DD3.8222.2.256.2015.MCA

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2011 r. Nr IBPB II/1/415-772/11/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wodociągów Sp. z o.o. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania ze środków Wnioskodawcy imprezy integracyjnej dla emerytów i osób im towarzyszących oraz zaproszonych gości - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2011 r., Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

Związki zawodowe działające przy Wnioskodawcy organizują imprezę o charakterze integracyjnym dla pracowników, emerytów, osób towarzyszących i zaproszonych gości. Osoba deklarująca chęć wzięcia udziału w imprezie zobowiązana jest uiścić opłatę w kwocie 5 zł za siebie oraz osobę towarzyszącą, a zatem zostanie wpisana na listę osób biorących udział w spotkaniu. Impreza integracyjna organizowana jest w plenerze, poza siedzibą firmy. Koszt organizacji imprezy, w tym zakupy artykułów żywnościowych i napojów, wynajem obiektu i obsługi poniesie Wnioskodawca.

Program imprezy przewiduje:

* udział we Mszy Świętej i modlitwie w intencji pracowników i byłych pracowników,

* spożycie przygotowanych posiłków przy stołach,

* zabawę taneczną przy muzyce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymane przez pracownika, emeryta, osobę towarzyszącą i ewentualnie inną osobę nie związaną z firmą stosunkiem pracy, świadczenie rzeczowe jest przychodem do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy w przedmiotowej sytuacji można zastosować następujący sposób naliczenia przychodu, podlegającego opodatkowaniu, przypadającego na osobę, tj. podzielenie sumy kosztów przez liczbę osób biorących udział w imprezie.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana sytuacja będzie stanowiła przychód pracownika, emeryta, osoby zaproszonej, stanowiący podstawę do opodatkowania, gdyż pracodawca jest w stanie określić, którzy pracownicy i goście przyszli na imprezę na podstawie sporządzonej listy obecności. Do przychodu pracownika zgłoszonego na liście wpłat Wnioskodawca doda przychód przypadający na osobę towarzyszącą.

Do obliczenia podstawy podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca zastosuje metodę podaną w wyjaśnieniu Ministra Finansów z dnia 6 grudnia 2011 r., tj. dokonana podziału sumy wszystkich kosztów poniesionych w związku z organizacją imprezy przez liczbę osób biorących w niej udział, niezależnie od stopnia zaangażowania (spożycia) osoby.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w zakresie skutków podatkowych finansowania ze środków Wnioskodawcy imprezy integracyjnej dla emerytów i osób im towarzyszącym, jak i zaproszonych gości niezwiązanych z Wnioskodawcą stosunkiem pracy, uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W zakresie skutków podatkowych finansowania ze środków Wnioskodawcy imprezy integracyjnej dla pracowników oraz towarzyszącym im osób, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał odrębne rozstrzygnięcie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzam, co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą PIT", przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu "nieodpłatne świadczenie" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż "ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia rozumienia pojęcia "innych nieodpłatnych świadczeń" - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż "wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania."

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż - mimo bardzo szerokiego ujęcia w przepisach ustawy PIT przychodów z innych źródeł - uczestnictwo osoby fizycznej w imprezie integracyjnej nie stanowi przysporzenia majątkowego, a tym samym nie stanowi przychodu na gruncie ustawy PIT.

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, iż zamiarem związków zawodowych działających przy Wnioskodawcy jest zorganizowanie imprezy integracyjnej dla pracowników, emerytów, osób towarzyszących oraz zaproszonych gości. Program imprezy przewiduje udział we Mszy Świętej i modlitwie w intencji pracowników oraz byłych pracowników, konsumpcję oraz zabawę taneczną przy muzyce.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że udział w ww. imprezie integracyjnej, nie będzie prowadzić do powstania przychodu w rozumieniu ustawy PIT. Dotyczy to zarówno byłych pracowników Wnioskodawcy, osób im towarzyszącym oraz innych zaproszonych gości, niezależnie od faktu, iż Wnioskodawca (jak sam twierdzi), na podstawie sporządzonej listy obecności, jest w stanie określić kto wziął udział w tym spotkaniu. W świetle powyższego kwestia przedstawiona we wniosku w pytaniu drugim jest bezprzedmiotowa. Skoro bowiem udział w imprezie integracyjnej nie prowadzi, ze swej istoty, do powstania przychodu, brak jest podstaw do określania jego wysokości.

Z tych też względów, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedstawiona we wniosku sytuacja będzie prowadziła do powstania przychodu dla uczestnika spotkania integracyjnego, ustalonego w takiej wysokości jak wynika z równego podziału sumy wszystkich kosztów poniesionych w związku z organizacją imprezy przez liczbę osób biorących w niej udział.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 listopada 2011 r. Nr IBPB II/1/415-772/11/BD.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Jednocześnie należy zauważyć, iż z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, przywołane przez Wnioskodawcę stanowisko Ministerstwa Finansów uznać należy za nieaktualne w kontekście imprez integracyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.