DD3.8222.2.290.2015.KDJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 lipca 2015 r. Ministerstwo Finansów DD3.8222.2.290.2015.KDJ

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2012 r. Nr IBPB II/1/415-1018/11/MZ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych Sp. z o.o. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 12 grudnia 2011 r., uzupełnionym w dniu 28 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 9 marca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając - na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 12 grudnia 2011 r., uzupełniony w dniu 28 lutego 2012 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 września 2011 r. Wnioskodawca zorganizował dla pracowników (bez członków rodzin) oraz zaproszonych gości imprezę integracyjną. Należność za fakturę została pokryta w 60% ze środków obrotowych i w 40% ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Ilość osób, które wzięły udział w imprezie integracyjnej była taka sama jak ilość tych, które zadeklarowały chęć uczestnictwa. Poniesione koszty imprezy integracyjnej zostały rozliczone na każdą osobę, która wzięła udział w tej imprezie.

Wnioskodawca ustalił (wyliczył) średnią wartość nieodpłatnego świadczenia przypadającego na każdego pracownika, który wziął udział w imprezie przez podzielenie kwoty z faktury przez liczbę uczestników. Ustalona średnia wartość świadczenia została potraktowana jako przychód pracownika, od którego został naliczony i odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych. Wprawdzie część imprezy została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ale z uwagi na wcześniejsze wykorzystanie wolnej od podatku kwoty 380,00 zł również ta część została uznana jako przychód podlegający opodatkowaniu.

Pracownicy zakwestionowali zasadność zaliczenia do przychodu ze stosunku pracy udziału pracowników w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę i sfinansowanej ze środków obrotowych Spółki oraz z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zdaniem pracowników, uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż opodatkowaniu może podlegać jedynie konkretne i faktyczne otrzymanie świadczenia, które można wycenić i przypisać pracownikowi. W opisywanym przypadku Wnioskodawca (organizator spotkania integracyjnego) nie był w stanie określić w jakim zakresie uczestnicy organizowanej imprezy faktycznie skorzystali z oferowanego programu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo naliczając podatek dochodowy od osób fizycznych od udziału pracowników w imprezie integracyjnej.

2. Czy prawidłowy był sposób ustalenia tego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczenie przychodu z tytułu udziału w imprezie integracyjnej do podstawy opodatkowania było prawidłowe. W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wzięcie udziału w imprezie integracyjnej prowadzi do powstania przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych u uczestników.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota przychodu z tytułu udziału w imprezie integracyjnej została wyliczona prawidłowo - kwota z faktury została podzielona przez ilość osób, które faktycznie wzięły udział w imprezie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu "nieodpłatnego świadczenia" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż "ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania świadczeń będących wynikiem uczestnictwa pracowników w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów z organami podatkowymi. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż "wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania."

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż w związku z udziałem w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę jej uczestnicy nie uzyskali nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, po stronie pracowników nie powstał przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu. W związku z tym za bezprzedmiotowe należy uznać zajmowanie stanowiska wobec sposobu obliczenia przychodu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 9 marca 2012 r. Nr IBPB II/1/415-1018/11/MZ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl