DD3/066/140/KDJ/08/BMI 9-1436 - Przychód ze stosunku pracy a podatek dochodowy od osób fizycznych.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, wyrażona w treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej "ustawą". W myśl tej regulacji opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych od podatku na podstawie przepisów ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem wszelkie otrzymane przez pracownika od pracodawcy świadczenia o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy. Należą do nich również świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przypadku tych świadczeń przychód powstaje u pracownika, który wnioskował o ich przyznanie, niezależnie od tego czy korzystającym ze świadczeń jest bezpośrednio pracownik czy członkowie jego rodziny. Należy podkreślić, iż gdyby nie łączący strony (pracownika i pracodawcę) stosunek prawny, pracownik nie otrzymałby świadczenia. Dlatego też przychód z tytułu otrzymanych świadczeń uzyskuje pracownik, a nie członkowie jego rodziny.

W tym miejscu warto podkreślić, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy zwolnieniem od podatku dochodowego objęte są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

W przypadku świadczeń dla pracownika polegających na dopłacie do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, zorganizowanego przez podmioty do tego uprawnione, jego wartość sfinansowana środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych korzysta w całości ze zwolnienia od podatku.

Z kolei, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W konsekwencji na zakładzie pracy jako płatniku ciążą obowiązki wynikające z art. 31 i 32 ustawy, do obliczenia i poboru zaliczki na podatek od uzyskanego przez podatnika dochodu ze stosunku pracy, uwzględniającego wartość świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (z wyjątkiem świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy).

Jednocześnie Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje, iż powyższe wyjaśnienie nie stanowi indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).