DD3.8222.2.250.2015.MCA

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 6 lipca 2011 r. Nr IBPB II/1/415-382/11/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Miejskiego Zarządu Szkół i Przedszkoli (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 6 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych otrzymanych przez pracowników oraz członków ich rodzin z tytułu uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

1. Wnioskodawca zorganizował spotkanie integracyjne połączone z występami uczniów. Całość została sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zaproszenie zostało skierowane do pracowników i ich rodzin, nie utworzono listy zapisów. Po części artystycznej zorganizowany został poczęstunek w restauracji. Kwota za poczęstunek określona została ryczałtowo. Nie sporządzono żadnej listy uczestników spotkania, w szczególności, że w części artystycznej spotkania uczestniczyło dużo więcej osób (rodziny z dziećmi), natomiast w restauracji ktoś był tylko przez chwilę, inny posiedział dłużej. Podstawą jest to, że w spotkaniu uczestniczyła część pracowników i ich rodziny. Trudno więc określić uczestników spotkania, gdyż tak naprawdę to ktoś musiałby siedzieć przy drzwiach i spisywać osoby wchodzące i wychodzące.

2. Wnioskodawca ma zamiar zorganizować imprezę rekreacyjno-sportową wraz z ogniskiem dla pracowników i ich rodzin oraz byłych pracowników. Planowany jest wyjazd autokarem (opłata ryczałtowa za k.m.), jednakże część uczestników zjawi się na miejscu we własnym zakresie. Ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pokryte będą koszty wynajmu autokaru oraz zakup środków żywności na zorganizowanie ogniska. Liczba osób nie jest ograniczona szczególnie, że impreza ma się odbywać na wolnym powietrzu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy organizacja spotkania integracyjnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli tak, to kto podlega temu podatkowi, uczestnicy spotkania, których w opisanym przypadku trudno określić, czy wszyscy pracownicy i ich rodziny, bo do nich zostało skierowane zaproszenie.

2. Czy organizacja imprezy rekreacyjno-sportowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli tak, to kto podlega temu podatkowi, uczestnicy imprezy, czy wszyscy pracownicy i ich rodziny oraz emeryci i renciści, bo do nich zostanie skierowane zaproszenie... W jaki sposób określić kto był uczestnikiem spotkania, skoro celem są zabawy i gry, w których będą brać udział nawet osoby zupełnie spoza grona zaproszonych (np. dzieci z okolicznych domów), czy też uczestnikiem jest ten, kto zjadł kiełbaskę.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika (...) do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Wnioskodawca wskazał, że jeżeli więc choć częściowo wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymane to dlaczego opodatkowane mają być świadczenia nieotrzymane.

1. W przypadku organizacji spotkań integracyjnych gdzie nie jest określona liczba osób, które mogą w nich uczestniczyć, czyli nie ma zapisów, bo każdy kto ma ochotę może przyjść oraz nie ma możliwości przypisania kwoty dochodu określonej osobie nie należy naliczać podatku dochodowego od osób fizycznych. Samo postawienie do dyspozycji pracownika, może nawet wbrew jego woli, możliwości nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych nie może stanowić dochodu do opodatkowania. Nie można pracowników i członków ich rodzin obciążać podatkiem za karę, że nie uczestniczyli w spotkaniu. Przecież ani pracownicy ani emeryci nie wpłacą podatku za coś z czego nie korzystali.

2. W przypadku organizacji imprezy rekreacyjno-sportowej, skierowanej do grupy osób a nie do konkretnej osoby, szczególnie, gdy istnieje możliwość uczestnictwa w tej imprezie osób spoza grupy zaproszonych (impreza na wolnym powietrzu) nie ma możliwości określenia wartości świadczenia przypadającego na konkretną osobę, nie ma więc podstawy do opodatkowania.

Oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego (będącego przedmiotem niniejszej zmiany interpretacji) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dokonał w interpretacji indywidualnej z dnia 6 lipca 2011 r. Nr IBPB II/1/415-382/11/BD, w której uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W zakresie pytania drugiego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał odrębne rozstrzygnięcie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą PIT".

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (w tym ze stosunku pracy), z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jakim jest stosunek pracy, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, z kolei przychodami z tego źródła są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 9 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy PIT).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcie zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin "nieodpłatne świadczenie" ma "szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy PIT.

Kwestia rozumienia pojęcia "innych nieodpłatnych świadczeń" - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż "zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)."

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (...) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w kontekście pytania pierwszego, należy zauważyć, że Wnioskodawca zorganizował spotkanie integracyjne (bez wcześniejszej listy zapisów oraz późniejszej listy obecności) połączone z występami uczniów. Koszty organizacji spotkania zostały pokryte ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych a osobami zaproszonymi byli pracownicy i członkowie ich rodzin. Po części artystycznej miał miejsce poczęstunek w restauracji, za który zapłacono ryczałtowo.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę spotkania integracyjnego, nie stanowi dla zaproszonych osób nieodpłatnego świadczenia, które rodziłoby obowiązek zapłaty podatku. Nie są bowiem spełnione wszystkie kryteria, o których mowa ww. wyroku Trybunału. Tym samym, fakt zorganizowania przez Wnioskodawcę spotkania integracyjnego, nie będzie prowadzić do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z tych względów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lipca 2011 r. Nr IBPB II/415-382/11/BD.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.