie do dyspozycji świadczeń nieodpłatnych nie rodzi po stronie pracownika przychodu, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zauważa, iż w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (niektórzy pracownicy nie są obecni na spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym ze względu na zaplanowany urlop bądź chorobę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzam, co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą PIT", przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy PIT nie definiują pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu "nieodpłatnego świadczenia" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż "ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania świadczeń będących wynikiem uczestnictwa pracowników w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów z organami podatkowymi. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż "wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania."

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy PIT. W konsekwencji, na pracodawcy nie ciąży obowiązek obliczenia i pobrania od pracownika zaliczki na podatek z ww. tytułu i wpłacenia jej we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, iż Wnioskodawca organizuje wyjazdy szkoleniowo-integracyjne dla swoich pracowników. Ich celem jest podnoszenie kwalifikacji kadry pracowniczej, budowanie relacji pracodawca-pracownik, poprawa komunikacji wewnątrz firmy oraz współpracy między pracownikami.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że udział w ww. imprezie integracyjno-szkoleniowej, nie rodzi po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy a co za tym idzie nie zobowiązuje Wnioskodawcy do obliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z finansowaniem przez Wnioskodawcę swoim pracownikom kosztów uczestnictwa w obowiązkowym wyjazdowym spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 20 lutego 2012 r. Nr IBPB II/1/415-980/11/HK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.